Pugmiclan

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Pugmiclan [pymi'klan] [1] (Puymiclan en francés) es una comuna agenesa [2], situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Pugmiclan
Puymiclan
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Nòstra Dòna de Pugmiclan.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 30′ 46″ N, 0° 19′ 00″ E
Superfícia 25,74 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
126 m
90 m
42 m
Geografia politica
País  Guiana
Agenés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
47
Òut e Garona Armas deu Departament d'Òut e Garona
Arrondiment
472
Marmanda
Canton
4731
Los Tuquets de Guiana (Sèishas avant 2015)
Intercom
244701363
Vau de Garòna Aglomeracion
Cònsol Christine de Nadaï
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
668 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

681 ab.
Densitat 23,74 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 47350
Còde INSEE 47216

Geografia modificar

 
Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri modificar

Toponimia modificar

Las fòrmas ancianas son en latin e per la darrèra en francés : Podii Micla (castrum de ~), en 1239, Podio Miclano (ecclesia de ~), en 1318, Podio Miclano (eccl. Beate Marie de ~) cum suis annexis de Nozeriis, de Guizon et Sancti Cassiani, en 1504, Podio Miclano (eccl. Nostre Domine de Pinibus alias de ~) cum suis annexis, en 1504, Podio Miclano, de Nozeriis, de Boysas et Sancti Cassiani (R. de ~), en 1520, Puymiclan (N.D. de ~) et ses annexes, au sègle XVII. La prononciacion es [pymi'klan]. La comuna es de dialècte lengadocian brajairagués, dit perigòrd, mas a proximitat del gascon planiu (varianta orientala del gascon garonés parlada en Marmandés [1]. La prumièra atestacion (d'origina non locala : Omenatges) testimònia d'una prononciacion purament lengadociana, mas la prononciacion observada es gascona, emb la varianta pug del latin podium, bordalesa e vasadesa, e l'articulacion de -n finala.

Nòstra Dòna dels Pins es l'anciana capèla del castèl situada dins lo borg, qu'a remplaçat coma parroquiala N.D. de Feuges (en francés), situada al sud près del cementèri. Las annèxas son Sent Pèir de Nosièras [3], al nòrd de Pugmiclan, Guson (< Aguson), « alias de Bourdet », segon Durengues, al sud-èst, Boysas o Doysas (luèc disparegut tanlèu lo sègle XVII), Sent Cassian seriá segon Durengues Sent Gracian de Rebec (nom francés), al sud-èst de la comuna [2]. Dins aquela lista es pas question de Sent Pèir de Londres (roïna a la devisa de Viraselh, près de la fabrica Georgelin).

La dificultat es d'explicar lo determinant Micla(n). Se pòt pas acceptar l'explicacion de Massip qu'i vesiá un cognomen latin vengut del grèc arcaïc micla, « craba » [4], per de rasons evidentas : dins un nom antic, -cl- se seriá palatalizat en -lh-. Bénédicte Boyrie-Fénié, tanplan coma Dauzat e Rostaing, considèra lo nom coma escur [5],[1]. Mas la solucion poiriá èstre un nom romanic coma Miquèl o Micolau, sigut del sufixe -anu(m), utilizat tardivament, e qu'aquel nom se siá sincopat posteriorament. Coma lo tractament del nom es gascon (pug e non pas puèg, -n finala articulada) e que -e- pretonic se pronóncia [ə] en Gasconha occidentala, vocala especialament fragila, Miquèl/Miquèu es pus probable que Micolau : * (Pug)miquelan > [-mikəlan] > [-mik(ə)lan] > [-miklan]. E se lo nom èra antic, çò qu'es improbable per un toponime d'aparéncia feudala, la preséncia d'una vocala entre -c- e -l-, amudida per sincòpa dins un segond temps, auriá empachat la palatalizacion (> -lh-). Lo nom benlèu se formèt en dos temps (l'usatge del sufixe -anum es dobtós après una certana data) : Miquelan-, la proprietat de Michael-, puèi apondi de Pug, mes i a pas de certitud. La sola dificultat, benlèu, es que Miquèl/Miquèu es un nom rare en toponimia a l'Edat Mejana, mès es pas impossible de lo trobar : Puegmichèu.

Nosièras modificar

Del latin nucaria (de nux, qu'a donat notz, « cacau »). Es un luèc plantat de noguièrs[6].

Guson modificar

Seriá una varianta emb aferèsi (supression del començament) de Aguson [2]. Lo nom ven probablament d'un nom latin d'òme Acutius, Acusius o Agusius, emb lo sufixe -one(m). Cf. Gusargues.

