Constitucion
Una constitucion es l'ensemble deis institucions politicas d'un Estat. Dins un sens pus estrech, lo tèrme designa lei costumas e lei lèis fondamentalas que definisson e organizan lo foncionament d'aqueleis institucions e lei drechs e libertats fondamentaus deis abitants. Dins lei país actuaus, la constitucion es sovent un tèxte ò un ensemble de tèxtes adoptats d'un biais solemne. N'existís plusors tipes diferents que varian segon lo nivèu de detalh de la descripcion deis institucions, la presa en còmpte de règlas non escrichas e lei modalitats de modificacion.
Istòria
modificarLei constitucions premodèrnas
modificar.jpg)
L'existéncia de lèis escrichas es relativament anciana. D'efiech, leis arqueològs an descubèrt de còdis juridics fòrça detalhats dins lei vestigis dei ciutats-Estats mesopotamianas. Un dei pus vièlhs es aqueu edictat per lo rèi Urukagina de Lagash dins lo corrent dau sègle XXIV avC[1]. Foguèt largament imitat per sei successors e de lèis escrichas complèxas foguèron promulgats per lei rèis d'Ur, d'Isin, de Babilònia, dau reiaume itita ò de l'Empèri Assirian. Aqueu concèpte se difusèt dins lei regions ò foguèt descubèrt d'un biais independent. Per exemple, en Grècia, l'istòria d'Atenas es marcada per l'adopcion de plusors lèis fondamentalas successivas redigidas per Dracon (vèrs 620 avC), Solon (vèrs 590 avC) e Clistenes (vèrs 508 avC)[2]. Un autre exemple famós es aqueu deis edictes d'Ashoka que foguèron escrichs dins l'Empèri Maurya durant lo sègle III avC[3].
Lo premier destriament entre constitucion e lèis ordinàrias foguèron l'òbra d'Aristòtel (384-322 avC). Definiguèt la « constitucion » coma l'organizacion deis institucions d'un Estat. Puei, a partir d'un estudi dei constitucions deis Estats majors de son epòca (Atenas, Esparta, Cartage, etc.), prepausèt una classificacion en se basant sus lo caractèr monarquic, aristocratic e democratic d'aquelei societats. Establiguèt tanben una diferéncia entre lei ciutadans, aguent lo drech de participar a la vida politica de l'Estat, lei non-ciutadans e leis esclaus.
Durant lo periòde medievau, lei còdis juridics fondamentaus escrichs venguèron la nòrma dins mai d'una region. Estacats a l'imatge dau « sobeiran legislator », foguèron adoptats en Euròpa (tant per de rèis crestians que pagans), en Orient Mejan (amb la constitucion de Medina[4]) e en Asia (amb la constitucion dei 17 articles). En parallèl, de cartas definissent de drechs fondamentaus. Lei pus conegudas son probablament lei cartas anglesas coma la carta dei libertats de 1100 e la Magna Carta de 1215[5].
Lei constitucions modèrnas
modificar
La premiera constitucion modèrna es probablament l'Instrument de govèrnament suedés de 1634. D'efiech, èra un document escrich que depintava la forma e lo foncionament dau govèrn dau reiaume. Demorèt en vigor fins a 1680. Pasmens, aquela utilizacion èra pas l'objectiu iniciau de son autor, lo regent Axel Oxenstierna, que voliá unicament precisar lei responsabilitats de cada institucion durant son abséncia. Un autre Instrument de govèrnament foguèt adoptat en Anglatèrra en 1653 durant la Guèrra Civila Anglesa, mai aqueu còp, l'idèa deis autors èra ben de fixar a l'escrich lo foncionament d'institucions estatalas. A la fin dau sègle XVIII, aquò inspirèt leis articles de la Confederacion e la constitucion deis Estats Units redigits per leis insurgents estatsunidencs.
Dins lo rèsta dau monde, lei constitucions inspiradas per la filosofia dei Lutz aguèron un ròtle major dins l'istòria dei lèis constitucionalas. D'efiech, tre 1710, la constitucion de Bendery, redigida per lo cap de l'Hetmanat Cosac, adoptèt lo principi de la separacion dei poders. Puei, en 1755, la constitucion de la republica de Corsega adiptèt la nocion de sufragi universau per lei proprietaris. D'influéncias dei Lutz son tanben fòrça visiblas dins la constitucion estatsunidenca. Pasmens, la Revolucion Francesa permetèt de passar una etapa novèla dins lo domeni constitucionau amb l'adopcion de la Declaracion dei Drechs de l'Òme e dau Ciutadan e de plusors constitucions. Constituïguèt un modèl per leis autrei movements revolucionaris e lei constitucions se multipliquèron durant lo sègle XIX. Foguèron ansin pauc a cha pauc consideradas coma un element indispensable a la legitimitat de l'Estat modèrne.
