Nerijan

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Nerijan[1],[2] (Nérigean en francés) es una comuna occitana deu Bordalés, lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Nerijan
Nérigean
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Glèisa Sent Martin de Nerijan
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 50′ 32″ N, 0° 17′ 17″ O
Superfícia 9,98 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
76 m
70 m
8 m
Geografia politica
País  Guiana Bordalés
Parçan Entre Duas Mars, Libornés
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
335
Liborna
Canton
3316
Los Tuquets de Dordonha (Brana avant 2015)
Intercom
243300795
CALI
Cònsol Jean-Luc Lamaison
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
841 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

849 ab.
Densitat 84,07 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 33750
Còde INSEE 33303

Geografia

modificar

Perimètre deu territòri

modificar

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Nariian, Naruan, aus sègles XI-XIII, de Nariiano, Nariganum, Narijanum, en latin, aus sègles XI-XIII, parrochia de Nairjano, en latin, en 1273, Narriano, Narijano, en latin, en 1273, Nairiono, en latin, en 1273, Narigano, en latin, en 1339, Sanctus-Martinus-de Nariyan, en 1339, Nereyan, en 1361 [1]. Dauzat e Rostaing considèran que Nerijan ven deu nom galloroman *Neridius, deu gallés Nerius, damb lo sufixe -anum [3]. Aqueth nom de persona Neridios es acceptat per Delamarre, que senhala un nom de persona Nerido, atestat; implicitament, lo sufixe -ānon pòt estar gallic tanplan coma latin [4]. La dificultat, que Bénédicte Boyrie-Fénié relèva a bon dret, es que las fòrmas ancianas son en Na- e menan a un etime *Naridius, malurosament inatestat, avant que la sillaba iniciala s'afeblisse en Ne-[1]; i a pr'aquò un nom gallic Narios [5]que benlèu permetré d'inferir un *Naridios. Quau que sia lo nom deu mèste, Nerijan èra donc probablament una anciana granda propietat antica.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2008 (2026) Jean-Luc Lamaison PS professor, president de la Comunautat de comunas deu Barçanés (2014-2016)
març 2001 2008 Jean-Paul Fossat PS conselhèir generau (1973-1998)
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Brana; es adara deu canton deus Tuquets de Dordonha.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 839, totala: 854
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
668 589 627 636 584 635 648 640 615

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
633 682 679 616 559 545 536 545 600

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
624 602 617 535 500 536 522 516 567

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
545
560
654
948
1 036
880
884
882
874
895
2009 2010
867
888
859
882
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2019 la populacion èra de 841 abitants e la densitat èra de 84,27 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas damb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Referéncias

modificar
  1. 1,0 1,1 et 1,2 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 229
  2. [1]
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 492
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 205, 303, 359 e 19 (preu sufixe)
  5. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 303