Winston Churchill
| Winston Churchill | |
 |
|
| Foncions | |
|---|---|
| primièr ministre del Reialme Unit | |
| 26 d'octobre de 1951 – 7 d'abril de 1955 | |
| Predecessor | Clement Attlee |
| Successor | Anthony Eden |
| 10 de mai de 1940 – 27 de julhet de 1945 | |
| Predecessor | Neville Chamberlain |
| Successor | Clement Attlee |
| Biografia | |
| Data de naissença | 30 de novembre de 1874 |
| Luòc de naissença | Woodstock, Oxfordshire, Anglatèrra |
modificar  |
|
Winston Leonard Spencer Churchill (Blenheim, 30 de novembre de 1874 – Londres, 24 de genièr de 1965), foguèt òme politic, autor e primièr ministre del Reialme Unit entre 1940 e 1945 quora menèt la Grand Bretanha a la victòria durant la Segonda Guèrra Mondiala, e entre 1951 e 1955. Recebèt lo Prèmi Nobel de Literatura en 1953.
Deputat durant la majora part de sa carrièra politica, longa de près de seisenta ans, començada e acabada als costats del Partit conservator, malgrat un intermèdi crucial al Partit liberal ; ocupèt tanben des pòstes ministerials pendant près de trente ans. Abans la Primièra Guèrra mondiala, foguèt ministre del comèrci, secretari del Home Office e Primièr Lòrd de l'Amirautat del govèrn liberal d'Herbert Henry Asquith. Participèt a la creacion de las premières leis socialas de son país e a un movement visant a restrénher l'importància de la Cambra dels Lòrds, dos elements que li valguèron une fòrta inimitat de la part dels conservators. Demorèt dins aquela foncion fins a la desfacha britanica de la batalha dels Dardanèls, que ne foguèt tengut per responsable, e que provoquèt son eviccion del govèrn. Blanquit d'aquelas accusacions per una comission d'enquesta parlamentària, foguèt rapelat coma ministre de l'Armament, secretari d'Estat a la Guèrra e secretari d'Estat de l'aire per David Lloyd George, alara Primièr ministre.
Durant l'entre doas guèrras, daissèt lo Partit libéral e tornèt al Partit conservator, abans de venir cancelièr de l'Escaquièr (es a dire ministre de las finanças). Churchill metet lèu lèu en garda contra l'arribada al poder d'Adolf Hitler en Alemanha e de son rearmament, mas foguèt pas que pauc escotat. Après l'esclatament de la Segonda Guèrra Mondiala, Churchill tornèt èsser primièr lord de l'Amirautat. Après la demission de Neville Chamberlain lo 10 de mai de 1940, Churchill venguèt primièr ministre del Reialme Unit. Organizèt las fòrças armadas britanicas e menèt lo país a la victòria contre las Poténcias de l'Ais. Sos discorses e sas paraulas marquèron lo pòble britanic e los aliats.
Biografia
modificarJovença, formacion e intrada dins la vida politica
modificarOriginas e estudis
modificarWinston Churchill nasquèt lo 30 de novembre de 1874 dins lo palais de Blenheim. Sa familha fasiá partida de l'elèit anglosaxon dau periòde. Son paire, Randolph Henry Spencer Churchill (1849-1895), èra un descendent dirècte dau duc de Marlborough. Elegit deputat conservator a 25 ans, foguèt una personalitat influenta de la vida politica britanica de la fin dau sègle XIX[1]. Pasmens, coma èra pas lo fiu ainat de sei parents, eiretèt pas dau títol ducau. Sa maire, Jennie Jerome (1854-1921), èra la filha dau milionari estatsunidenc Leonard Jerome (1817-1891). Descendenta d'una familha d'eiganauds, transmetèt un bòn mestritge de la cultura francesa a son fiu[2].
Winston Churchill anèt a l'escòla a partir de 1881. Delaissat per sei parents qu'èran prés per seis obligacions politicas e mondanas, i obtenguèt de resultats mediòcres. En 1888, jonhèt l'escòla d'Harrow en vista de venir militar[3]. Passèt just just lo concors d'intrada de l'Acadèmia de Sandhurst en 1893 après doas reviradas e una inscripcion dins una escòla especiala per mielhs preparar leis espròvas[4].
Carriera militara e correspondent de guèrra
modificar
Churchill venguèt sosluòctenent dins lo 4th Queen's Own Hussars, un regiment de cavalariá, lo 20 de febrier de 1895[5]. Pasmens, voliá pas seguir una carriera militara classica car preferissiá èsser pròche de l'accion. Demandèt donc rapidament de venir observator militar dins de conflictes exteriors. En 1895, foguèt ansin mandat dins l'armada espanhòla encargada de reprimir l'insureccion de Cuba[6]. Puei, tornèt jonhér son unitat en Índia onte participèt a d'expedicions còntra de tribüs afganas. I escriguèt son premier libre, The Story of the Malakand Fielf Force (« La Guèrra de Malakand »), en 1898. L'obratge, foguèt ben acuelhit e Churchill recebèt fòrça messatges de felicitacion, comprés de part dau prince de Galas. Durant aqueu periòde, comencèt de trabalhar coma correspondent de guèrra per de jornaus britanics.
