Sijan

una comuna francesa

Vila d'Occitània

Sijan (Sigean en francés) es una comuna occitana de Lengadòc, en Corbièras, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Sijan
Sigean
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Resèrva africana de Sijan.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 01′ 45″ N, 2° 58′ 42″ E
Superfícia 35,35 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
126 m
10 m
0 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Corbièras Armas de Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
113
Narbona
Canton
1117
canton de las Corbièras Mediterranèa (burèu centralizator), caplòc del canton de Sijan abans 2015
Intercom
241100593
Lo Grand Narbona
Cònsol Michel Jammes
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
5 531 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

5 627 ab.
Densitat 153,72 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Sigeanais, Sigeanaises (en francés)
Còde postal 11130
Còde INSEE 11379

Geografia

modificar

Vila del golf del Leon en Mediterranèa situada sus la riba de l'Estanh de Bajas dins las Corbièras maritimas sul Canal de la Robina

 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Sijan
Peiriac de la Sal Narbona per un qüadripunt
Portèl de las Corbièras   La Novèla
Ròcafòrt de las Corbièras

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Villa Seianum en 832, Segianum en 963, Seian en 1080, Segionum = Segianum en 1107, Sejanum en 1145, Castrum de Sejano en 1157, De Sechano = Seihano en 1282, De Scoano = Seiano en 1282, Sal de Styano = Seyano en 1320, Seyan en 1381, Ségan al sègle XIV, Séjean en 1402, Sian en 1405, Sigen en 1528, Sigan en 1535, Syga en 1538, Seigan en 1589, Sigian en 1589, Sijan en 1589, Siga en 1589, Sigan..., Siegan en 1589, Sijean en 1590, Séjan en 1591, etc, Sigean, rectorie en 1706, etc. La prononciacion occitana es Sigeà [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [si'ʒa].
Segon Dauzat e Rostaing, Sijan vendriá del nom latin d'òme Seius, ambe'l sufixe -anum [2]; s'agís de Seianus, sense sufixe, segon los Feniés [3].
Segon María José Peña, lo nom de l'establiment de comèrci Σαιγάνθη (Saigánthe), inscrit sus una tauleta de plomb del sègle V descobèrta à Empúries, seriá la transcripcion en grèc ionenc del nom ibèr del siti de Puèg Maó. Aquel nom auriá evolucionat après e donat lo nom de Sijan [4].

Le Lac es situat al nòrd de Sijan, près de la RD 6009 (cercar Hameau du Lac).
Le Lac es una anciana comunautat e parròquia de la diocèsi de Narbona, del vocable de Sant Jaume (o Jacme ?), mes la capèla modèrna es dedicada a la Santa Verge. I a un castèl. Las fòrmas ancianas son : Lac Castrum en 1080, Villa qui vocatur Lac en 1114, Castrum de Laco en 1119, Ecclesia S. Jacobi de Lacu en 1208, S. Jacobus castri de Lacu siti in Corbaria inferiori en 1282, Lac en 1402, Castellum de Lact en 1521, Église paroissielle Sainct Jacques..., sementière de l'église Sainct Jacques entre 1609 e 1633[5].
Le mot lac es probablament en relacion ambe una anciana localizacion de l'Estanh de Bajas, ara a mai d'un km, mes l'altitud dels lòcs vesins es plan bassa. S'agís clarament de lòcs aterrats recentament.

Istòria

modificar
  • Lo site de Sijan coneguèt una ocupacion umana dempuèi l'Antiquitat: sul territòri de la comuna se situèt l'oppidum de Puèg Maó que foguèt destruit al sègle III ab. J-C.
  • Entre 1790 e 1794, Le Lac foguèt annexat a Sijan; en 1844, La Novèla, qu'èra dins Sijan, venguèt una comuna independenta [6].

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 (2026) Michel Jammes UMP, LR director d'agéncia bancària
setembre de 2013 2014 Jean-Pierre Cires divèrs esquèrra  
març de 2008 agost de 2013 Roger Combes divèrs esquèrra  
març de 2001 2008 Claude Poncet divèrs esquèrra  
març de 1983 2001 Jacques Mourrut PCF  
  1983      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Sijan (caplòc); lo canton es vengut canton de las Corbièras Mediterranèa, sense cambiar de composicion e Sijan n'es lo burèu centralizator.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 5434, totala: 5561
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 822 1 822 1 912 2 171 3 296 3 423 3 703 3 213 3 297

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
3 337 3 348 3 496 3 478 3 912 4 229 3 833 3 485 3 384

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
3 357 3 107 2 988 3 050 3 153 3 085 3 071 2 183 2 346

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
2 555
3 033
3 027
3 058
3 373
4 049
4 920
5 047
5 163
5 284
2009 2010
5 323
5 451
5 377
5 511
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 5531 abitants e la densitat èra de 156,46 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar
 
Resèrva africana de Sijan
  • La Resèrva Africana de Sijan es un pargue animalièr seminatural; l'espaci ofèrt es pro grand per que los animals demòren salvatges e viscan amb lor seus compòrtaments naturals.

Personalitats ligats a la vila

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 435, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f527.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 657, a Siecq
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 129
  4. María José Pena, Quelques réflexions sur les plombs inscrits d’Emporion et de Pech Maho. Pech Maho était-il un comptoir du sel ?, Revue des études anciennes, tome 116, n° 1, 2014, pp. 3-21. legir en linha http://paratge.wordpress.com/2015/01/09/pech-maho
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 190-191, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f282.item.texteImage
  6. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=36337