Montreal (Aude)
|
Vilatge d'Occitània | 
|
Montreal, segon d'autres Mont-real o Montreial[1] (pron. [munrre'al][2]; Montréal en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.
|
Montreal
Montréal | ||
|---|---|---|
 | ||
| Vista generala de Montreal. | ||
| ||
| ||
| Geografia fisica | ||
| ||
| Coordenadas | 43° 12′ N, 2° 09′ E | |
| Superfícia | 55,21 km² | |
| Altituds · Maximala · Mejana · Minimala |
443 m 243 m 117 m | |
| Geografia politica | ||
| País | Lengadòc  | |
| Parçan | Carcassés | |
| Estat |  França | |
| Region 76 |
Occitània  | |
| Departament 11 |
Aude  | |
| Arrondiment 111 |
Carcassona | |
| Canton 1110 |
De la Malapèira a la Montanha Negra (burèu centralizator), caplòc del Canton de Montreal abans 2015 | |
| Intercom 200035707 |
Communautat de comunas de Pièja-Lauragués-Malapèira | |
| Cònsol | Bernard Breil (2020-2026) | |
| Geografia umana | ||
| Populacion Populacion totala (2018) |
1 894 ab.  2 068 ab. | |
| Densitat | 35,28 ab./km² | |
| Autras informacions | ||
| Còde postal | 11290 | |
| Còde INSEE | 11254 | |
.svg)
Geografia Modificar
Comuna situada sus l'anciana rota nacionala 119, l'actuala D119, entre Carcassona e Mirapeis. Montreal es situada dins lo massís de la Malapèira
Toponimia Modificar
Las atestacions ancianas son : Apud Montem Regualem en 1258; Oppidum Montis en 1263; Decimale Beati Vincentii de Monteregali en 1269; Villa Montis Regalis en 1319; Montroyal en 1370; Monréal en 1672; Montréal en 1781; la prononciacion occitana es Mounreál[3] (grafia de l'abat Savartés).
Istòria Modificar
Antiquitat Modificar
Durant lo primièr milenari ab. C., lo suc foguèt ocupat par un relais de senhalizacion (torre de fòc) dins un sistèma que ligava Tolosa a Narbona, al començament de l'Edat del Bronze[4].
Se pòt veire un ancian castelar, a l'Oèst, una cort e un donjon carrat flancat de quatre torres octogonalas. D'aquelas demòra la que servís de basa al campanar major alara que la pichona aparten al castelar. La pichona torre redonda sens duberturas a l'angle sud-oèst del campanar es una torre de senhal (o de fuòc) que s'enclusís dins un alinhament que va de Mont Naut, la Puèg d'Ajonc, e puèi a Vilasiscle, Puègsiuran, Castèlnòu d'Arri e arriba sul sit de Vièlha Tolosa ocupada pels Tectosages al sègle III ab. C.
Edat Mejana Modificar
-Fa%C3%A7ade_Sud.jpg)
La vila foguèt lo fèu dels senhors de Laurac. A Montreal se fasián de concilis catars e, en 1207, s'i debanèt la disputa entre catolics e catars ont participèron Diego d'Osma e Sant Domenge.
L'arquitectura de la collegiala de Sant Vincenç es particulara.
En 1221, es a dire tres ans aprèp la mòrt de Simon IV de Montfòrt, la vila foguèt assetjada per Tolosa e Fois. Foguèt presa e lo donjon e lo castèl plan fòrça damatjats. Demorèron arroïnats pendent doas generacions e es en 1273 que Felip III de França autorizèt que se tornèsse bastir aquelas roïnas per formar lo bastiment actual.
Lo culte de Sant Vincenç a Montreal es plan ancian; poiriá èsser estat installat pels Merovingians que n'aurián menat de rèstas dins la capèla del castèl aprèp lo sac de Narbona.
Sant Vincenç, martirizat al començament del sègle IV, es conegut pels escrits de Prudent (Lo Peristefanon). Fòrça onorat dins la zòna galloromana de la Mediterranèa, es sens dobte l'apropriament sincretic pel Cristianisme del culte de Mitra.
A Montreal, es lo protector del castelar mentre que la parròquia foguèt plaçada jos la proteccion de la Verge. A l'installacion del Capítol collegial, en 1318, la comunautat religiosa adoptèt aquel e ne faguèt lo sant patron de la vila.
A aquela epòca comencèt la construccion de grands barris. Abans, lo castelar foguèt cenchat per un oppidum de 120 mètres de diamètre, dominava un abitat dispersi suls costats del puèg o a l'entorn.