Transferit en Egipte en 1898 au sen dau 21st Lancers, visitèt lo país e participèt ais operacions còntra l'insureccion madista en Sodan. I foguèt implicat dins la batalha d'Òmdurman e trabalhèt tornarmai coma correspondent de guèrra. Aquò li permetèt d'escriure un segond obratge, The River War (« La Guèrra dau Fluvi »), que depintava leis operacions de la reconquista de Sodan per lei Britanics. Lei criticas foguèron tornarmai bònas e, en 1899, Churchill quitèt l'armada per assaiar d'intrar en politica. Pasmens, foguèt batut a una eleccion parciala organizat a Oldham.
Après aquela revirada, venguèt correspondent de guèrra per lo Morning Post e anèt en Sud-Africa per seguir la Guèrra dei Boers (1899-1902). Capturat amb un tren blindat dins la region de Ladysmith, capitèt de s'escapar e de rejónher l'armada dau generau Buller[7]. Son evasion suscitèt l'interès dau public e Churchill aquistèt una gròssa notorietat au sen de la populacion britanica. Puei, tot en demorant correspondent de guèrra, recebèt un comandament dins l'armada britanica e se destrièt durant lei batalhas de Spion Kop (23-24 de genier de 1900) e de Diamond Hill (11-12 de junh de 1900)[8]. Publiquèt dos obratges sus aqueleis experiéncias e, aqueu còp, foguèt elegit deputat d'Oldham ais eleccions generalas de 1900.
L'intrada dins la vida politica britanica
modificarInicialament conservator, Churchill se raprochèt rapidament dau Partit Liberau e venguèt amic amb divèrsei representants de l'ala radicala d'aqueu partit coma Lloyd George (1863-1945). En decembre de 1905, foguèt nomat sota-secretari d'Estat ai Colonias encargat de Sud-Africa dins lo gabinet Campbell-Bannerman. Aquò marquèt lo començament de sa carriera ministeriala. Pue, elegit deputat liberau de Manchester en 1906, venguèt ministre dau Comèrci en 1908.
Durant aquela premiera partida de sa vida politica, se prononcièt en favor d'un programa inspirat per la democracia sociala alemanda : limitacion de la durada dau trabalh jornadier dins lei minas, lucha còntra l'esplecha de la man d'òbra industriala, lucha còntra lo caumatge, aumentacion dei taxas per lei classas pus ricas[9]. En 1910-1911, vengut ministre de l'Interior, defendiguèt l'òrdre public e participèt personalament a un assaut de la polícia còntra un immòble tengut per d'anarquistas[10].
En 1911, foguèt nomat ministre de l'Amirautat. Persuadit qu'un conflicte èra imminent, prenguèt l'amirau Fisher coma conselhier. Fisher èra lo conceptor dei cuirassats de tipe Dreadnought e prepausèt divèrsei programas de modernizacion. Churchill sostenguèt sei projèctes e accelerèt la construccion d'armaments navaus modèrnes[11][12]. Melhorèt tanben la vida deis equipatges. En 1914, èra ansin lèst au començament de la guèrra e ordonèt rapidament la mesa en alèrta de la flòta tre lo 1èr d'aost de 1914[13].
De la Premiera a la Segonda Guèrra Mondiala
modificarL'expedicion dei Dardanèls
modificarPremier lord de l'Amirautat – títol portat per lo ministre de la Marina – Churchill èra partisan d'atacas perifericas còntra leis Empèris Centraus. Après quauquei mes de guèrra, suggeriguèt donc d'organizar una expedicion francobritanica per passar leis Estrechs, ocupar Constantinòble, sortir l'Empèri Otoman dau conflicte e establir una rota de comunicacion vertadiera amb Russia. Pasmens, mau organizada, l'ofensiva navala foguèt blocada per de minas marinas e un desbarcament de tropas foguèt arrestat per lei Turcs a la batalha dei Dardanèls (18 de març de 1915 - 9 de genier de 1916). Aquela revirada entraïnèt sa demission lo 11 de novembre de 1915[14].
Dins aquò, durant aqueu periòde, Churchill trabalhèt sus dos projèctes tecnics importants. Lo premier foguèt la creacion de la Room 40, un servici encargat de descriptar lei comunicacions alemandas. Aguèt un ròtle non negligible dins lei victòrias de la marina britanica deis Illas Falkland (8 de decembre de 1914) e dau Dogger Bank (24 de genier de 1915)[15]. Lo segond foguèt lo desvolopament dei premiers prototipes de carri britanics. Aquò foguèt a l'origina dau tèrme anglosaxon « tank » qu'es utilizat per designar aquelei blindats car, per mantenir lo secrèt, lo projècte recebèt aqueu còdi[16].
