Puègcèlsi

Puègcèlsi^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Puycelsi en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Tarn e de la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Puègcèlsi
Puycelsi

Vista de Puègcèlsi dempuèi lo nòrd-èst, en pujant cap a Gresinha.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 59′ 38″ N, 1° 42′ 39″ E

Superfícia

39,2 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

367 m
260 m
132 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Albi

Vinhals e Bastidas, ancianament de Castèlnòu de Montmiralh

Intercom
248100075

Galhac Graulhet Aglomeracion

Cònsol

Jacques Vigouroux
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

451 ab.

Evolucion de la populacion

462 ab.

Densitat

11,81 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

81140

Còde INSEE

81217

Geografia

Pòrta de l'Eiriç e torre de la preson

Lo vilatge es quilhat sus un puèg rocassut que domina de 150 m la val de Vera, prèp de la selva de Gresinha.

Perimètre del territòri

	Castèlnòu de Montmiralh
Puèggalhard de Carcin La Ròca (Tarn)	N	Castèlnòu de Montmiralh
	O Puègcèlsi E
	S
La Sausièra e Sant Joan	Salvanhac	L'Illa d'Albigés

Toponimia

Lo nom es atestat en 1180, Puhcelse, en 1259, Podiocelso. Es una formacion latina, que compren lo mot podium, vengut puèg, e l'adjectiu celsus, « naut, enlairat ». La formacion es anteriora al periòde occitan, perqué l'adjectiu a pas passat en occitan ^[5]^,^[6]^,^[7]. Lo mot puèg es tipic de l'occitanoromanic e de las regions prèpas; una formacion latina, pre-occitana, ambe puèg, es possibla perqué lo mot vengut de podium arriba al sud de Maine e Léger, departament que foguèt benlèu en partida orientat cap al sud de Gàllia pendent una partida del primièr millenari, mas que jamai parlèt pas occitan, pròva que podium aviá dejà son sens actual, « autura, luòc naut », dins l'epòca de transicion entre latin e occitan.

Istòria

La vila foguèt fondada al sègle X pels monges benedictins de l'abadiá d'Orlhac, prèp d'un ancian site preïstoric.

Luòc cobejat, sofriguèt de sètges, coma aquel de Simon IV de Montfòrt pendent la Crosada dels Albigeses (1211-1213). Lo castèl foguèt desmontat seguent lo tractat de Meus-París lo 12 d'abril de 1229.

Tanben foguèt assetjada per la Crosada dels pastorèls en 1320 e los Angleses en 1386 (Guèrra de Cent Ans). Jamai foguèt presa per fòrça.

Lo vilatge èra prospèr fins a 1830 amb prèp de 2000 abitants e gaireben abandonat dins los ans 1950. Foguèt restaurat per de residéncias segondàrias.

Ostal de la Renaissença

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2014	2020	Claude Labranque
2001	2014	Henry Féral
març de 1985	2001	Claude Bouyssières	PS	Conselhèr general de Tarn
	1985
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Castèlnòu de Montmiralh; es ara del canton de Vignobles et Bastides (en francés), donc de Vinhals e Bastidas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 463, totala: 466

1 520

1 730

1 876

2 026

2 082

2 153

2 206

2 145

2 137

2 085

2 131

1 868

1 833

1 739

1 716

1 596

1 594

1 443

1 215

1 097

844

798

796

770

664

650

503

535

480

442

453

495

494

491

490
501

2009

2010

488
499

474
484

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Castèl dels capitans governadors

Barris del sègle XIV. La pòrta de l'Eiriç amb un doble sistèma de defensa prèp la torre de la preson. Lo tot tresplomba las liças.
Capèla de Sant Ròc 1703
Castèl dels capitans governadors, sègle XV
Capèla de Sant Jaume dicha «dels templièrs»
Ostals dels sègles XV e XVI que l'ostal de vila
Glèisa de Sant Cornelha dels sègles XIV e XV amb mòbles classats.
Al pè del vilatge, vergièr conservatòri regional creat per contribuir a salvar d'espècias d'arbres fruitièrs tradicionalas e menaçadas.
Sabonariá a la capèla de Sant Ròc: sabon natural e BIO

Personas ligadas a la comuna

Reno e Mélaka, dessenhaires e escrivans de bendas dessenhadas ^[8]
Anne Duguël (Gudule), escrivana.
Olivier Ka, escrivan e escenarista de bendas dessenhadas.

fonts

Senhal explicatiu sus la plaça del vilatge
site de la vila

Veire tanben

Comunas de Tarn

Ligams extèrnes

Nòtas e referéncias

↑ Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 43
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 522
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 250
↑ LES REPENTIS - Melakarnets

Portal de Lengadòc

[1] Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Ernest Negre, Les Noms de Lieux du Tarn, 4e ed., Vent Terral, Energues, 81350 Andouque, 1986, p. 43

[6] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 522

[7] Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 250

[8] LES REPENTIS - Melakarnets

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]