Vitròla (dau Martegue)

Vila d'Occitània

Vitròla, de còps Vitròla dau Martegue (en francés Vitrolles, e ancianament Vitrolles-lès-Martigue en 1801) es una comuna provençala situada dins lo departament dei Bocas de Ròse e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.

Vitròla Vitrolles
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La Torre Sarrasina de Vitròla.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	43° 27′ 36″ N, 5° 14′ 55″ E
Superfícia	36,58 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	255 m 120 m 0 m
Geografia politica
País	Provença
Parçan	País d'Ais
Estat	França
Region 93	Provença-Aups-Còsta d'Azur
Departament 13	Bocas de Ròse
Arrondiment 134	Istre
Canton 1353	Vitròla (capluòc)
Intercom 241300276	Comunitat d'Aglomeracion dau País d'Ais
Cònsol	Loïc Gachon (2014-2020)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	33 101 ab. Evolucion de la populacion 33 462 ab.
Densitat	942,95 ab./km²
Autras informacions
Gentilici	vitrolenc, vitrolenca
Còde postal	13127
Còde INSEE	13117
[http://www.vitrolles13.fr www.vitrolles13.fr

Toponimia

La mencion escricha pus anciana dau luòc, castrum quod vocatur Vitrolla, apareissèt en 994 dins un cartulari de l'abadiá Sant Victor de Marselha. Sa racina etimologic sembla de venir dau latin vitrolea que significava « veiriera ». Fins a la Revolucion, lo vilatge èra dich Vitròla dau Martegue. En 1802, l'apelacion Vitrolles venguèt la nòrma en francés, mai foguèt remplaçada dins lo corrent de la premiera mitat dau sègle XX per la forma Vitrolles le Roucas (de còps escrich Vitrolles lou Roucas). Lo nom francés actuau, tornarmai Vitrolles, data de 1962.

Geografia

Vitròla dau Martegue se situa a l'èst de la mar de Bèrra dins una region palunosa e sus lo pendís occidentau de la cadena de Vitròla. L'endrech es somés a un clima mediterranèu amb d'estius cauds e eissuchs, d'ivèrn doç e de precipitacions chavanosas. Es ben connectat ai rets de transpòrt amb la preséncia de l'aeropòrt de Marselha Marinhana, de la gara d'Ais de Provença TGV, de l'autorota A7 e de la rota nacionala RN113. La linha ferroviària convencionala París-Marselha passa tanben sus lo territòri de la comuna. Lo bastit es un constituït d'ensembles arquitecturaus destinats a lotjar una populacion importanta. L'excepcion principala es lo còr istoric situat a l'entorn dau Rocàs.

Istòria

Evolucion de la demografia de Vitròla dau Martegue entre 1793 e 2021 .

Lo Rocàs de Vitròla es restat dempuei lo periòde protoistoric car sa topografia ofrís una sosta segura còntra de grops ostils. Lo site dau Grifon èra egalament lo luòc de formacion d'una aglomeracion protoistoric qu'evolucièt en oppidum fortificat entre lei sègles III e II avC. Puei, durant lo periòde roman, una villa romana se desvolopèt sus aqueu site. Pasmens, après l'afondrament de l'Empèri Roman d'Occident, lo Rocàs venguèt tornarmai lo centre de la demografia locala.

Durant l'Edat Mejana, Vitròla demorèt un vilatge fortificat situat a l'entorn dau Rocàs. Lo nom de la Torre Sarrasina indica lo caractèr de refugi de l'endrech. Passèt entre lei mans de plusors ostaus de l'aristocracia provençala. A la fin dau sègle XIII, lo fèu foguèt recuperat per lo poder comtau. En 1793, lo vilatge èra una pichona aglomeracion de 1 045 abitants. Sa populacion oscillèt entre 800 e 1 250 estatjants fins a la Segonda Guèrra Mondiala. Son desvolopament comencèt amb l'industrializacion de la region. D'efiech, dins lo quadre de la creacion de la zòna industriala de Fòs, Vitròla venguèt chausida per venir una dei vilas novèlas destinadas a lotjar la man d'òbra necessària au projècte. La populacion passèt ansin de 5 050 abitants en 1968 a 35 397 en 1990. Pasmens, aquela evolucion transformèt la vila en ciutat-dormitòri.

De 1997 a 2002, la vila foguèt conoissuda per l'eleccion de Bruno e de Catherine Mégret coma cònsols. Vitròla fasiá alora partida dei quatre comunas geridas per lo Frònt Nacionau. Leis escandòls liats ai mandats de Jean-Jacques Anglade (1983-1997, PS) favorizèron aquelei succès. Aqueu periòde veguèt plusors crisis illustradas per lo remplaçament dau drapèu provençau roge e aur per lo drapèu reiau dei còmtes de Provença, per divèrsei cambiaments de noms de carriera e per una lucha còntra leis associacions consideradas coma ostilas a la comuna. Dempuei 2002, Vitròla es tornarmai dirigit per de cònsols socialistas, mai la drecha extrèma contunia d'i realizar de resultats importants.

Patrimòni culturau

Lo patrimòni culturau de Vitròla es principalament constituït de son patrimòni arquitecturau. Aquò s'explica per lo desvolopament de la vila qu'èra encara un pichon vilatge en 1946. De mai, aquò explica la concentracion d'aqueu patrimòni dins lei quartiers istorics de la comuna. Lo monument pus famós es probablament la Torre Sarrasina qu'es classat ai Monuments istorics. Sa data de construccion es desconoissuda, mai lei tecnicas utilizadas indican lo periòde dau sègle XI. Fasiá partida d'un edifici fortificat pus important que se situa a la cima dau Rocàs. Foguèt utilizada coma luòc de garnison fins au sègle XVII e, coma preson, fins a 1850. A temps passat, èra pus auta, mai lei partidas superioras an dispareissut.

Lo rèsta dau patrimòni arquitecturau ancian de la vila es mai que mai compausat de glèisas e de vestigis dei fortificacions que protegissián lo vilatge. Pasmens, lei burèus construchs entre 1970 e 1976 per l'Establiment Public d'Amainatjament dei Ribas de l'Estanh de Bèrra (EPAREB) son sovent citats coma un exemple de remarca d'arquitectura recenta.

Annèxas

Liames intèrnes

• Cadiera.
• Estanh de Bèrra.
• Lista dei cònsols de Vitròla.
• Vila novèla.
• Vitròla (cadena de).
• Zòna industriala de Fòs.