Lo foncionament dei constitucions modèrnas
modificarLei diferents tipes de constitucion
modificarTotei leis Estats an una constitucion. Pasmens, en causa de l'influéncia dei filosòfs e publicistas francés dei sègles XVII, XVIII e XIX, un sens pus restrictiu es pauc a cha pauc aparegut. Aquò s'explica per lei revendicacions dau movement dei Lutz e per la rompedura iniciada per la Revolucion Francesa. Per elei, èra indispensable de considerar la França monarquica coma un Estat sensa constitucion. Pasmens, aqueu ponch de vista s'es lentament moderat. Ansin, la forma e lo foncionament dei constitucions son desenant relativament diversificats.
Constitucions escrichas e non escrichas
modificarLei constitucions escrichas son constituïdas per un document unic que descriu lo foncionament deis institucions e, sovent, lei drechs fondamentaus deis abitants d'una entitat politica. Lei constitucions estatsunidenca ò francesa son sovent citadas coma d'exemples de constitucions d'aqueu tipe. A l'opausat, la constitucion dau Reiaume Unit es l'exemple classic de la constitucion non escricha. Aquò significa pas qu'existigan pas de lèis fondamentalas escrichas dins aquel país, mai que son contengut es format per plusors tèxtes escrichs e de costumas pas totjorn formalizadas dins un document. La lista complèta dei tèxtes constitucionaus es tanben pas sistematicament definida[6]. Actualament, la màger part dei país an una constitucion escricha, mai lo modèl britanic predomina encara dins d'èx-colonias (Nòva Zelanda, Quebèc, etc.).
Dins lei fachs, lei constitucions escrichas intègran de costumas non escrichas. D'efiech, d'usatges pòdon se superpausar ai règlas escrichas. De mai, coma lei constitucions pòdon pas preveire totei lei situacions, la costuma pòu egalament permetre de resòuvre certanei situacions ambigua. Un autre limit dei constitucions escrichas es la volontat de pas inscriure d'elements organizacionaus dins la constitucion ela meteissa. Per exemple, en França, lei lèis regardant l'organizacion deis eleccions son de lèis ordinàrias que fan pas partida de la constitucion.
Constitucions rigidas e flexiblas
modificarLo destriament entre constitucions rigidas e flexiblas es fondat sus la natura de la procedura de metre en òbra per cambiar lo tèxte d'una constitucion. Dins lei país aguent una constitucion rigida (França, Estats Units, etc.), es necessari de seguir una procedura legislativa especiala. La natura dei mecanismes de modificacion de la constitucion son variablas, mai lo referendum ò lo vòte amb una majoritat pus importanta que la majoritat simpla son frequents. En revènge, dins lei país aguent una constitucion flexibla (país de common law, etc.), una lèi ordinària es sufisenta. Dins de cas fòrça rars, la modificacion de la constitucion pòu èsser pus simple que l'adopcion d'una lèi ordinària.
Constitucions sinteticas e detalhadas
modificarLa diferéncia entre constitucions sinteticas e detalhadas regarda la talha dei constitucions e la natura dei subjèctes abordats. Lei constitucions sinteticas an un nombre reduch d'articles e se limitan a l'enumeracion dei drechs e libertats fondamentaus dei ciutadans, dei poders de l'Estat e dei relacions entre lei diferenteis institucions. La constitucion estatsunidenca n'es un exemple. Lei constitucions detalhadas tractan d'autreis elements e pòdon donar de precisions dins lei domenis dau drech civiu, deis impòsts, dau drech dau trabalh, etc. La constitucion de Brasil, amb mai de 200 articles e 70 disposicions provisòrias, es sovent citada coma exemple de constitucions detalhadas.
L'establiment dei constitucions escrichas
modificar
Tres biais principaus existisson per establir una constitucion escricha. Lo premier es l'emission per un poder de fach coma un rèi, una assemblada elegida dins un quadre politic anterior ò una autoritat eissida d'un còp d'Estat ò d'una revolucion. Lei cartas emesas en França durant la Restauracion son d'exemples de constitucions d'aqueu tipe. Lo segond mejan es l'eleccion d'una assemblada de representants (assemblada constituenta, assemblada nacionala, etc.) encargada d'elaborar e d'adoptar la constitucion. Un exemple tipic es l'Assemblada Nacionala francesa de 1871 que votèt lei lèis constitucionalas de la IIIa Republica en 1875. Enfin, lo tresen mejan es la ratificacion per lo pòble sobeiran d'un tèxte elaborat per una autoritat de fach ò per una assemblada de representants. En França, foguèt lo cas en 1958 per l'adopcion de la constitucion de la Va Republica.
L'adopcion d'una constitucion escrichas, especialament quand es ratificada per lo pòble, es un acte solemne de la vida deis Estats. D'efiech, es sovent vist coma l'acte fondator d'un regim ò d'un periòde politic donat. Fòrça país celèbran donc l'intrada en vigor ò lo vòte formau de sa constitucion. En 2024, leis Estats Units, Danemarc, Norvègia, Espanha ò encara Índia organizavan de fèstas nacionalas d'aqueu tipe.
