Seta

Seta^[1] (localament /ˈseta/; en francés Sète) es una comuna occitana de Lengadòc, situada administrativament dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània. Es una vila de 43 686 estajants situada a la broa de la Mar Mediterranèa e de l'Estanh de Taur, au ras dau Puòg de Sant Clar.

Seta
Sète

Vista dempuèi lo Puòg de Sant Clar.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 24′ 19″ N, 3° 41′ 51″ E

Superfícia

24,21 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

176 m
30 m
0 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Arrondiment de Montpelhièr

Canton
3497

Canton de Seta (burèu centralizator)

Intercom
243400827

Seta Aglopòl Mediterranèa

Cònsol

François Commeinhes
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

43 686 ab.

Evolucion de la populacion

44 284 ab.

Densitat

1 828,58 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

setòri, -òria (creacion dels felibres setòis? [set'òdi]), setòi, -òia

34200

Lo gentilici es setòri, -òria o setòi, -òia (cetòri, cetódi en grafia mistralenca^[2]).

Geografia

Seta es un pòrt de pesca e de comèrci pro important en Mediterranèa, uòi administrat per la Cambra de Comèrci e d'Industria de Seta-Mesa-Frontinhan per la region de Lengadòc-Rosselhon. Es lo segond pòrt mediterranèu d'Occitània aprèp Marselha. Lo pòrt genèra per Seta e las comunas vesinas d'activitats dins los sectors industrial, quimic, metallurgic, agricòla e dau bastiment. Mantuna linha maritima assegura lo transpòrt de passatgièrs cap a Magrèb. L'espòrt local son las ajustas. La competicion mai importanta se debana a la fin dau mes d'agost sul canal reial, es Lo Grand Prèmi de la Sant Loís (mena de campionat dau mond de las ajustas).

Comunas a l'entorn.

Panorama dempuèi lo Puòg de Sant Clar.

Toponimia

Panèl de Seta.

Las fòrmas ancianas son : τò Σἰγον [legir Σηπον ?] ὂρoς, al 1er sègle. ap. J.-C. (Estrabon, Geografia IV, 1.6), Σητἰον ὂρoς (Ptolemèu, Geografia II. 10. 2), Setius... mons, Setii iugum, al sègle IV (Avienus, Ora maritima , 608, 609), fiscum ... qui nuncupatur Sita, al sègle XII (?), ecclesiam S. Dii de Seta et locum Sete en 1146 e 1154, de Seta en 1154, 1173-74, fontem de Seta, rocas (varianta : rotas) de Seta en 1202, insula de Seta en 1219, montem de Ceta, sense data [sègle XIII ?], a podio Cete en 1300, terra Cete en 1301, montem Cete en 1303, Cap de Sete en 1570, M. Seyti en 1613, Mont de Sepol en 1622, Cap de Sette en 1626, Cette et Cap de Cette en 1643, Isle de Sette cap a 1683, port de Cette en 1690, Cette en 1708, 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[3].

Segon Carles Rostanh, seguit per Hamlin, Seta ven d'un mot preindoeuropèu *set-, « montanha », que designa lo Puòg de Sant Clar, que tresplomba la vila ^[4]^,^[3]. La consonanta intervocalica -t- s'es conservada sense passar (regularament) a -d-, pr'amor de l'influéncia de l'escrit o d'una prononciacion particulara^[3].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2001	2026	François Commeinhes	UMP puèi LR puèi divèrs drecha	mètge ginecològue, president de Seta Aglopòle Mediterranèa, conselhièr general de Seta-1 (2008-14), senator (2014-17)
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Fins a las eleccions departamentalas de 2015, Seta compreniá dos cantons : Seta-1 e Seta-2, ara amassats dins lo canton de Seta (una comuna).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 44270, totala: 44830

8 031

6 984

8 438

9 061

10 638

11 648

13 413

19 041

19 124

21 064

22 438

24 177

25 826

28 690

35 517

37 058

36 541

32 729

33 246

33 892

33 049

36 503

37 005

36 953

37 324

31 203

33 454

36 301

40 476

39 258

39 545

41 510

39 542

43 008

42 972

42 786
43 478

2009

2010

42 496
43 139

42 774
43 436

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 43686 abitants e la densitat èra de 1 804,46 ab/km².

Luòcs e monuments

Galariá

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Setòris celèbres

Georges Brassens (1921–1981), cantaire setòri^[5]
Ives Roqueta (1936–2015), escrivan occitan
Josèp Solet^[6] (1851–1919)
Joan Larzac (1938–)
Hervé Di Rosa (1959–)
Paul Valéry (1871–1945)
Manitas de Plata (1921–2014), musician gitan

Musicians setòris actuals

Veire tanben

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ La fonologia francesa. qu’impausa una [e] larga e enebís una [e] estrecha en sillaba barrada (Mèze, Sète, Rodez, Rouergue), entraïna en occitan una dobertura erronèa : Mèsa*. Sèta*, Rodès* e mai benlèu la forma Roèrgue (Alibèrt 1935. 471 ; Vaissièr 1879) en fàcia dei formas normalas que son, segon lo TDF, Mesa, Seta, Rodés e probablament Roergue (TDF : <Rouërgue>5, Cantalausa escriguèt dins L’occitan que la forma usuala en roergat es ben Roergue, aquesta forma es estada chausida tanben per leis Edicions de Roergue). Per Rodés e Roergue, la barradura de e es naturala a respiech dan latin que ten una ē lònga dins leis etims Rutēnos e Rufēnicum., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024
↑ Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas TdF.
↑ ^3,0 ^3,1 et ^3,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 383
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 656
↑ https://www.youtube.com/watch?v=yGSXL_NsTiY
↑ https://www.youtube.com/watch?v=QK_UHzsLzSE

Portal de Lengadòc

[1] La fonologia francesa. qu’impausa una [e] larga e enebís una [e] estrecha en sillaba barrada (Mèze, Sète, Rodez, Rouergue), entraïna en occitan una dobertura erronèa : Mèsa*. Sèta*, Rodès* e mai benlèu la forma Roèrgue (Alibèrt 1935. 471 ; Vaissièr 1879) en fàcia dei formas normalas que son, segon lo TDF, Mesa, Seta, Rodés e probablament Roergue (TDF : <Rouërgue>5, Cantalausa escriguèt dins L’occitan que la forma usuala en roergat es ben Roergue, aquesta forma es estada chausida tanben per leis Edicions de Roergue). Per Rodés e Roergue, la barradura de e es naturala a respiech dan latin que ten una ē lònga dins leis etims Rutēnos e Rufēnicum., L’occitan, lenga fantasmada : l’exemple de la toponimia, Domergue Sumien http://books.openedition.org/pulm/1024

[TdF-2] Error de citacion : Balisa <ref> incorrècta ; pas de tèxte per las referéncias nomenadas TdF.

[frh-3] 3,0 ^3,1 et ^3,2 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 383

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 656

[5] ttps://www.youtube.com/watch?v=yGSXL_NsTiY

[6] ttps://www.youtube.com/watch?v=QK_UHzsLzSE

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]