Escolobre

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Escolobre (Escouloubre en francés) es una comuna lengadociana de Fenolhedés, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Escolobre
Escouloubre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Vista generala
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 44′ 24″ N, 2° 07′ 30″ E
Superfícia 31,14 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
2 323 m
980 m
599 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Fenolhedés
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
112
Limós
Canton
1114
La Nauta Val d'Aude (Atsat abans 2015)
Intercom
200043776
CC dels Pirenèus audencs
Cònsol Jacques Petit
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
72 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

75 ab.
Densitat 2,67 ab./km²
Autras informacions
Gentilici lez eskulu'brats [1]
Còde postal 11140
Còde INSEE 11127

Geografia

modificar

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Escolobre
Fontanes Aunat Beceda de Saut
Rosa,
Al Pug,
Carcanièra (totis d'Arièja)
  El Bosquet
Quergut
(Arièja)
Puigbalador
(Pirenèus Orientals)
Real
(Pirenèus Orientals) per un qüadripunt

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Escolobre entre 718-814 e 1744, Locus de Scolobrio en 1317, De Scolubrio en 1347, Scolobrium en 1368, Escoloubre en 1594, Escolobre en 1639, Baronie d'Escouloubre et de Counozoul en 1762. La prononciacion occitana es Escoulóubre [2], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [esku'lubre].
La prononciacion segon Fritz Krüger es [esku'lubre] [1], d'acòrdi ambe la fornida per l'abat Savartés.
Escolobre s'explicariá, segon Dauzat, per ès = [en las], e lo latin colubra, « colòbra, sèrp »; seriá doncas un lòc trevat per las colòbras [3]. Escolobre poiriá tanben s'explicar per un mot gallic briga [4], « fortalesa », a l'origina « tuca, mont » [5], religat per -ó- a un radical cal, « pèira » [4]. Véser Colòures e Colòbres.

Somairac

modificar

Soumayrac es un vilatge desparegut al nòrd d'Escolobre, près de la RD 84 [6].
Las fòrmas ancianas son Locus de Saumayraco, al sègle XIII, Somairac, en 1371-1589, Connairac en Sault, en 1389, Saumairac, en 1407-1587, Le masage de Somérac, en 1587, Saumayrac, en 1330-1639 [7].
Le nom fa pensar a un nom gallic d'òme, Solimārios, conegut e atestat (jos la fòrma latinizada Solimarius), ambe'l sufixe gallic -ācon : le nom seriá *Solimāriācon, « la propietat de Solimārios ». L'evolucion normala seriá en teoria *Solimāriācon > *Solmariago > *Solmairag(o) (anteposicion de iòd) > Solmairac. Mes i a una dificultat : quitament abans l'accent tonic, los parlars meridionals del lengadocian vocalizan pas -l davant -m. Pr'aquò, una dissimilacion entre l e r, doás consonantas que se semblan en occitan (*SoLmaiRac) poiriá facilitar la vocalizacion de l, un fenomèn qu'obesís pas a de règlas tròp estrictas en lengadocian [8]; l'evolucion seriá doncas : *Solmairac > *Soumairac. Mes, las fòrmas ancianas son mai que mai en Sau-, çò que cal explicar. La dissimilacion entre o e w es banala, mai que mai aprèp lo passatge de o pretonic a [u] : *Soumairac pòt passar a Saumairac. Per la fòrma actuala sus la mapa, Soumayrac [sumaj'rak], i a doás explicacions : 1. la fòrma Soumairac > Somairac s'es mantenguda en polimorfisme ambe Saumairac; 2. Saum- es legit en francés coma se foguèsse [som-] e se i a influéncia del francés, le passatge a [sum-] es obligatòri. Sembla que la primièra solucion siá la pus probabla.

Istòria

modificar

Le territòri d'Escolobre fa partida de la vescomtat de Fenolhet o Fenolhedés al mens duscas al segle XIII. Les documents modèrnes (sègle XVII) encara situan aquel vilatge dins le Fenolhedés. Ara es tanben reputada apartenir al País de Saut malgrat la tradicion istorica.
L'Escolobrés designa un territòri bornat a l'èst per las montanhas del Ròcafortés, al sud pel Donasan, al nòrd per Aude. Compreniá Escolobre, El Bosquet e los masatges de Ganaussac, Somairac, Puèg-redon, Crombet, Las Sanhas e la montanha de Madres [2].

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
1995 (2026) Jacques Petit    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Atsat; es ara del canton de la Val Nauta d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 83, totala: 84
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
725 712 751 707 749 809 814 853 851

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
806 773 793 798 759 626 710 680 665

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
585 600 508 450 384 351 330 273 220

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
181
137
85
86
114
90
101
99
96
96
2009 2010
94
94
95
95
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 72 abitants e la densitat èra de 2,31 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 et 1,1 Fritz Krüger, Sprachgeographische Untersuchungen in Languedoc und Rousillon, http://archive.org/stream/revuededialectol03sociuoft#page/n154/mode/1up p. 147
  2. 2,0 et 2,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 124-125, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f216.item.texteImage
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 270
  4. 4,0 et 4,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 96
  5. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 86
  6. https://www.geoportail.gouv.fr/carte cercar Soumayrac, 11140 Escouloubre
  7. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 438, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f530.item.texteImage
  8. Loïs Alibèrt, Gramatica occitana, segonda edicion, Centre d'Estudis Occitans, Montpelhièr, 1976, p. 33