Rènnas del Castèl

Pels articles omonims, vejatz Rènnas (omonimia).
Vilatge d'Occitània

Rènnas del Castèl[1] (Reno o localament Rennos en grafia mistralenca[2]; Rennes-le-Château en francés) es una comuna d'Occitània, en Lengadòc, dins lo parçan de Rasés e administrativament dins la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon, lo departament d'Aude, l'arrondiment de Limós e lo canton de de La Val Nauta d'Aude (burèu centralizator Quilhan), ancianament dins lo canton de Coisan. La populacion es de 71 abitants en 2015.

Rènnas del Castèl
Rennes-le-Château
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Torre Magdala.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 55′ 41″ N, 2° 15′ 48″ E
Superfícia 14,95 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
568 m
500 m
272 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Rasés
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
112
Limós
Canton
1114
La Val Nauta d'Aude (Quilhan), Coisan abans 2015
Intercom
200071926
CC del Limosenc
Cònsol Alexandre Painco
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
91 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

95 ab.
Densitat 3,88 ab./km²
Autras informacions
Gentilici rennenc
Còde postal 11190
Còde INSEE 11309

Es al som d’un puèg, près de Coisan, e s’i arriba per una estrada segondària en pujada. La superfícia de la comuna es de 1470 ha, e se tròba a una altitud de 435 m.

Dempuèi lo limit del vilatge, près de la Torre Magdala, se gaudís d'un panorama esplendid de tota la val. Lo vilatge ten una glèisa notabla dedicada a santa Magdalena, amb un demòni a l’entrada e una estatua amb clòsca de mòrt. La ciutat se coneissiá dins l'Edat Antica coma Rhedae, Castellum Redae (vèrs l'an 1000), Redes, Castrum Rades, Reddae, Castel de Redas (vèrs 1130), Rehennas (sègles XV e XVI), afrancesat en Rennes (1778).

A Rènnas del Castèl an trobat qualques rèstas preïstoricas e romanas. Se pensa que foguèt la darrièra capitala del reialme visigòt quand los sarrasins ja avián conquerit tota Tarraconesa e gaireben tota Septimània, e se crei qu'aquí s'amaguèt lo tresaur visigòt que pas jamai s’es trobat mas qu'a donat pè a de legendas e a la preséncia de cercaires de tresaurs dins la vila. Se l’identifica amb la ciutat de Rhedae, capitala del comtat de Rasés, que son istòria se confond amb ela. Quand lo comtat despareguèt, la vila perdèt d'importància e uèi es un vilatjon pichòt que viu del torisme e de l’agricultura.

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Rènnas del Castèl
Coisan
Esperasan   Los Banhs de Rènnas
Granes Sant Just del Besun Sogranha,
Bugarag

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Castellum Redae, en latin, en 1002, Ambos castros de Redez, en latin, en 1067, De Redes, en latin, en 1068, Castrum Redes, en latin, en 1070, Reddae, en latin, en 1125, Castel de Redas (en ?), en 1130, Civitas quae dicitur Redes, en latin, en 1179, Villa de Reddis... territorium Beate Marie de Reddis, en latin, en 1185, Beata Maria de Reddas, en latin, en 1246, Sancta Maria de Reddis, en latin, en 1255, Rezae, en latin, en 1258, Vallis dicta de Redde, en latin, en 1307, Rector de Regnis, alias de Reddis, en latin, en 1347, Règnes, en 1571, Rehennes, en 1428-1589, Rénes, en 1647, Rennes, en 1778. La prononciacion en occitan es Rènnos (grafia de l'abat Sabarthès) [3], doncas ['rrɛnnɔs]. Las fòrmas latinas majoritàrias explican pas le nom actual. Carles Rostanh (Charles Rostaing) imagina un element preceltic red-, inexplicat, e un sufixe preceltic atòn -ena [4]. Aquel sufixe -ena apareis pas dins las fòrmas ancianas e red- sembla celtic (redo-, « anar a chaval, en carri, viatjar », *rēdā passat al latin rheda, reda, reada coma veitura de quatre ròdas) [5]. Raymond Lizop supausa un pòble celtic aparentat als redones de Bretanha, a l'origina de Rasés; redonas, a l'acusatiu plural, auriá donat Rènnas e Redae se seriá conservat dins lo latin dels escribas [6]. Mes i a pas de pròva que le pagus Redensis carolingian, que son nom es basat sul nom de Rènnas, siá la seguida d'una entitat culturala o politica antica. Observem que las fòrmas ancianas latinas en Red- son seguidas de fòrmas en Redd-. Le cas demòra problematic.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 (2026) Alexandre Painco    
novembre de 1998 2008 Jean François Lhuillier   retirat d'oficièr militar
  1998      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Coisan; es ara del canton de La Val Nauta d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 58, totala: 63
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
302 308 392 421 439 427 401 474

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
400 315 308 351 302 298 269 241 244

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
217 205 192 152 139 113 123 103 89

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
104
90
80
63
88
111
90
91
91
92
2009 2010
82
87
72
77
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 91 abitants e la densitat èra de 6,09 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. La forma Rènnas (saique la cal escriure Rètnas?) es atestada en occitan amb la pronóncia [ˈrrɛnnɔs] (es notada "Rènnos" a la francesa dins: Abat SAVARTÉS [1912] = Abbé SABARTHÈS, Dictionnaire topographique du département de l'Aude; reedicion 1997, Nimes: Lacour).
  2. Frederic Mistral, Lo Tresaur dau Felibritge, sègle XIX
  3. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 346 legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f438.item.texteImage.zoom
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. XVIII (supplément a la fin del libre)
  5. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p.
  6. http://www.persee.fr/doc/anami_0003-4398_1957_num_69_38_6156