Launaguet

Launaguet^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Launaguet en francés) es una comuna lengadociana del departament francés de la Nauta Garona e de la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Launaguet
Launaguet

Lo castèl de Launaguet, l'ostal de comuna.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 40′ 30″ N, 1° 27′ 28″ E

Superfícia

7,02 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

203 m
140 m
126 m

Geografia politica

Lengadòc

França

, ancianament de Miègjorn-Pirenèus

Tolosa

Tolosa-8, ancianament de Tolosa-14

Intercom
243100518

Tolosa Metropòli

Cònsol

Michel Rougé
(2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

8 942 ab.

Evolucion de la populacion

9 053 ab.

Densitat

1 113,53 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Launaguettois, Launaguettoises (en francés)

Còde postal

31140

Còde INSEE

31282

Geografia

Comuna de l'airal urban de Tolosa situada dins son pòl urban en banlèga Nòrd de Tolosa, sus las ribas de l'Èrs Mòrt. Prèp del periferic de Tolosa.

Accès

Pel periferic èst de Tolosa, sortidas 13, 14.
En transpòrts collectius: mantuna linha de buses religan la comuna al mètro de Tolosa (le 26 e le 61).

Istòria

Los escavaments efectuats en 1968 metèron al jorn d'instruments d'industria litica e de ceramicas provant que d'umans foguèron presents dins l'airal fa 7000 ans.

Se trobèt pas de traças d'implantacion romana, mas es probable que tota una part de l'actuala comuna foguèt inclusa dins las tèrras d'una vasta villa galloromana que de vestigis ne foguèron descobèrts entre La Landa e Aucamvila.

Aprèp las grandas invasions, quand Tolosa foguèt capitala del reialme visigòt, Launaguet foguèt partejada en dos par l'Èrs Mòrt, riu capriciós. Un sol pont, pont Anet o d'Annot, situat prèp de l'actual pont de l'Èrs permetiá d'anar cap al nòrd pel camin de Frontonh.

Sus la riba drecha de l'Èrs, i aguèt lo territòri de Launac, probable un fèu senhoral concadat pels comtes de Tolosa, que contrarotlavan la rota, lo pont e un masatge nomenat Launaguet, diminutiu de Launac. Sus la riba esquèrra, l'abadiá de Sant Sarnin fondèt la salvetat de Matapesolh, masatge bastit prèp de l'actual quartièr del pont.

Al sègle XIII, los fidèls de Simon de Montfòrt campèron al nòrd de Tolosa e n'estralhèron la salvetat. Matapesolh dispareguèt, mas Launaguet subrevisquèt. Venguèt una granda parròquia rurala que tanben ne dependèron Fontboscat e Crotz Senhada. A la dintrada de Tolosa, es un vilatge ont coabitan los rurals, trabalhadors de la tèrra, e los rics borgeses tolosenc tenant de demoranças campèstras.

Las òbras sus l'Èrs foguèron menadas de 1745 a 1755 dessenhèron al site son aspècte actual.

Pendent l'Ancian Regime, Launaguet èra de la diocèsi civila de Tolosa, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de l'archidiocèsi de Tolosa e de la senescauciá de Tolosa. Le vocable de la glèisa, annèxa de Sent Sarnin de Tolosa, es Sent Bertomiu. En 1790, Launaguet èra del canton de Bruguièras; en l'an IX, del canton de Tolosa-nòrd, en 1973, de Tolosa-14 ^[5].

En 1789, la parròquia es devesida en tres comunitats (Launaguet, Fontboscat e Aucamvila) mas es lo cònsol de Launaguet que foguèt cargat per administrar lo tot.

Per favorizar las relacions amb lo quartièr dels Sables, lo pont de la Palanca foguèt bastit. Launaguet demorèt un vilatge rural mentretant l'installacion en 1830 d'una fabrica de tèrra cuèita e de ceramica sul domeni de Miramont pels fraires Virebent.

Aprèp la Segonda Guèrra Mondiala los païsans desapareguèron e Launaguet se mudèc en vilatge de banlèga.