Rinhac (Roergue)

Pels articles omonims, vejatz Rinhac.

Rinhac^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] (Rignac en francés) es una comuna roergassa situada dins lo departament d'Avairon e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Rinhac
Rignac

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

44° 24′ 36″ N, 2° 17′ 25″ E

Superfícia

33,35 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

684 m
504 m
390 m

Geografia politica

Guiana

França

Vilafranca de Roergue (Rodés abans 2017)

Canton
1227

Canton d'Enne et Alzou (capluòc del canton de Rinhac abans 2015)

Intercom
241200625

CC del País rinhaqués

Cònsol

Jean-Marc Calvet
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

1 969 ab.

Evolucion de la populacion

2 110 ab.

Densitat

56,91 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

Rignacois
(en francés)

Còde postal

12390

Còde INSEE

12199

Geografia

Comunas a l'entorn.

Gaireben equidistanta de Vilafranca de Roergue,Capdenac, La Sala, Concas, e Rodés, la comuna s'espandís sus una part del plan cristallin del Segalar, asagat per maites fònts, riussets, e estanhs d'un latz, e la val de la ribièira Avairon amb sos travèrses, d'autre.

Toponimia

Lo nom dels Rinhacs ven generalament del nom gallic d'òme (tèrratenent) Renios (o Rennios) amb la derivacion -acum que lo muda en toponime ^[5]^,^[6], latinizacion del sufixe gallés -ācon. Mas i a de noms aparentats que venon del nom gallic Rīginios^[7]. Rinhac èra donc probablament una anciana granda propietat antica qu'aviá per mèstre Ren(n)ios o Rīginios.

Istòria

Crosament de vias e dralhas tre l'epòca gallo-romanica
Vigariá a la pontannada carolingiana
Sègle XI La glèisa depend de Concas
Sègle XIII La glèisa romanica s'englanda. Una muralha o un barri apara lo borg. Se paga un peatge al pont de la Moneda per passar Alzon (uèi lo pont de la Remesa). A la Moneda i a atanben un espital. Rinhac depend del comte de Rodés.
Sègle XIV -1360 lo tractat de Bretigny balha Roergue als Angleses. Dos abitants de Vilafranca prèstan jurament al Prince Negre. Novèl cloquièr. Novèl pont a la Moneda.
Sègle XV Los Estats de Roergue i s'acampan mantun còp.
Sègle XVI Guèrra de religions : en 1590, rebutan un atac protestant.
Amb la patz, sa posicion geografica e sa ret idrografica li ajudan a se deplegar: calquièira per las pèls, molins d'aiga fromentièrs e segalièrs, paraires e ressaires, fièiras de bestial bèl, menut e de gangalha, capelariá e bonetariá.
1789 De delegats de Rinhac van a la senescalciá de Vilafranca participar a la preparacion dels Estats Generals-
1790 Rinhac a dos representants al district d'Aubin: Henri Longer e Benoît-Guillaume Maurandy. Pauques preires prèstan jurament a la constitucion civila del clergat.La populacion escond los refractaris o curats "bartassièrs".
1792-1793 Trebolums e rambalhs. A la demanda del municipi, Rodés manda 500 soldats per tornar l'òrdre. Los rinhagòls se sabon mal de donar las campanas part una, per las fondre en canons.
1793-1794 Pauques volontaris roergasses respondon a la levada en massa. Una part de l'armada revolucionària d'Òlt de 20.000 òmes mandada per metre a fleis los contra-revolucionaris, es cantonada a Rinhac. Clauson un trentenat de suspèctes a l'Ostal Comun. Destruison los titols fevals. A la requisicion, Rinhac pòt pas fornir cap de "charrette roulière" (carreta per carrejar de merças).

