Olargues

Olargues^[1] (pron. [u'larges]^[2]; Olargues en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon, situada dins la val de Jaur, dins lo Pargue Natural Regional del Naut Lengadòc.

Olargues
Olargues

Vista generala d'Olargues.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 33′ 26″ N, 2° 54′ 55″ E

Superfícia

18,6 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

760 m
190 m
148 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Sant Ponç de Tomièiras (capluòc del canton d'Olargues abans 2015)

Intercom
243400629

CC de Menerbés a Carós

Cònsol

Jean Arcas
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

680 ab.

Evolucion de la populacion

694 ab.

Densitat

35,38 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

olargués - esa
en francés

Còde postal

34390

Còde INSEE

34187

Geografia

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Olargues**
Sant Vincenç d'Olargues	Sant Julian d'Olargues	Mònts (Erau)
		Viuça
Lo Mas de la Glèisa	Berlon	Ròcabrun

Toponimia

La prononciacion es [u'larges]. Las fòrmas ancianas son : Adalberti Olargensis en 1084, castellum de Olarge en 1122, de Olarge en 1129-1186, Pontius de Olargue en 1152, Poncii de Olargue en 1159, las maisos que avem ad Olargue en 1166, Guillelmus de Olargio degas, Bernardus de Olarg en 1174, Pontii de Olergio, Pontii de Olargio, Pontius de Olargio en 1202, Poncium de Olargio en 1210, ecclesiae Beati Laurentii de Olargio, ecclesiae S. Juliani de Olargio en 1308, de Olargio en 1344, 1351, Olargue en 1518, d'Olargues en 1585, Olarguas en 1613, Oulargue en 1643, Olargues en 1740-60, 1770-72 (mapa de Cassini)^[3].

Olargues vendriá d'un nom latin d'òme, Ollus, e del sufixe -anicum, diminutiu de -anum ^[4]^,^[5]. Olargues seriá doncas probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá per mèstre Ollus. Dins -anicum, l'accent tonic es sus la primièira sillaba e doncas *Ollànicum seriá un proparoxiton, qu'auriá conegut aprèp una apocòpa.

Contràriament a l'opinion precedenta e a las aparéncias, Olargues es pas un nom en -anicis > -argues, çò que Colson aviá constatat al sègle XIX (Académie de Nîmes, Bulletin des Séances 1850-51 , p. 357 , n. 1). En 874 la mencion D'Oolargus [doncas a una data tròp anciana per l'apocòpa dels proparoxitons] mòstra que se cal virar cap a un nom germanic d'òme Olaricus (M.T. Morlet). Frank R. Hamlin escriu tanben que probablament lo nom actual s'es substituït a un mai ancian^[3] (lo site èra ocupat pendent l'Antiquitat).

Las fòrmas seguentas son tiradas del (marrit) diccionari topografic d'Eugène Thomas (1865) : Olargium en 1060; Sainct Jullian de Ol en 1518; Ollanum en 1162; De Oleriis en 1213; Olla larga en 1215; Castellum de Olarge en 1126; Olargue en 1157; Olargues en 1187^[6].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
1983	2026	Jean Arcas	PS	Retirat de l'ensenhament, ancian Conselhièr general (1981 – 2015), ancian vice-president del Conselh general d'Erau, ancien President de la comunautat de comunas Órb Jaur
	1983
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Olargues (capluòc); es ara del canton de Sant Ponç de Tomièiras

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 658, totala: 663

1 007

1 037

1 068

1 224

1 298

1 212

1 161

1 143

1 145

1 058

1 017

1 016

1 078

1 040

1 048

1 221

955

909

913

891

864

740

810

822

755

707

622

693

590

518

529

512

571

592

598

603
616

2009

2010

614
622

627
633

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 680 abitants e la densitat èra de 36,56 ab/km².

Luòcs e monuments

Galariá

Campanal de la glèisa castrala vièlha (sègle XIII).
Porta nòva .
Carrièira nòva.
Pòrta de Gaubèrt.
Façada vièlha de l'ostal del comte de Tesan.
Porta de "l'ostal del prior de Sant Julian", amb al dessús una ola escultada (armas de la vila).
Lo Pont del Diable.

Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34.html
↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34.html
↑ ^3,0 et ^3,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 273
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 506
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 125
↑ «Dictionnaire topographique de la France».

Portal de Lengadòc

[1] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34.html

[2] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/34.html

[frh-3] 3,0 et ^3,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 273

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 506

[5] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 125

[DicTopFR-6] «Dictionnaire topographique de la France».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]