Rivèlh

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Rivèlh (Rivel en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Rivèlh
Rivel
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Paisatge de pèmont agricòla e forestièr
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 56′ 43″ N, 2° 00′ 04″ E
Superfícia 24,3 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 090 m
410 m
381 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Quercòrb
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
112
Limós
Canton
1114
La Nauta Val d'Aude (Eissalabra abans 2015)
Intercom
200043776
CC dels Pirenèus audencs
Cònsol Jérôme Artigues
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
204 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

207 ab.
Densitat 8,56 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Rivelois (en francés)
Còde postal 11230
Còde INSEE 11316

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Rivellum en 1167, Sancta Cecilia de Rivello en 1296, Archipresbyteratus de Rivello en 1318, Villar de Quagular de Buello comprene Vilhac, Agulanes, Rivello en 1319, Census de Rivello en 1370, Ribel en 1404, Rexbellus de las Semals en 1615, Rivel de Lasémals en 1781, Rivel de las Sémals en 1781. La prononciacion occitana es Ribélh [1], dins la grafia de l'abat Antòni Savartés, donc [ri'βeʎ] o [ri'βɛʎ].
Rivèlh es un derivat de riu (del latin rivus), ambe [l'eretièr] del sufixe latin -ellum [2],[3]. Rivelhon, lo riu local, es un derivat de Rivèlh (e non pas al revèrs).
Los noms de Vilhac e Agulanes supausats per Savartés per la fòrma de 1319 semblan absents de son diccionari.

La mapa IGN pòrta Mouïche, Mouïche des Esquèilles (autre masatge), Bois de Mouïche, Bouïchère de Mouïche, Coume Mouïchette sus un vaste espandi, l'abat Savartés escriu Mouche. Las fòrmas ancianas son : Moyssa en 1370, Mouche en 1781, Mouisse en 1807 [4].
Atal coma Moissac ven del nom latin d'òme Muscius ambe'l sufixe -acum[5], Moissa ven del meteis nom ambe'l sufixe -anum. *Moissan coneguèt un reculament d'accent, normal dins l'airal. Moissa èra una granda proprietat galloromana.

Istòria

modificar

Quercorbés

modificar

Rivèlh èra del Quercorbés (o Quercòrb).

Tèrra Privilegiada

modificar

Rivèlh èra de la Tèrra Privilegiada, onze comunautats a l'entorn d'Eissalabra exemptas de tota imposicion mejançant una soma annala qu'apelavan subvencion [6].

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Jérôme Artigues    
març de 2001 2020 Jean-Pierre Salvat divèrs dreta  
abans 1981 ? Henri Rives divèrs esquèrra  
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Eissalabra; ; es ara del canton de La Nauta Val d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 208, totala: 211
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
872 919 959 1 043 1 224 1 226 1 227 1 200 1 160

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 000 962 1 001 1 028 939 861 911 844 790

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
777 775 741 663 580 563 501 486 470

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
421
365
312
270
233
211
218
220
221
225
2009 2010
223
227
223
227
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 204 abitants e la densitat èra de 8,4 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 353, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f445.item.texteImage
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 568
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 260
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 256, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f348.item.texteImage
  5. Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 195
  6. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 443, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f535.item.texteImage