Sètge de Castèlnòu d'Arri

Sètge de Castèlnòu d'Arri
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Informacions generalas
Data	setembre de 1211
Luòc	Castèlnòu d'Arri
Eissida	Victòria dels Crosats Abandon del sètge
Belligerants
Crosats	Comtat de Tolosa Comtat de Fois Comtat de Comenge Vescomtat de Bearn
Comandants
Simon IV de Montfòrt † Amalric VI de Montfòrt Gui de Montfòrt Bouchard de Marly	Ramon VI de Tolosa Ramon Rogièr de Fois Bernard IV de Comenge Gaston VI de Bearn
Fòrças en preséncia
500 òmes assetjats 300 òmes en renfòrt	5 000 òmes

Lo sètge de Castèlnòu d'Arri foguèt una operacion militara de Simon de Montfòrt organizada en setembre de 1211, del temps de las campanhas qu'avián per tòca de conquerir lo comtat de Tolosa.

Las causas

En junh de 1211, Simon IV de Montfòrt temptèt sens o capitar d’assetjar Tolosa e se vegèt contrench de levar lo sètge. Puèi, profeitant de la venguda d’un contingent de crosats menats per Tibalt I^r, comte de Bar e de Luxemborg, efectuèt una cavalgada dins lo comtat de Fois, en represàlias de la batalha de Montjuèi. Se n'anèt puèi en Carcin per recèbre l’omenatge de Guilhèm de Cardailhac, evesque de Caors e comte de Carcin. Mas los occitans profeitèron d'aquel alunhament de Montfòrt per se levar. Sicard de Puèglaurenç tornèt prene lo seu castèl e Ramon VI de Tolosa mobilizèt de nòu las seunas tropas.

De barons de l’entoratge de Simon èra descoratjats de dever de contunh conquerir lo país e parlavan d’abandonar lors nòus feus per se ne tornar a çò d'eles. D’autres prepausèron de se retirar dins Carcassona o Fanjaus, de plaças fòrtas mai poderosas del país. Sol Ugues de Lacy prepausèt una plaça pron flaca, per atirar l’armada enemica. Aquel plan sedusèt Montfòrt que causiguèt Castèlnòu d'Arri.

Lo sètge

Abans d'anar a Castèlnòu d'Arri, Simon de Montfòrt aprenguèt amb esper que podava comptar sus Gui de Lacy e la seuna tropa d'una cinquantena de cavalièrs^[1]. Simon de Montfòrt acabava de s'installar dins la vila quand l’armada del comte de Tolosa vigilava e installava lo camp. Los abitants dels barris de la vila venguèron sul còp far omenatge al comte de Tolosa, qu'ocupava los barris. La nuèch, Montfòrt efectuèt una sortida e deslotjèt los partisans de Tolosa.

Pasmens que l’armada occitana mancava d’omogeneïtat e foguèt partetjada entre Ramon VI de Tolosa, que jogava la prudéncia, e Ramon Rogièr de Fois, totjorn prèst a lançar l’assalt contra la vila, sa superioritat numerica metèt Montfòrt dins una posicion desesperada. Savarin de Mauleon, senescal del Peitau pel rei d'Anglatèrra, rejoguèt tanben l'armada tolosenca amb una benda de rotièrs.

Montfòrt envièt Guy I^r de Levis a Carcassona e Besièrs per requisicionar las milícias de las doas vilas, mas refusèron de venir, e tanben lo vescomte de Narbona Aimeric III. En efècte, gaireben totas la ciutats lengadocianas joguèron un atentisme prudent en esperan de coneisser lo veinceire.

Capitèron pasmens a preparer un carreg d'aliments pels assetjats, a trobar tres cents volontaris e caminèron cap a Castèlnòu d'Arri, rejonchs per Bouchard de Marly qu'aviá obtenguda una armada de l’evesque de Caors. Lo carreg foguèt atacat pel comte de Fois a Sant Martin la Landa, a qualques quilomètres de Castèlnòu d'Arri. Per Simon de Montfòrt, èra un dilèma: Calguèt demorar dins la vila e perdre los alliats e l'avitailhament qu'aviá besonh, o calguèt los ajudar e riscar de perdre la vila. Causiguèt d’atacar lo comte de Fois, daissant pas que cinq cavalièrs e qualques sergents per defendre Castèlnòu d'Arri. Los rotièrs del comte de Fois avián començat lo pilhatge del carreg quand foguèron surpes per l’armada de Montfòrt. Aprèp d’aspres combats, l’armada de Ramon Rogièr de Fois deguèt fugir e se retirar dins le camp del comte de Tolosa, mas Simon de Montfòrt, dins l’euforiá de la victòria e de las retrovailhas, perdèt de temps e una escasença d’investir lo camp.

Los efectius demoravan insufisents fàcia a l’armada de Tolosa, e Simon tornèt a Carcassona levar de novèlas tropas. Aculhiá un nòu contingent de crosats, conduch per Alain de Roucy, quand aprenguèt que lo comte de Tolosa aviá levat lo sètge e incendièt lo seu camp

Consequència

Aquel sètge èra una victòria per Simon de Montfòrt, que desjoguèt l'ofensiva del comte de Tolosa, mas èra subretot duguda a l'indecision d'aquel darrièr. Mas la noblesa occitana, segura que Ramon VI anava tornar a l'ofensiva, e recuperar los castèls. En qualques setmanas, los crosats perdèron una cinquantena de plaças fòrtas. L'arribada de nòus contingents de crosats permetèt a Montfòrt de reconquerir lo terren perdut.

Annèxes

Bibliografia

(fr)Dominique Paladilhe, Simon de Montfort, Librairie Académique Perrin, 1988 (réimpr. 1997), 324 p. (ISBN 2-262-01291-1), p. 162-172
(fr)Georges Bordonove, La Tragédie Cathare, Paris, Pygmalion – Gérard Watelet, coll. « Les Grandes Heures de l’Histoire de France », 1991, 462 p. (ISBN 2-85704-359-7), p. 224-229

Nòtas e referéncias

↑ En tant que vassal del rei d'Aragon, Simon de Montfòrt li aviá enviat Gui de Lacy e los seus cavalièrs per lo sostenir dins lo combat contra las Almoadas. Mas Pèire II d'Aragon los avia mal recebut e lor avia donat comjat, atal Gui de Lacy e la seuna tropa èran tornats a Carcassona. Pèire II d'Aragon deviá emportar sus las Almoadas la batalha de Las Navas de Tolosa (16 de julhet de 1212) e pèrdre la batalha de Murèth sus Simon de Montfòrt (12 de setembre de 1213)

Articles connèxes

Ligams extèrnes

Lista e escuts dels participants

[1] En tant que vassal del rei d'Aragon, Simon de Montfòrt li aviá enviat Gui de Lacy e los seus cavalièrs per lo sostenir dins lo combat contra las Almoadas. Mas Pèire II d'Aragon los avia mal recebut e lor avia donat comjat, atal Gui de Lacy e la seuna tropa èran tornats a Carcassona. Pèire II d'Aragon deviá emportar sus las Almoadas la batalha de Las Navas de Tolosa (16 de julhet de 1212) e pèrdre la batalha de Murèth sus Simon de Montfòrt (12 de setembre de 1213)

[1]