Saissac

Saissac^[1] (pron. [saj'sak]^[2]; en francés Saissac) es una comuna lengadociana de Cabardés situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Saissac
Saissac

Vista generala de Saissac dempuèi lo sud.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 21′ 42″ N, 2° 10′ 10″ E

Superfícia

57,03 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

742 m
450 m
166 m

Geografia politica

Lengadòc

França

De la Malapera a la Montanha Negra (caplòc del Canton de Saissac abans 2015)

Intercom
200042463

CC de la Montanha Negra

Cònsol

Eric Béteille
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

925 ab.

Evolucion de la populacion

948 ab.

Densitat

16,17 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11310

Còde INSEE

11367

Geografia

Saissac es situada en Cabardés, sus Lampi e Rojoana, al nòrd del departament d'Aude, al pè de la Montanha Negra, a 467 m d'altitud. Lo vilatge es situat sur un bauç que domina la gòrja de Vernassona e tanben tota la plana de Lauragués de Carcassona a Castèlnòu d'Arri.

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Las atestacions ancianas son : Villa quae vocatur San Jaco = Saxiaco en 950; Sexagum en 958; Saxagum en 960; Castellum quem dicunt Sexagum en 1002; Saixag en 1034; Sexa en 1034; Castrum de Sexag en 1070; Seixac en 1150; Sexacum en 1152; Saxacum en 1162; Saizaccum en 1258; Sacxiacum en 1267; Saixiacum…, Saxiachum en 1276; Sayssiacum en 1277; Sayssacum en 1303; Saxiacum en 1319; Sayssac en 1781; Saïssac (non datada)^[3].
Segon Dauzat e Rostaing, Saissac vendriá del nom latin d'òme Saxius, ambe'l sufixe -acum ^[4], d'origina celtica (latinizacion de -acon). Segon los Féniés, probablament d'après Negre, s'agís de Sacius ^[5]. Dins los dos cases, Saissac èra una proprietat galloromana.

Istòria

Lo nom de Saissac aparèis al sègle X e ven del latin *Saxiacum que designa mai un domeni qu'un vilatge. Son istòria es fòrça ligada a aquela del castèl. Saissac èra alara un castrum bastit al sègle XI e subretot XII.

A la mitat del sègle XIII, foguèt desplaçat cap a son lòc actual. A partir del sègle XIV, Saissac es fortificat. La ciutat foguèt en partida destruida en 1568 pels protestants pendent las Guèrras de religion.

A partit de l'Edat Mejana, Saissac venguèt un vilatge astrat mercé a la fòrça de l'aiga totjorn presenta. D'industrias artesanalas coma la fabrica de drap e las molinas s'i desvolopèron mercé a l'energia de l'aiga. Al començament del sègle XV, los mercants drapièrs èran coneguts pels seus teissuts venduts a las fièras. La familha Saptes èra particularament famosa pels seus teissuts; foguèt aparada per Colbert e Loís XIV de França. Fins a la fin del sègle XVIII, l'industria del textil demorèt e lo vilatge èran plan prospèr. En 1728, i aviá 75 mestièrs e mai de 23 fabricants.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
13 de novembre de 2016	(2026)	Eric Béteille
2009	27 de setembre de 2016	Odile Seigne
1968	2009	Paul Durand	PS	conselhièr general (1976-2009)
1934	1968	Paul Raucoule
1904	1934	Eugène Limousy
	1904
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 922, totala: 947

1 781

1 853

1 850

-

1 513

-

-

1 103

-

823

Cercar

923

996

1 007

981
996

2009

2010

955
969

929
944

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 925 abitants e la densitat èra de 16,22 ab/km².

Economia

Òbras idraulicas

Besal dels tretze molinièrs

Lo besal de Saissac es un canal que mena l'aiga dempuèi l'Edat Mejana. Es lo besal dels tretze molinièrs, del nom dels proprietaris d'origina. La font es en dessús del vilatge prenent l'aiga de Vernassona e d'Aigabèla. Fa dos quilomètres de long e travèrsa lo vilatge seguent lo barri. Atal pòt aisidament servir l'aiga en tot punt du vilatge. Fins al sègle XIX, lo besal faguèt tornejar prèp de tretze molinas de papetièrs e farinièrs, paradors, talhièrs dels filatièrs, rèssas e martinets. Uèi, lo besal es totjorn utilizat pour l'asagatge dels jardins mas diferents rius qu'alimentan los jardins son pauc a pauc destruits per restaurar las carrièras.

Restanca dels Capmases.

La Restanca de Lampi sus Lampi alimenta lo canal de las Doas Mars. Creat en 1782, o un sègle aprèp la dubertura del Canal (1681). Sos camins ombrats ofrisson de bèlas passejadas. La riba es bordada de bèls massís d'arbres de la selva de Ramondens. La levada es de 120 mètres de long, 16 mètres de naut, e 5 mètres d'espessor. La capacitat de la restanca es de mai de 2 000 000 m³.

Lòcs e monuments

Castèl de Saissac

Situat al bas del vilatge sus un bauç, lo castèl del sègle X apara e capita la marcha dins la plana. Roïna massissa, torres carradas, tròces de barris, es un ensemble d'arquitectura militara..

Ostals

L'ostal dels Saptes, una familha rica de drapièrs
L'ostal Soldano, exemple d'arquitectura del sègle XIII

Musèus

Le musèu dels Vielhs Mestièrs, installat dins una torre medievala.
Un pichon musèu dins lo castèl

Elements del barri

Torre Laimona

De rèstas dels barris son totjorn visibles; benlèu del sègle XIV. Serián estats edificats al meteis temps que lo castèl foguèt tornar bastit. Tanben se pòt veire de torres carradas dins lo naut del vilatge. D'autras torres mai pichonas èran repartidas sul barri, coma la torre "Rossinhòla" al nòrd del vilatge. Una quatrena torre, la torre Laimona, es uèi lo cloquièr de la glèisa de Sant Miquèl.

Lo barri medieval foguèt dubèrt per tres pòrtas, que sola una demòra: la Pòrta d'Autan (o Pòrta de Montoliu). Es ornada de tres escuts: aquel de la familha l'Isla de Baish , aquel de la familha Toèri e aquel de la comunautat de Saissac.

Militar

Sul territòri de la comuna es installada dempuèi 1973 la base de la Régine, estacion de transmission classificada installacion prioritària de defensa. Son ròtle es de relevar pels sosmarins nuclears los òrdres de repòsta donats pel President de la Republica Francesa^[6].

Ligams extèrnes

Saissac sul site de l'Insee

Nòtas

↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
↑ https://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html
↑ «Dictionnaire topographique de la France».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 638
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 122
↑ (fr)Riposte et télécommunications - La dépêche

Portal de Lengadòc

[1] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html

[2] ttps://www.oocities.org/toponimiaoccitana/11.html

[DicTopFR-3] «Dictionnaire topographique de la France».

[4] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 638

[5] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 122

[6] (fr)Riposte et télécommunications - La dépêche

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]