Gresinha (selva)
|
Gresinha
Forêt domaniale de Grésigne | |
|---|---|
 Lo massís de Gresinha vist de Puègcèlsi (extremitat oèst) | |
| Localizacion | |
| Posicion | Castèlnòu de Montmiralh |
| Coordenadas | 44° 01′ 56″ nòrd, 1° 45′ 16″ èst |
| País | .svg){kind=small} Occitània
|
| Region | Occitània |
| Departament | Tarn |
| Geografia | |
| Superfícia | 3 600 ha |
| Complements | |
| Estatut | Selva domaniala |
| Esséncias | Garric |
La selva de la gresinha, entre las vals d'Avairon, de Vera e de Ceron, es un massís boscat cenchat al nòrd de plans calcaris e al sud-èst pel causse de Còrdas. Es bordada pel carreiron GR 46.
Es constituïda de garrics (60 % del poblament en roire, 15 % en casse) que fan de la Gresinha la rireda mai vasta del sud d'Occitània[1].
La pauca ocupacion umana permet a la selva de Gresinha d'aparar una fauna rica en cervids, singlars, pichons mamifèrs carnassièrs (faïnas, martas, genetas, gats fèrs), e de centanas d'espècias d'aucèls (aigla botada, palomba, mosset ros, dama blanca, caüs, dugàs, coalonga, capnegre, mongeta…). Es la tresena selva de França pels coleoptèrs (2 380 espècias de coleoptèrs inventoriadas)[2] e d'autres invertebrats remarcables.
Istòria modificar
Malgrat l'abséncia d'abitat permanent, la selva es ocupada e utilizada dempuèi de temps (oppida protoïstorics, lo mai ben conservat essent l'oppidum de Sant-Clemenç[3]) ; foguèt explaitada pels senhors e las comunautats païsanas.
Colbert ne tirèt los masts de garric per la marina reiala[4], los veirièrs alimentavan lors forns per ne far un vèire fin e blauvenc, los carbonièrs ne tiravan lo carbon de fusta, los mejancièrss n'utilisanvan per de combustible.
Aprèp un rapòrt del forestièr Louis De Froidour de Sérizy, enviat de Colbert (expleitacion anarquica, abís dels veirièrs e talhèrs clandestins), la selva portava cap de profièt al rei a causa de son enclavament mas aprofeitava al contrari a las populacions localas que n'usavan. Lo desenclavament de la selva foguèt envisatjat a partir de 1748 amb la canalizacion de la Vera, lo projècte foguèt abandonat en 1772. A la mitat del sègle XVIII se faguèt un desboscament intensiu de la region, que tafurèt los abitants[5].
La selva de la Gresinha aparava un maquis pendent l'ocupacion alemanda de la Segonda Guèrra Mondiala[6]. Aquel maquis internacional, comandat per Karl Matiszyk, èra constituit per de resistents subretot poloneses e espanhòls.
Nòtas e referéncias modificar
- ↑ Bernard Alet de la Dépêche. . La forêt de Grésigne.
- ↑ ONF. . Une richesse vulnérable. onf.fr.
- ↑ Calameo. . Le sentier de la Baronne. calameo.com.
- ↑ (fr)«: Etude historique du traitement de la forêt domaniale de la Grésigne dans le Tarn, depuis le XVIIème siècle jusqu'à nos jours », P. CHABROL. (Archives administratives de la 35e conservation des Eaux et Forêts, 1957) en linha.
- ↑ P. Deffontaines. . La Grésigne - annales de géographie -. persee.fr.
- ↑ J.-A. L. . Devoir de mémoire et Droits de l'Homme.. ladepeche.fr.
- (fr)7 Claude BOUYSSIERES , Grésigne, Histoire d'une Forêt Convoitée,294 pages, edtion Juillet 1999
- (fr)8 Revue du Tarn n°181 ( Printemps 2001) : Grésigne, pages 1 à 29, claude Bouyssieres.