Sant Pèire de Mesoarga

Vilatge d'Occitània

Sant Pèire de Mesoarga (Saint-Pierre-de-Mézoargues en francés) es una comuna provençala situada dins lo departament dei Bocas de Ròse e la region de Provença-Aups-Còsta d'Azur.

Sant Pèire de Mesoarga Saint-Pierre-de-Mézoargues
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sant Pèire de Mesoarga.
Armas
Geografia fisica
Coordenadas	43° 51′ 35″ N, 4° 38′ 59″ E
Superfícia	4,13 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	18 m 11 m 9 m
Geografia politica
País	Provença
Estat	França
Region 93	Provença Aups e Còsta d'Azur
Departament 13	Bocas de Ròse
Arrondiment 132	Arle
Canton 1333	Castèurainard
Intercom 241300417	Comunautat d'aglomeracions d'Arle-Crau-Camarga-Montanheta
Cònsol	Jacky Picquet (2008-2014)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	210 ab. Evolucion de la populacion 215 ab.
Densitat	54,96 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	13150
Còde INSEE	13061

Geografia

Sant Pèire de Mesoarga es una comuna pichona, 4,32 km² per una populacion de 200-250 abitants, que se situa lòng de Ròse entre Avinhon e Arle. Sa topografia presenta pas de relèus e l'altitud de son territòri varia de 9 a 18 m. Fins ais ans 1960-1970, èra sovent tocat per d'inondacions. Per aquela rason, es favorable a l'agricultura. En 2018, 81,4 % de la superficia disponibla èra ocupada per de culturas permanentas, 10,3 % per d'autrei tipes de zònas agricòlas e 8,4 % per d'aigas continentalas. La comuna fa partida de l'airau urban de Bèucaire.

Lo clima i es de tipe mediterranèu.

Istòria

La fondacion dau vilatge data dau sègle X après la decision dei còmtes de Provença de chausir una branca cadeta de l'Ostau dei vescòmtes d'Avinhon per tenir lo territòri de Bolbon. Aquò entraïnèt la construccion d'un castèu e, après de trabalhs per assecar lei paluns, la formacion d'un borg. L'existéncia dau castèu es atestada en 1125 e sei senhors venguèron d'aliats de l'Ostau dei Bauç durant lei guèrras de succession comtala dau sègle XII. L'endrech èra alora dich « Mesoarga », probablament en causa deis inondacions frequentas.

Au sègle XIII, la perseguida dei guèrras intèrnas dins lo Comtat de Provença entraïnèt la destruccion dau castèu de Mesorga en 1252. Sei senhors emigrèron dins la vigariá d'Arle. Pasmens, la destruccion dau castèu foguèt pas definitiva car es encara mencionat dins un document dau sègle XIV. De mai, la senhoriá de Mesoarga foguèt l'objècte de cambis durant lo meteis periòde. Dins aquò, perdiguèt pauc a cha pauc tota importància.

Dempuei la fin de l'Edat Mejana, lo vilatge a una vocacion agricòla. La proximitat de Ròse e leis inondacions frequentas limitèron sa populacion. Lo nombre d'abitants es ansin relativament estable dempuei l'aparicion dei recensaments : 198 estatjants en 1793 e 215 en 2019 amb un maximom de 258 en 1936 e de 119 en 1881. La glèisa dau castèu subrevisquèt a la disparicion de l'abitat fortificat. Venguèt la glèisa dau vilatge. Dedicada a Sant Pèire, es a l'origina dau nom actuau dau vilatge.

Cultura

L'edifici pus important dau vilatge es sa glèisa que data de la segonda mitat de l'Edat Mejana. Sa forma actuala provèn de trabalhs realizats en 1715 e en 1858 per l'agrandir.

Annèxas

Liames intèrnes

• Ròse.

Bibliografia

• (fr) A. M. Durupt, « La monographie de Mézoargues » dins « Le château au Moyen Age dans le diocèse d’Avignon », Université d’Aix-Marseille, 1991.
• (fr) Basa de donadas Ldh/EHESS/Cassini « Saint-Pierre-de-Mézoargues » : donadas demografricas de 1793 a 2006,[1]
• (fr) Basa de donadas de l'INSEE, « Populations légales 2019 - Commune de Saint-Pierre-de-Mézoargues (13061) » : donadas demograficas de 2006 a 2019, [2].