Escolobre

Escolobre (Escouloubre en francés) es una comuna lengadociana de Fenolhedés, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Escolobre
Escouloubre

Vista generala

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

42° 44′ 24″ N, 2° 07′ 30″ E

Superfícia

31,14 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

2 323 m
980 m
599 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Limós

La Nauta Val d'Aude (Atsat abans 2015)

Intercom
200043776

CC dels Pirenèus audencs

Cònsol

Jacques Petit
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

72 ab.

Evolucion de la populacion

75 ab.

Densitat

2,67 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

lez eskulu'brats ^[1]

Còde postal

11140

Còde INSEE

11127

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Escolobre**
Fontanes	Aunat	Beceda de Saut
Rosa, Al Pug, Carcanièra (totis d'Arièja)		El Bosquet
Quergut (Arièja) Puigbalador (Pirenèus Orientals)	Real (Pirenèus Orientals) per un qüadripunt

Toponimia

Las fòrmas ancianas son : Escolobre entre 718-814 e 1744, Locus de Scolobrio en 1317, De Scolubrio en 1347, Scolobrium en 1368, Escoloubre en 1594, Escolobre en 1639, Baronie d'Escouloubre et de Counozoul en 1762. La prononciacion occitana es Escoulóubre ^[2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [esku'lubre].
La prononciacion segon Fritz Krüger es [esku'lubre] ^[1], d'acòrdi ambe la fornida per l'abat Savartés.
Escolobre s'explicariá, segon Dauzat, per ès = [en las], e lo latin colubra, « colòbra, sèrp »; seriá doncas un lòc trevat per las colòbras ^[3]. Escolobre poiriá tanben s'explicar per un mot gallic briga ^[4], « fortalesa », a l'origina « tuca, mont » ^[5], religat per -ó- a un radical cal, « pèira » ^[4]. Véser Colòures e Colòbres.

Somairac

Soumayrac es un vilatge desparegut al nòrd d'Escolobre, près de la RD 84 ^[6].
Las fòrmas ancianas son Locus de Saumayraco, al sègle XIII, Somairac, en 1371-1589, Connairac en Sault, en 1389, Saumairac, en 1407-1587, Le masage de Somérac, en 1587, Saumayrac, en 1330-1639 ^[7].
Le nom fa pensar a un nom gallic d'òme, Solimārios, conegut e atestat (jos la fòrma latinizada Solimarius), ambe'l sufixe gallic -ācon : le nom seriá *Solimāriācon, « la propietat de Solimārios ». L'evolucion normala seriá en teoria *Solimāriācon > *Solmariago > *Solmairag(o) (anteposicion de iòd) > Solmairac. Mes i a una dificultat : quitament abans l'accent tonic, los parlars meridionals del lengadocian vocalizan pas -l davant -m. Pr'aquò, una dissimilacion entre l e r, doás consonantas que se semblan en occitan (*SoLmaiRac) poiriá facilitar la vocalizacion de l, un fenomèn qu'obesís pas a de règlas tròp estrictas en lengadocian ^[8]; l'evolucion seriá doncas : *Solmairac > *Soumairac. Mes, las fòrmas ancianas son mai que mai en Sau-, çò que cal explicar. La dissimilacion entre o e w es banala, mai que mai aprèp lo passatge de o pretonic a [u] : *Soumairac pòt passar a Saumairac. Per la fòrma actuala sus la mapa, Soumayrac [sumaj'rak], i a doás explicacions : 1. la fòrma Soumairac > Somairac s'es mantenguda en polimorfisme ambe Saumairac; 2. Saum- es legit en francés coma se foguèsse [som-] e se i a influéncia del francés, le passatge a [sum-] es obligatòri. Sembla que la primièra solucion siá la pus probabla.

Istòria

Le territòri d'Escolobre fa partida de la vescomtat de Fenolhet o Fenolhedés al mens duscas al segle XIII. Les documents modèrnes (sègle XVII) encara situan aquel vilatge dins le Fenolhedés. Ara es tanben reputada apartenir al País de Saut malgrat la tradicion istorica.
L'Escolobrés designa un territòri bornat a l'èst per las montanhas del Ròcafortés, al sud pel Donasan, al nòrd per Aude. Compreniá Escolobre, El Bosquet e los masatges de Ganaussac, Somairac, Puèg-redon, Crombet, Las Sanhas e la montanha de Madres ^[2].

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat
1995	(2026)	Jacques Petit
	1995
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Atsat; es ara del canton de la Val Nauta d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 83, totala: 84

725

712

751

707

749

809

814

853

851

806

773

793

798

759

626

710

680

665

585

600

508

450

384

351

330

273

220

181

137

85

86

114

90

101

99

96
96

2009

2010

94
94

95
95

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 72 abitants e la densitat èra de 2,31 ab/km².

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas d'Aude

Ligams extèrnes

Escolobre sul site de l'Insee

Nòtas

↑ ^1,0 et ^1,1 Fritz Krüger, Sprachgeographische Untersuchungen in Languedoc und Rousillon, http://archive.org/stream/revuededialectol03sociuoft#page/n154/mode/1up p. 147
↑ ^2,0 et ^2,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 124-125, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f216.item.texteImage
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 270
↑ ^4,0 et ^4,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 96
↑ Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 86
↑ https://www.geoportail.gouv.fr/carte cercar Soumayrac, 11140 Escouloubre
↑ Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 438, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f530.item.texteImage
↑ Loïs Alibèrt, Gramatica occitana, segonda edicion, Centre d'Estudis Occitans, Montpelhièr, 1976, p. 33

Portal de Lengadòc

[frikr-1] 1,0 et ^1,1 Fritz Krüger, Sprachgeographische Untersuchungen in Languedoc und Rousillon, http://archive.org/stream/revuededialectol03sociuoft#page/n154/mode/1up p. 147

[ansa-2] 2,0 et ^2,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 124-125, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f216.item.texteImage

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 270

[fén-4] 4,0 et ^4,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 96

[5] Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 86

[6] ttps://www.geoportail.gouv.fr/carte cercar Soumayrac, 11140 Escouloubre

[7] Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 438, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f530.item.texteImage

[8] Loïs Alibèrt, Gramatica occitana, segonda edicion, Centre d'Estudis Occitans, Montpelhièr, 1976, p. 33

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]