A partir de 1240, Montreal foguèt erigit en castelaniá reiala, dont lo ressòrt foguèt redusit ambe'l temps [3], es a dire coma una Cort d'Assisas; la vila aparteniá, alara, al Rei de França que l'aviá obtenguda es cambi amb Amaury VI de Montfort, filh de Simon.
Per far tornar catolics los catars, los Fraires de la Peniténcia de Jèsus Crist s'installant en 1264 e los Carmes bastiguèron lor convent en 1294.
Lo sègle XIV es un sègle d'expansion per la vila mas las faminas, la pèsta, los desòrdres de la Guèrra de Cent Ans, lo trebolum civil levèron un grand tribut sus la populacion. Pasmens, l'expansion contunhèt fins a la segonda partida del sègle XVI.
Luòc important politic e estrategic, foguèt ravajada mai d'un còp pendent las Guèrras de Religion. Per èsser del partit de Montmorency, la vila foguèt a l'emenda e sos barris destruits par Richelieu, a l'Edicte de Lengadòc en 1630. Apuèi, son ròtle politic es acabat, venguèt solament una vila rica vivent de la lana e de l'agricultura.
Administracion Modificar
Lòcs e monuments Modificar
L'oppidum de Montreal Modificar
.jpg)
Son centre se confond amb lo quatren contrafòrt nòrd de la Collegiada e son rai de seissanta mètres descriu un perimètre ont se tròba la carrièra de las Flors, l'ostal Casenava, la mitat de la plaça de Sant Vincenç tangenta als ostals, la torre de senhal de la Collegiada.
Los ostals de la plaça de Sant Vincenç son bastidas sus l'escarpa d'aquel oppidum, d'aquò ven lor grand desvolopament vertical. Es parièr per aqueles de la carrièra de las Flors.
Aquela partida centrala del vilatge se nomena lo Capitòli.
Collegiala de Sant Vincenç[6] Modificar
-La_nef.jpg)
En 1273, lo rei Felip III de França dona als parroquians de la glèisa de Sant Vincenç d'ostals situats prèp d'aquela per l'agrandir.
La glèisa es erigida en collegiala pel papa Joan XXII lo 13 de febrièr de 1318.
En 1783 foguèt decidit de far una copòla per remplaçar la fusta d'origina.
Un mercat es passat lo 6 de junh de 1783 amb un plastrièr de Pàmias, Jean Ribeaute, per construire la copòla de la collegiada per 12 500 liuras.
La collegiada possedís un cicle de pinturas sus la vida de Sant Vincenç realizada pel pintre tolosan Despax, a partir de 1751. Los quadres son recebuts pel capítol lo 17 d'agost de 1755. D'autres quadres de Despax, Gamelin e Badin son depausats dins la glèisa.
Un òrgue es realizat en 1738-1740 per de Montbrun, factor d'òrgues a Castèlnau d'Arri. Se tornèt far en 1781-1785 per Jean-Pierre Cavaillé[7].
Personalitats ligadas a la comuna Modificar
- Loís Alibèrt, linguista occitan.
- Philippe Noiret, comedian de teatre e actor de cinèma francés.
- Marcel-Yves Toulzet, jornalista e romancièr
- Aimerin de Montreal
- Alain de Roucy
- General Frère
- Monseigneur Louis Belmas
- Capitan Pages
- Capitan Carrié
- Joseph-Etienne-Charles Fargues.
- Joan de Montréal, avocat de l'Òrdre del Temple.
Véser tanben Modificar
Ligams extèrnes Modificar
Nòtas Modificar
- ↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
- ↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
- ↑ 3,0 et 3,1 Dictionnaire topographique de la France.
- ↑ Aquel alinhament començariá a Perpinhan per anar a Solhanels, al Nòrd-Oèst de Castèlnòu d'Arri e aprèp cap a Tolosa. Poiriá datar del Megalitic sus la primièra partida e èsser estat renovat a l'epòca cèlta. Aqueles trabalhs istorics son pas sens critica.
- ↑ https://www.ladepeche.fr/2020/05/25/bernard-breil-elu-maire-de-montreal,8901490.php
- ↑ (fr)Yvette Carbonell-Lamothe - Deux collégiales du XIVen siècle dans l'Aude, Saint-Vincent de Montréal et Saint-Michel de Castelnaudary - p. 426-430, dans Congrès archéologique de France. 131en session. Pays de l'Aude. 1973 - Société française d'archéologie - Paris - 1973
- ↑ Site de la Collégiale
