Tarascon (Provença)

una comuna francesa

Vila d'Occitània

Tarascon (Tarascon en francés) es una comuna provençala situada dins lo departament dei Bocas de Ròse e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.

Tarascon
Tarascon
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèu, bastit entre 1400 e 1435 subre leis plans de l' arquitècte Joan Robèrt.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 48′ 21″ N, 4° 39′ 37″ E
Superfícia 73,97 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
200 m
10 m
3 m
Geografia politica
País  Provença
Estat Bandièra de França França
Region
93
Provença Aups e Còsta d'Azur
Departament
13
Var Armas deu Departament de Var
Arrondiment
132
Arle
(capluòc)
Canton
1333
Tarascon
Intercom
241300417
Comunautat d'aglomeracion d'Arle-Crau-Camarga-Montanheta
Cònsol Lucien Limousin
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
15 195 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

15 333 ab.
Densitat 188,47 ab./km²
Autras informacions
Gentilici tarasconenc, -a
Tarasconnais en francés
Còde postal 13150
Còde INSEE 13108
http://www.tarascon.org

Es situada sus la riba senèstra de Ròse, en fàcia de la vila de Bèucaire dins Gard que forma amb ela una aglomeracion d'aperaquí 30 000 abitants.

Geografia modificar

 
Pònt subre Ròse entre Beucaire e Tarascon

Situada en riba senestra de Ròse, en fàcia de la vila de Bèucaire que forma amb ela una aglomeracion d'aperaquí 30 000 abitants. Tarascon, e subretot sa part sud-èst foguèt de tot temps un luòc de passatge permetent de traversar Ròse[1].

Perimètre dau territòri modificar

Toponimia modificar

Las fòrmas ancianas son Tarouscon, au sègle II (Estrabon), Tarascone, au sègla IV. Lo nom, identic a Tarascon d'Arièja, vendriá benlèu d'un pre-indoeuropèu (o aumens preceltic) tar-, « pèira, ròc », ame doble sufixe -asc-one(m); lo nom seriá aparentat ame lo de l'anciana Tarraco [2],[3]. Mas Tarascon deriva benlèu d'un gallés taro-, « que travèrsa », d'una raiç indoeuropèa *terh², « traversar » [4], sens evident per de vilas situadas sus un flume. Lo vocalisme intèrne de la fòrma que dona Estrabon, Tarouscon, sembla en acòrdi ambe lo de taro-.

Istòria modificar

Legenda e istòria modificar

 
La tarasca

Coma o remembran dins Mirèlha lei vers de Frederic Mistral, la legenda cònta que Santa Marta de Betània, expulsada de Palestina pr'amor de sa fisèutat au Crist, arribèt a Tarascon onte la populacion pagana crentava un monstre fer: la tarasca. Santa Marta sometèt miraclosament la bèstia e, ansin, convertiguèt la populacion reconeissenta.


Administracion modificar

Lista dei cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2020 Lucien Limousin    
2005 2014 Charles Fabre    
2002 2005      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 13941, totala: 14039
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
9 069 11 320 10 554 10 830 10 967 10 774 11 362 11 968 12 539

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
13 229 13 489 12 454 11 249 10 409 9 833 9 314 9 263 9 023

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
8 885 8 972 8 631 8 299 8 478 8 496 7 875 7 781 7 744

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
8 637
10 584
10 365
10 735
10 826
12 640
13 376
13 177
13 340
13 514
2009 2010
13 152
13 293
13 297
13 426
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments modificar

Fèsta modificar

Cada an s'i debanan lei fèstas tradicionalas de la Tarasca.

Personalitats de Tarascon modificar

Personalitats liadas ambé la comuna modificar

Veire tanben modificar

Liames extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. « Tarascon (13) », in Los Alpilles, encyclopédie d'una montanha provençale, Guy Barruol, éd. Los Alpes de Lum, Forcalquier, 2009, pàg. 317.
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 669
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 53
  4. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2003, p. 290