Ceramica

Primièra «art del fuòc » a aparéisser (abans la metallurgia e lo trabalh del veire), la ceramica designa l’ensemble des objèctes fabricats en tèrrra cuèita qu'an subits una transformacion fisicoquimica irrevèrsibla per coseson a temperatura mai o mens enauçada.

Generalitats

Lo mot ceramica ven del grèc ancian κέραμος / kéramos, que significa « tèrra de tornejaire », « argila ». Donèt son nom a un quartièr d'Atenas, lo Ceramic.

Se distinguís tres brancas per la ceramica:

• la ceramica utilitaria, subretot la terralha, la mai anciana de las formas de ceramica (davançant lo trabalh dels metals) qu'utiliza las tèrras argilosas coma material de basa;
• la ceramica d'art que derivèt de la precedenta, e abandona la foncion utilitaria per se centrar sus la valor decorativa o estetica;
• la ceramica industriala, particularament desvolopada al sègle XX utiliza de materials de basa amb oxides, carbures, nitruras, etc.

Un material ceramic es solide a temperatura ambianta e es pas metallic, o organic. Los objèctes de ceramica son realizats par solidificacion a nauta temperatura d'una past umid plastic, o aglutinacion per caufament d'una polvera seca comprimida abans, sens passar per una fasa liquida; par extension, se ditz « ceramica » los objèctes fabricats atal.

Articles connèxes

• Ceramic, quartièr d’Atenas.