Fins-Sent-Genèis

Fins-Sent-Genèis; Fix-Saint-Geneys
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La gara vas 1910
	Geografia fisica
Coordenadas	45° 08′ 37″ N, 3° 40′ 06″ E
Superfícia	7,91 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 1 195 m; 1 109 m; 951 m
	Geografia politica;
País	Velai Auvèrnhe;
Estat	França;
Region; 84	Auvèrnhe Ròse Aups;
Departament; 43	Naut Léger ;
Arrondiment; 432	Lo Puèi de Velai;
Canton; 4301	Sant Pàulhan (Alègre davant 2015);
Intercom; 244300240	CA delh Puèi de Velai;
Cònsol	Jean-François Gallien ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	128 ab. Evolucion de la populacion; 132 ab.
Densitat	17,07 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	43320
Còde INSEE	43095

Vilatge d'Occitània

Fins-Sent-Genèis^[1] (Fix-Saint-Geneys en francés) z-es una comuna de Velai e d'Auvèrnhe, situada dins lo departament delh Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Geografia

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Fins-Sent-Genèis

Vernassal
(2,7 km)

Vissac e Auteirac
(3,5 km)

Senta Gènia de Vilanòva
(3,5 km)

Vazeilles-Limandre
(4,0 km)

Varenas de Sent Onorat
(4,7 km)

Jacs
(5,0 km)

Perimètre delh territòri

Comunas confrontantas de **Fins-Sent-Genèis**
Varenas de Sent Onorat	Alègre
Senta Gènia de Vilanòva		Vernassal
Vissac e Auteirac		Vazeilles-Limandre

Toponimia

Las fòrmas ancianas son ecclesia... S. Juliani... in comitatu Velavensi... in vicaria Civitatis vetulae, en latin, en 943, In villa quae dicitur Fimum Canis in pago Vellaico, en latin, vas 985, in eodem Vellaico, in pago quem Fimes vocant, unam ecclesiam in honore S. Juliani dedicatam, en latin, en 993, Ecclesia de Fix, vas 1343, S. Julien-de-Fis, en 1379, S. Julien-de-Fiz, en 1401, Parochia S. Juliani de Finis, dioc. S. Flori, en 1458, Fix-d'Auvergne, en 1790, Fix-Villeneuve, nomenclatura oficiala, en 1802 (per Fins lo Bas), Villa de Fis, en 1272, Ecclesia S. Genezii de Fys, en 1326, S. Genez-de-Fiz, en 1401, Fix-de-Velai, en 1790, Gineys-de-Fix, en 1794 (per Fins lo Naut) ^[2]. Fins ven del latin finis, « limit » que serviá per de luòcs plaçats a la fronteira de doss ciutats galas ^[3].

Vairac

Las fòrmas ancianas son Veyrac en 1461, Veyracum en 1474 ^[4].
Vairac ven delh nom latin d'òme Varius, ambelh sufixe -acum ^[5]

Istòria

Jos l'Ancian Regime, i aguèt doas parròquias a Fins, la una en Brivadés (Auvernhe) e l'autra en Velai (e Senta Gènia de Vilanòva èra pas parròcha). La mapa Cassini mòstra Fix le Haut e Fix le Bas en los inversant ^[6]. La correspondéncia es doncas :

sud-oèst, Fins lo Bas, glèisa de Sent Julian, Auvèrnhe, diocèsi de Sant Flor, archipreirat de Lanjac; lo prior de Sant Pèire lo Monastièr delh Puèi presentava a la cura;
nòrd-èst, Fins lo Naut, glèisa de Sent Genèis, Velai, diocèsi delh Puèi de Velai, archipreirat de Sent Pàulhan; l'avesque delh Puèi presentava a la cura (empacha pas qu'al civil Fins lo Naut èra de la província d'Auvèrnhe, de l'eleccion de Briude, de la subdelegacion de La Chaa Dieu e delh ressòrt delh presidial de Riam)^[2].

En 1860, lo barri de Fins Bas, los vilatges o chastèls de La Bastida, Veyrac (o Vairac?), Aubaron, situats al sud o al sud-oèst de Fins, qu'apartenián a la comuna de Vilanòva saguèron estachats a Fins.

Administracion

Lista delhs cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta
2020	(2026)	Jean-François Gallien
març de 2001	2020	Jean-Paul Bérard	divèrs dreita
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra delh canton d'Alègre; es avòra delh canton de Sant Pàulhan.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 135, totala: 139

144

169

192

201

215

270

259

246

231

244

591

594

1 163

538

532

1 442

1 541

525

475

472

443

393

404

401

433

377

319

304

269

229

190

173

138

149

152

147
155

2009

2010

143
151

139
147

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

L'aument de populacion de 1861 s'explica per l'estachament de Fins Bas, qu'aparteniá a la comuna de Senta Gènia de Vilanòva. Lo de 1886 e 1891 es contemporanèu d'una baissa d'importància comparabla a Ceu d'Alègre; s'agís pas d'un eschamge de territòris perqué las doás comunas se tòchan pas. S'agís pas tanpauc de trabalhs per la construccion de la linha Sent Jòrgi d'Aurac-Lo Puèi de Velai, achabada en 1874.
En 2018 la populacion èra de 128 abitants e la densitat èra de 16,18 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Ligams extèrnes

Fins Sent Genèis sobelh site de l'Insee

Nòtas

↑ Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Fins-Sent-Genèis».
↑ ^2,0 et ^2,1 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f170.image Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 121
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 281
↑ Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 294 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f343.image
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 693, a Vairé, per d'autres luòcs
↑ https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f170.image Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 121

Portal d'Auvèrnhe

Portal de Velai

[1] Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Fins-Sent-Genèis».

[dicto-2] 2,0 et ^2,1 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f170.image Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 121

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 281

[4] Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 294 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f343.image

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 693, a Vairé, per d'autres luòcs

[6] ttps://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f170.image Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 121

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]