L'Esparron

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

L'Esparron[1],[2],[3],[4] (Lesparrou en francés) es una comuna occitana de Lengadòc, situada dins lo departament d'Arièja e la region de Miègjorn-Pirenèus.

L'Esparron
Lesparrou
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La comuna.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 55′ 53″ N, 1° 54′ 19″ E
Superfícia 16,09 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
761 m
465 m
440 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
9
Arièja Armas del Departament d'Arièja
Arrondiment
091
Pàmias (Fois abans 2017)
Canton
0907
Lo País d'Òlmes (L'Avelhanet abans 2015
Intercom
240900464
CC del País d'Òlmes
Cònsol Pascale Audouy
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
233 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

234 ab.
Autras informacions
Còde postal 09300
Còde INSEE 09165

Geografia

modificar

La comuna de L'Esparron es un rectangle plan alongat e orientat ONO-ESE. Lo vilatge de L'Esparron (a 1500 m de l'Agulhon, près de la RD 16 L'Agulhon-La Bastida d'Erç) es completament a l'oèst, Agulhanas/Gulhanas/L'Agulhana e son anciana parròquia annèxa d'Ancian Regime la Corona son al nòrd-èst de L'Esparron, la glèisa Sant Marçal es entre los dos vilatjòts; Vilhac, l'ancian caplòc es a l'èst sus un puèg, isolat de la circulacion generala sus un camin bòrni. La partida pus poblada de la comuna es clarament a l'extrème-oèst, ambe'ls dos vilatges de L'Esparron e Camp-redon, totis dos dins una clusa que travèrsa un anticlinal de Plantaurèl; lo vilatge de l'Esparron es al còp dins una clusa (sud-nòrd) e una comba èst-oèst, utilizada per la RD 616 que travèrsa la comuna; al nòrd d'un mont derivat, una autra depression es seguida per la RD 516. La comuna es fòrt aboscassida.

 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

L'Esparron

modificar

La prononciacion es [lespa'ru]. La fòrma occitana segon Patrici Pojada es L'Esparron. I a pas de fòrmas ancianas [5].
Segon Dauzat (per d'autres Esparrons) e los Féniés, citats per Patrici Pojada, lo nom ven de « l'ancian provençal » esparron « pal », en « provençal » modèrne « escalon, barrancon d'una escala », puèi « barra de montanha »[6].
Segon Astor, citat per P. Pojada, lo sens seriá puslèu d'« estatge de montanha ». Patrici Pojada accèpta l'explicacion de Dauzat : Erç ven de traversar un esparron constituït per la « crête de Bouchard » a l'oèst e la « crête de l'Arse » (noms en francés) a l'èst[5]. S'agís de la partida sud d'un anticlinal.

La prononciacion es [bi'ʎak]. Las fòrmas ancianas son : Avilhaco en 1313-14, Evilhacum en 1318-25, Vilhaco en 1320, 1360[7].
Segon Dauzat e Rostaing, Vilhac ven del nom latin d'òme Villius ambe'l sufixe -acum[8]. Negre, citat per Patrici Pojada, dona la meteissa explicacion per Vilhac (Perigòrd) e atal fa Astor per lo vilhatge d'Arièja. Patrici Pojada accèpta las explicacions precedentas que justifican un nom de proprietat, mès, segon el, la dificultat es las vocalas inicialas de las doás primièras atestacions; a- pòt èsser l'aglutinacion de la preposicion, mès e- s'explica pus mal. Se una de las vocalas inicialas es etimologica, l'explicacion per Villius es malsegura[7].

Agulhanas/Gulhanas/L'Agulhana

modificar

La prononciacion es [gy'ʎanos] (enquista Sacaze de las annadas 1880), [laɣy'ʎano] (informatritz locala en 2019) [aɣy'ʎanos] (autre informator local). Las fòrmas ancianas son : Agulhana en 1313-14, Agulhana en 1318-25. Coromines per Agullana d'Empordan (Aguliana al sègle X) donava lo nom latin d'òme Aculius e sufixe -ana. Las doás fòrmas ancianas supausan puslèu una fòrma d'origina ambe a- inicial e cap d'-s finala. L'aferèsi de a- es un fenomèn banal. La preséncia de la finala -s per una partida dels informators s'explica mal[9].

Istòria

modificar

Abans la revolucion de 1789, Vilhac èra parròquia e la Corona (situada près d'Agulhana) parròquia annèxa (la glèisa Sant Marçal èra entre los dos vilatjòts[10].
Pel decret del 14 d'octobre de 1915, la comuna de Vilhac-et-Guilhanes prenguèt lo nom de Lesparrou[5].

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2026 Pascale Audouy   espleitadora agricòla, elevaira
2002 2014 Maryse Ripoll   foncionària de las pòstas
2001 2002 René Hans   director d'usina textila
març de 1983 2001 Dominique Andreu   plombièr
març de 1977 1983 Georges Danjou   teisseire
1947 1977 Albert Boulbès   penchenièr
  1947      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
763 746 703

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 619 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 611 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
458



Cercar
265
248
246
Cercar
2009 2010
240
246
238
243
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 233 abitants e la densitat èra de 14,48 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  2. «Toponimia occitana».
  3. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  4. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  5. 5,0 5,1 et 5,2 Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 103-104
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 48, a Balesta
  7. 7,0 et 7,1 Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 458
  8. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 715
  9. Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 44
  10. https://www.geoportail.gouv.fr/carte cercar 09300 Lesparrou puèi mapa de Cassini