Monlet

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Monlet[1] (Monlet en francés) z-es una comuna de Velai, situada dins lo departament deu Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Monlet
Monlet
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Carta postala de 1910.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 13′ 14″ N, 3° 42′ 55″ E
Superfícia 35,7 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 172 m
1 020 m
859 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4301
Plana delh Naut Velai granitic (Alègre davant 2015)
Intercom
244300240
CA delh Puèi de Velai
Cònsol Michel Dessimond
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
416 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

428 ab.
Densitat 11,18 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43270
Còde INSEE 43138

Geografia

modificar

Monlet se tròba a dos quilomètres de l'ancian chapluòc de canton, Alègre, en la partida centre nòrd deu Naut Léger. Lo vilatge, traversat en son meig e del nòrd al sud per la RD 13, es lo mai vast del canton amb una superfícia de 3 570 ectaras. Deu punt de vista del relèu, es una plana granitica d'altitud mejana a l'entorn de 1 000 mètres.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Monlet
 Alègre
(2,4 km)
 Felinas
(6,1 km)
 Sembadel
(6,4 km)
 Vernassal
(7,9 km)


Perimètre deu territòri

modificar

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Monledum, en latin, en 1213, Ecclesia B. Mariae de Monlet, en 1252, Ecclesia de Montleth, en 1267, Molletum, en 1329, Le Moulet, en 1398, Mollet, en 1453, Molet, en 1561, Montlet-en-Auvernhe, en 1608 [2]. Pas d'informacions sus l'origina. La fòrma occitana fonetica es benleu Mole(t).

Estublac

modificar

Las fòrmas ancianas son Scupliat en 1263, Escublac en 1323, Escuplac en 1345, Stublat (mapa de Cassini) alh secle XVIII [3]. Lo nom es aparentat a La Baula-Escoublac, Écublei, Écublé, Écueillé, Écuvilly, etc, comunas francesas. Ambelh sufixe -acum, Dauzat los explica per lo nom gallic d'òme Scopilus e Scopilius [4]. Xavier Delamarre utiliza puslèu d'autres noms celtics de mèstres, Scubilios, Scublos, atestats, en relacion benlèu amb de noms d'aucèls (vielh breton scubl, « milan ») [5]. Las explicacions convenon tanben per Escublac, vengut Estublat, Estublac, pueis que l'auvernhat palataliza cu en tyu. Joan Arçac pensa que los Estublac, Escublac, situats dins de luòcs rochós, pòdon venir delh latin scŏpŭlus, tirat delh grèc skópelos, ròc, ròca [6]. Probable que chau escriure Escublac.

Las Inhas

modificar

Chastèl destrut e vialatge. Èra una senhoriá que dependiá de la maison d'Alègre e moventa en fèu delh duchat d'Auvernhe. Las fòrmas ancianas son De Las Inhas en 1293, Las Ynhas prope Alegrium en 1461, Lassimes (mala lectura), Les Ygnes en 1576 [7].
Segon Joan Arçac, lo nom es escur. Las Inhas pòdon venir benleu delh latin ignis, « fuòc », ambelh sens de « borlat, cramat, incendiat »; Joan Arçac pensa tanben a Unias, « unitat » [8], mas i a de dificultats foneticas.

Brechinhac

modificar

Las fòrmas ancianas son Brachinac en 1222, Branchinac en 1263, Brachinhat en 1404, Brachinhac en 1476, Brechignac alh secle XVIII (mapa de Cassini) [9].
Joan Arçac propausa *Braccaniacum, de(lh nom d'òme) *Braccanius (inatestat), derivat delh gallic Bracc- [10].

Frontès

modificar

Las fòrmas ancianas son Villa de Froneills en 1252, Fronteylhs en 1285, Fronteelhs, Fronteilhs en 1513. Per Frontilhas, luòc [de mau trobar] près de Frontelhs, terrador ont an trobat d'antiquitats romanas : Territorium de las Frontilhas en 1418 [11].
Joan Arçac explica las Frontilhas, près de Frontelhs (Frontelhs seriá alh terrador de las Frontilhas), per frontem (latin front) + -icula (sufixe diminutiu), mas lo sens es pas clar [12]. Doncas Frontelhs seriá Fronticulum, çò qu'es corrècte foneticament.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Michel Dessimond    
davant 2002 2020 Gérard Chapelle divèrs dreita  
davant 1995   Clément Roux divèrs dreita  
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton d'Alègre; es avòra deu canton de la Plana del Naut Velai granitic.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 399, totala: 412
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 324 1 265 1 452 1 347 1 531 1 590 1 523 1 609 1 477

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 488 1 479 1 409 1 460 1 536 1 536 1 746 1 810 1 530

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 402 1 450 1 305 1 081 1 026 1 025 946 885 752

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
656
572
511
437
399
377
407
411
418
427
2009 2010
422
430
416
432
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 416 abitants e la densitat èra de 11,65 ab/km².

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Monlet».
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 182 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f231.image
  3. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 113 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f162.image
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 260, a Ecublé, Ecquevilly
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 232, 306, 346-347
  6. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 146
  7. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 145 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f194.image
  8. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 407
  9. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 42 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f91.image
  10. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 135
  11. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire topographique... de la Haute-Loire, 1907, p. 130 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f179.image
  12. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 202