La revision dei constitucions
modificarLa revision dei constitucions regarda la modificacion d'un tèxte constitucion en tot ò en partida. D'efiech, fòrça constitucions intègran d'elements que pòdon pas èsser modificats per de rasons istoricas coma la Declaracion dei Drechs de l'Òme e dau Ciutadan en França. Certaneis aspèctes deis institucions son egalament protegits. Per exemple, en França, es enebit de revisar la natura republicana de l'Estat. En Argeria, es l'estatut de l'islam coma religion d'Estat que pòu pas èsser l'objècte d'una revision. Lei proceduras de modificacion pertòcan donc lei partidas pus « ordinàrias » dau tèxte.
Dins lei país de constitucion flexibla, lo vòte d'una lèi ordinària per lo poder legislatiu es sufisent. Dins lei país de constitucion rigida, fau normalament seguir de proceduras estrictament definidas. Pòdon impausar una ratificacion per lo pòble (referendum, plebiscit, etc.), per lo Parlament (sovent amb una majoritat dei tres cinquens ò dei dos tèrç) ò per d'autoritats de fach. La combinason de plusors elements es possible. Per exemple, ais Estats Units, lei cambiaments dèvon èsser votats amb una majoritat dei dos tèrç per lei doas chambras e ratificats per lei tres quarts deis Estats. Dins certanei país, es possible de chausir entre plusors vias de revision. Per exemple, en França, la procedura normala de revision implica d'organizar un referendum, mai existís una procedura accelerada que passa unicament per lo Parlament[7].
Lo contraròtle de la constitucionalitat dei lèis
modificarLo contraròtle de la constitucionalitat dei lèis consistís a verificar la conformitat dei lèis ordinàrias amb lei règlas definidas per lei tèxtes e lei costumas constitucionaus. Aquela question se pausa pas dins totei lei país. Au Reiaume Unit, lo Parlament es sobeiran e lo principi de contraròtle de constitucionalitat existís pas : lei parlamentaris an lo drech de modificar leis institucions e lei drechs fondamentaus dei ciutadans amb una lèi ordinària sensa tenir còmpte de l'avejaire deis autreis institucions dau reiaume. Soïssa e lei País Bas son de cas particulars d'abséncia de contraròtle de la constitucionalitat car tot contraròtle es interdich per la constitucion ela meteissa.
Dins leis autrei país, i a dos modèls principaus. Lo premier es lo « modèl estatsunidenc » que consistís a sasir la justícia per demostrar lo caractèr inconstitucionau d'una lèi. Aqueu sistèma es donc basat sus un contraròtle a posteriòri dei lèis en vigor. Es de natura difusa car totei lei ciutadans pòdon sasir la justícia e que cada jutge es susceptible d'estudiar la conformitat d'una lèi. Es tanben concrèt car la sasida s'interèssa a de fachs reaus e non a de cas teorics. Enfin, a la cima dau sistèma, es la Cort Suprèma que decidís en darriera instància.
Lo segond sistèma de contraròtle es lo « modèl europèu » qu'es globablament l'opausat dau premier modèl. D'efiech, lo contraròtle es exercit per una juridiccion dedicada coma lo Conseu Constitucionau en França. Es tanben un contraròtle a priòri car la sasida d'aquela institucion a sovent luòc avans la promulgacion de la lèi. Enfin, es un contraròtle abstrach car l'estudi de la conformitat dau tèxte es generau, sensa referéncia a de fachs reaus. Pasmens, fau nòtar que fòrça Estats an de mecanismes mixts que permèton d'assegurar la constitucionalitat a priòri e a posteriòri dei lèis.
Annèxas
modificarLiames intèrnes
modificarBibliografia
modificarNòtas e referéncias
modificar- ↑ (en) Douglas Frayne, The Royal inscriptions of Mesopotamia : Early periods, vol. 1, Presargonic Period (2700–2350 BC), Toronto, University of Toronto Press, 2008, pp. 246-247.
- ↑ (fr) Marie-Françoise Baslez, Histoire politique du monde grec antique, Nathan, 1999.
- ↑ (en) Robin Coningham e Ruth Young, Archaeology of South Asia : From Indus to Asoka, c. 6500 BCE - 200 CE, Cambridge, Cambridge University Press, 2015.
- ↑ (en) R. B. Serjeant, « The Sunnah Jami'ah, pacts with the Yathrib Jews, and the Tahrim of Yathrib: Analysis and translation of the documents comprised in the so-called "Constitution of Medina" », Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London, vol. 41, n° 1, 1978, p. 4.
- ↑ (fr) Aurélien Antoine, Droit constitutionnel britannique, LGDJ, Lextenso, 2016, p. 21.
- ↑ Per exemple, au Reiaume Unit, The Cabinet Manual (« lo Manuau dau Gabinet ») e l’Erskine May: Parliamentary Practice (« Tractat sus lo drech, lei privilègis, lei proceduras e leis usatges dau Parlament ») son de tèxtes que descrivon leis usatges e lei proceduras au sen dau govèrn e dau Parlament. Pasmens, fan pas partida de la lista tradicionala dei tèxtes fondamentaus. En Quebèc, i a ges de lista oficiala dei tèxtes constitucionaus.
- ↑ Dins lei fachs, aquela segonda procedura, normalament excepcionala, es venguda la nòrma car l'organizacion de referendum es jutjada tròp complèxa.