La fin de la guèrra e l'oposicion a la revolucion bolchevica
modificarAprès sa demission, Churchill demandèt un comandament en França e foguèt nomat luòctenent-coronèu dins un regiment escocés, lo Royal Scots Fusiliers[17]. Aquò aviá per objectiu de restaurar sa reputacion dins lo monde politic britanic, mai participèt a de combats vertadiers[18]. Aquò durèt fins au 16 de mai de 1916, mai Churchille demorèt en defòra dau govèrn fins au 17 de julhet de 1917 e sa nominacion coma ministre de l'Armament per David Lloyd George[19]. A aqueu pòste, s'assegurèt de l'avitalhament dei tropas. Contunièt tanben de sostenir lo desvolopament e l'utilizacion dei carris de combat.
Après la guèrra, assaièt de moderar leis exigéncias de Clémenceau durant lei negociacions dau Tractat de Versalhas. Pasmens, a aquela epòca, s'interessèt mai que mai a la Revolucion Russa. S'opausèt ai bolchevics e sostenguèt activament leis armadas blancas durant la Guèrra Civila Russa. Mai sa posicion èra minoritària au sen dau govèrn e l'activisme antibolchevic de Churchill venguèt pauc a cha pauc geinant per la diplomacia britanica[20]. En 1921, foguèt donc nomat secretari d'Estat ai Colonias. Aguèt alora un ròtle important dins lei negociacions destinadas a reglar la question irlandesa. S'ocupèt tanben de l'organizacion dei colonias e de la zòna d'influéncia de Londres en Orient Mejan après l'afondrament definitiu de l'Empèri Otoman. Per aquò, prenguèt Thomas Edward Lawrence, dich Lawrence d'Arabia, coma conselhier.
La desfacha electorala de 1922
modificarLo tornant conservator
modificarL'oposicion au pacificisme deis ans 1930
modificarLa Segonda Guèrra Mondiala
modificarLo motor de la resisténcia britanica
modificarLa victòria còntra l'Aisse
modificarL'après-guèrra
modificarLa desfacha electorala de 1945
modificarLo començament de la Guèrra Freja e lei darriers mandats
modificarLa retirada e la mòrt
modificarAnnèxas
modificarLiames intèrnes
modificarBibliografia
modificarNòtas e referéncias
modificar- ↑ (fr) Antoine Capet, Churchill : Le dictionnaire, París, Perrin, 2018, pp. 26-27.
- ↑ (fr) Antoine Capet, Churchill : Le dictionnaire, París, Perrin, 2018, pp. 27-28.
- ↑ (fr) François Bédarida, Churchill, París, Fayard, 1999, p. 44.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 20-21.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 21-25.
- ↑ (fr) Bernard Michal e Pierre Guillemot, Churchill le dernier Victorien, Genèva, 1974, p. 30.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 61-62.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 62-64.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 157-166.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, p. 194.
- ↑ (fr) François Bédarida, Churchill, París, Fayard, 1999, p. 119.
- ↑ (en) Robert K. Massie, Castles of Steel : Britain, Germany and the winning of the Great War at sea, Londres, Vintage Random House, 2007, p. 288.
- ↑ (fr) William Manchester, Rêves de gloire : 1874-1932, París, Robert Laffont, 1985, p. 394.
- ↑ (fr) William Manchester, Rêves de gloire : 1874-1932, París, Robert Laffont, 1985, p. 372.
- ↑ (fr) François Bédarida, Churchill, París, Fayard, 1999, p. 134.
- ↑ La necessitat de mantenir lo secrèt èra mai que mai intèrna car Churchill, coma ministre de la Marina, aviá normalament pas lo drech d'acordar de fons per desvolopar una arma destinada ai fòrças terrèstras. D'efiech, a la descubèrta dau projècte, foguèt brèvament atacat per destornament de fons per quauqueis adversaris.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, p. 301.
- ↑ (en) Roy Jenkins, Churchill A Biography, París, Pan Books, coll. « New Ed », 2002, pp. 301-302.
- ↑ (fr) William Manchester, Rêves de gloire : 1874-1932, París, Robert Laffont, 1985, p. 508.
- ↑ (fr) William Manchester, Rêves de gloire : 1874-1932, París, Robert Laffont, 1985, p. 568.
| Precedit per Neville Chamberlain (1937 a 1940) Clement Attlee (1945 a 1951) |
.svg){kind=small} Primièr ministre del Reialme Unit 1940 a 1945 1951 a 1955 |
Seguit per Clement Attlee (1945 a 1951) Anthony Eden (1955 a 1957) |
| Precedit de : François Mauriac |
Prèmi Nobel de Literatura 1953 |
Seguit de : Ernest Hemingway |