Aineça

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Eynesse)

Vilatge d'Occitània

Aineça[1] (Eynesse en francés) es una comuna d'Occitània, en Agenés, administrada peu departament de Gironda de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Aineça
Eynesse
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 49′ 34″ N, 0° 09′ 19″ E
Superfícia 7,59 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
111 m
19 m
8 m
Geografia politica
País Agenés  Guiana
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
335
Liborna
Canton
3341
Lo Reulés e las Bastidas (canton de Senta Fe la Granda avant 2015)
Intercom
243301371
du Pays Foyen
Cònsol Gérard Dufour
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
587 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

604 ab.
Densitat 76,42 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Eynessois, Eynessoises (en francés)
Còde postal 33220
Còde INSEE 33160

Geografia

modificar

Perimètre del territòri

modificar

Aineça tòca pas Peçac de Dordonha ni Las Luèvias e Tomeiragas, mes es a quauques desenas de mètres de lur devisa.

Toponimia

modificar

Lo nom d'Aineça (atestacions ancianas Eynessa (prior de ~), en 1326, Eynessa (borda d' ~) en 1474) s'explica per un nom latin d'òme, Ainus, emb lo sufixe latin itia (« Ainitia villa »)[2]. Aineça èra donc probablament una anciana granda propietat antica que son mèstre èra Ainus. L'evolucion de ai- pretonic en ei-) es anciana, mès la consciéncia d'un diftongue ai- etimologic es conservada dins la mapa de Sanson, onte lo nom es escrit Aynesses [3].

Benlèu es un asard, mès lo segment -nitia contengut dins lo nom reconstituït fai pensar que Aineça èra a la frontièra deu territòri deus Nitiobròges, a l'origina de l'Agenés. E justament, la prumièra sillaba Ai- se tròba sovent dins daus noms a la frontièra de dus pòbles gallés : Aidon, Salanhac e Aivigas, Aimet e los Aigurandas, çò que tend a confirmar l'ipotèsi que lo nom d'Aineça es ligat au nom de son pòble de l'Antiquitat.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2026 Gérard Dufour   agricultor
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Senta Fe la Granda; es adara deu canton de Le Réolais et les Bastidas (en francés), donc de Lo Reulés e las Bastidas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 580, totala: 604
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
184 823 790 745 733 740 700 739 740

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
727 723 757 782 780 726 687 693 714

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
728 733 666 621 611 592 587 592 548

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
579
577
542
512
526
477
549
559
569
587
2009 2010
575
596
583
604
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • L'anomalia de la populacion de 1793 s'explica mau. Fai pensar que las comunas avián de las devisas diferentas. La populacion d'Aineça en 1793 n'èra benlèu que la intra muros o dins lo borg. Lo rèste deu territòri explica benlèu una autra anomalia, la populacion de las Luèvias, anormalament auta. Pr'aquò adara las doás comunas se tòcan pas, mès a l'epòca benlèu que si. La populacion de las autras comunas vesinas, recensadas en 1793 siá emb Senta Fe [4], siá emb Gençac[5] dona pas la clau deu mistèri.

Luecs e monuments

modificar

Personalitats ligadas emb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes. Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 141
  3. https://web.archive.org/web/20161115015531/http://gallica.bnf.fr/ark:/12148/btv1b77101733/f1.item.zoom
  4. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=26906
  5. http://cassini.ehess.fr/cassini/fr/html/fiche.php?select_resultat=15319