Sent Pèir de Londres o Londres modificar

Sent Pèir de Londres es citat dins lo pouillé (inventari de bens eclesiastics) de Valeri (1520) : In archiprebyteratu Vesalmensi [= de Vesaume], Rector de Leda sive Londres, Sancti-Stephani et Sancti-Laurencii [7]. Sent Pèir es lo nom de l'apòstol e Leda, un idronime semblable al nom del riu del canton de Montflanquin deviá èsser lo prumièr nom del luèc. Aquò tomba fòrt plan perqué la glèisa es dins la comba d'un riu, Manet, afluent de Trec, çò qu'explica los aigats qu'arroïnèron la glèisa e la fasquèron abandonar. Lo riu a simplament cambiat de nom. La bastida del sègle XIV situada a proximitat portava lo nom de la capitala del duc-rèi.[8]

Saint-Étienne de Londres (nom francés) modificar

Sent Estève o Sent Estèfe ? Dins l'oèst occitan, las glèisas dedicadas al sent an sovent la fòrma mièja-sabenta Estèfe, mas aquò demandariá verificacion. Sent Estève es considerat coma lo primièr martir de la Glèisa[9],[10]. Abans d'èsser de Londres, lo determinant èra de Prunhac[7] (del nom latin d'òme Provinius e sufixe -acum, o de prunus, « prunièr » e sufixe -iacum [11]. Lo vilatge a donc de las originas anticas.

Sent Laurenç modificar

Lo nom es lo d'un diague martirizat a Roma, en 258, en burtlant a petit fuèc sus una grasilha, segon la tradicion[12][13],[14]. Sent Laurenç èra sovent apelat Sent Laurenç de Sèishas perqué èra de la jurisdiccion d'aquela vilòta[7].

Istòria modificar

  • En 1839, Londres fusquèt annexat a Pugmiclan.[15]

Administracion modificar

Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
mai de 2020 2026 Christine de Nadaï    
març de 2008 2020 Michel Feyry    
març de 2001 2008 Pierre Camani PS conselhièr general (2001-2015)
1983 2001 André Vidal PS conselhièr general (1976-2001)
  1983      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Sèishas; es adara deu canton deus Tuquets de Guiana, damb Duràs per burèu centralizator.

Demografia modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 611, totala: 629
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 030 1 016 1 139 1 186 1 150 1 070 1 222 1 177 1 204

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 265 1 177 1 184 1 080 1 047 1 063 1 010 977 923

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
915 890 833 681 733 741 750 728 715

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
690
657
602
575
565
568
535
545
555
582
2009 2010
565
592
570
597
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 668 abitants e la densitat èra de 25,95 ab/km².


Demografia de Londres modificar

modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 611, totala: 629
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
217 192 196 215 211 226 - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
535
545
555
582
2009 2010
565
592
570
597
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • Las donadas de la dreta del grafic, plaçadas automaticament, son las de la comuna entièra de Pugmiclan.

Lòcs e monuments modificar

  Clicatz sus una vinheta per l’agrandir.

Personalitats ligadas damb la comuna modificar

Veire tanben modificar

Ligams extèrnes modificar

Nòtas modificar

  1. 1,0 1,1 et 1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Lot-et-Garonne, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2012, p. 210-211, Pug Miclan (sic)
  2. 2,0 2,1 et 2,2 https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/582/mode/2up
  3. https://web.archive.org/web/20150613070016/http://visites.aquitaine.fr/eglise-de-nozieres
  4. L. Massip, Toponymie Agenaise, p. 106
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 523
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 502, a Nouzerines, per d'autres Nosièras
  7. 7,0 7,1 et 7,2 https://archive.org/stream/pouillhistoriq00dure#page/586/mode/2up
  8. https://web.archive.org/web/20150613085224/http://visites.aquitaine.fr/eglise-saint-pierre-de-londres
  9. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 596
  10. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/315/Saint-%C9tienne.html
  11. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 548, a Prugnanes
  12. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 303-304
  13. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 610
  14. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/1652/Saint-Laurent-de-Rome.html
  15. “Article 9. Les communes de Londres et de Puymiclan, canton de Seyches, arrondissement de Marmande (Lot-et-Garonne), sont réunies en une seule, dont le chef-lieu est fixé à Puymiclan.” "Ordonnance du 8 avril 1839." Bulletin des Lois n°642. 17 d’abril de 1839. Legir sus Gallica. pp. 275-276.