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2001	2026	Jean-Marc Calvet	UMP, LR	cap d'entrepresa, president de la comunautat de comunas
març de 1977	2001	Jean Puech	UMP	ancian ministre de l'agricultura e de la fonccion publica, ancian president del conselh general e senator d' Avairon, ancian conselhièr general del canton de Rinhac
1958	1977	Henri Frayssinhes
1957	1958	Marcel Courtial
1947	1957	Emile Imbert
1942	1947	Adolphe Cerès
1938	1942	Ernest Vidal
1919	1938	Casimir Fraysse. Sénhers Bounhòl, Bibal, Couderc, conselhièrs municipals faguèron puèi ofici de cònse
1911	1919	Casimir Vernhes
1892	1911	Achille Fraysse
1889	1892	Aimé Caville
1882	1889	Sénhers Dermont puèi Fraysse
1855	1882	pas res suls registres
1852	1855	Jean-Pierre Fraysse
1848	1852	(Victor?)Brunet
1841	1848	Paul Auzouy
07/11/1840	1841	Jean-Baptiste Colomb
1840	1840	Alain Maurandy
1793	?	Marc Auzouy
1789	?	Henri Longer
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1898, totala: 2072

1 111

851

2 099

2 139

1 719

1 783

1 666

2 054

2 005

1 810

1 850

1 727

1 808

1 950

2 045

2 109

2 136

2 058

2 013

2 005

1 927

1 696

1 683

1 639

1 604

1 522

1 510

1 541

1 675

1 571

1 585

1 668

1 658

1 820

1 860

1 889
2 058

2009

2010

1 918
2 089

1 934
2 105

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Luòcs e monuments

Dins lo Conservatòri dels castanhièrs - www.chataignier-conservatoire.com -i creisson unes 150 arbres d'un seissantenat de varietats.
a 5 qm d'al vilatge, lo masatge de Mirabèl que de son truc sauvertos plomba las gòrgas de la ribièira Avairon, acampa una glèisòta, quauques ostals e las roinas d'un castèl vièlh qu'una sala i èra cavada dins lo rocàs.

Personalitats ligadas amb la comuna

Pierre Jean Joseph Dubruel (1760 Rinhac - 1828 Paris) jutge reial a Rinhac en 1787, jutge al tribunal del districte d'Aubin, deputat d'Avairon al Conselh dels Cinc Cents 1795-1798, provisor del licèu de Marselha puèi de Versailles, deputat d'Avairon 1816-1828 e questor en 1826.
Antoine Boutonnet (1802-1868), avesque de Bassa-Tèrra en Guadalopa, curat de Rinhac (1835-1851)
Auguste Rouquette (1871-1938), professor de sciéncias e quimista egregi, partit a 17 ans en Argentina
Adolphe Massip (1876-1938), mètge-general, carrièra brilhanta de mètge militar, pianista talentuós amic del compositor e musicològ Joseph Canteloube
Auguste Pezet (1887-1966), senator del Morbihan, jornalista pròche de Marc Sangnier,catolic republican e progressista, demorat totjorn estacat al vilatge que l'aviá vist nàisser
André Jarlan (1941- 1984) prèire, plan engatjat al servici del mond obrièr, opausat a totas violéncias, trabalhava per la parròquia populara de la Victòria de Santiago de Chile que la dictatura de Pinochet escanava, quand foguèt assassinat.
Maurice Mercadier (1917-2002), mètge especialista de la cirurgia biliara e digestiva, cap de servici a l'espital parisenc de La Pitié-Salpêtrière, capcirurgian a l'Espital American de Neuilly (Nauts de Sèina), membre de l'Acadèmia nacionala de medecina, puèi atanben president de la Societat internacionala de cirurgia, primadièr de la transplantacion cardiaca.
Jean Puech (1942), ancian ministre de l'agricultura e de la pèsca, emai de la fonccion publica, ancian senator d'Avairon, ancian president del conselh general d'Avairon, ancian cònse de Rinhac e conselhièr general de son canton | fasiá d'ensenhaire
Anne-Marie Escoffier (1942), ministra delegada a la decentralizacion jol govèrn Ayrault,anciana senatritz PRG d'Avairon, anciana conselhièira generala del canton de Rinhac,| fasiá d'inspectritz generala de l'administracion, anciana prefecta d'Avairon e d'Yonne

Veire tanben

Comunas d'Avairon

Ligams extèrnes

Nòtas

Notre Rignac -une terre...une histoire..des vies... - obratge collectiu estampat en 2009 per l'Imprimerie Delaroche 12390 Rignac

↑ Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 560
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 220, 304 e 362
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 220, 305 e 362

Portal de Roergue

Portau de Guiana

[1] Pojada, Patrici. Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières, 2009. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[5] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 560

[6] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 220, 304 e 362

[7] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 220, 305 e 362

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]