L'Estela e Bètharram

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

L'Estela e Bètharram[1][2] (Lestelle-Bétharram en francés) qu'ei ua comuna de Bearn administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània. La vila que ho fondada com ua bastida en 1335.

L'Estela e Bètharram
Lestelle-Bétharram'
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Capèra de Bètharram
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 07′ 51″ N, 0° 12′ 30″ O
Superfícia 8,63 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
481 m
299 m
278 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6425
Vallées de l'Ousse et du Lagoin (Nai Davant abans 2015)
Intercom
246401756
CC deu País de Nai (2017 ençà)
Cònsol Jean-Marie Berchon
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
825 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

906 ab.
Densitat 99,3 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 64800
Còde INSEE 64339

Geografia

modificar

Pròcha de la termièra dab Bigòrra, qu'ei un lòc de romiatge per'mor que la verge Maria b'i auré sauvada ua gojata qui's negava en la balhar un arram (lo bèth arram) entà la sortir de l'aiga. Bernadeta Sobirós qu'i cossirava de la soa Lorda nadau.

 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Bètharram

modificar

La prononciacion qu'ei [bɛta'rram] o [betaɾɾˈam][3]. Las fòrmas ancianas que son Guatarram en 1335, Lo Gatarram/Lo Guatarram dinc au començament deu sègle XVIIau, Beauram en 1617, Betarram en 1675, Betharram (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [4].

Segon Dauzat, Betharram que vien deu gascon bet e -arram [5]. Segon Negre, citat per Miquèu Grosclaude, qu'ajusta bèth arram que's deu compréner com « bèth bosquet » [4].

Miquèu Grosclaude que desvolopa lo subjècte dens lo suplement, p. 401. Cau pas cercar un sens aute que lo sens aparent e cercar dens lo paisatge ua explicacion. Que s'ageish de la legenda de l'arram aparat per la Verge a ua gojata qui èra a nega's. Lo nom navèth que pareish en francés en 1617 dens lo contèxte deu retorn deu catolicisme en Bearn. Que i avèva dejà, despuish lo sègle XIV, un santuari vodat a la Verge, pr'amor d'un aute miracle : ua estatua de la Verge trobada per lo pè d'un bueu. Ua seria de miracles estereotipats qu'apareish de 1621 a 1642, dab a cada còp la Verge que sauva ua gojata qui èra a nega's dab un arram. Lo nom qu'apareish en bearnés sonque en 1622 e lo sanctuari arroeinat qu'estó tornat bastir. Per lo nom vielh, Gatarram, Grosclaude que perpausa solucions adaptadas au site :

  • ga/gua e arrabia (« montanha abrupta ») o aran (« vath ») [4];
  • catarraba, « lòc abrupte », pirenenc segon Rohlfs (catarra en aragonés, « rega prigonda cavada per las aigas »).

L'Estela

modificar

La prononciacion qu'ei [les'telɔ]. Las fòrmas ancianas que son Lestelle en 1335, Lestele en 1402, La Stela en 1429, Lestella en 1544, Lastelle en 1544, L'Estelle en 1675, Lestelle en 1675, Lestelle (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau) [6].

Segon Dauzat, L'Estela que vien deu latin stella, « estela » dab lo sufixe -onem. La motivacion que seré d'ua ensenha o d'ua vila nava dab carrèras en crotz (?) [7].

Miquèu Grosclaude qu'accèpta l'explicacion literau, mès l'idèa de carrèras en crotz qu'ei tròp banala per estar realista. Lo nom qu'a per sens estela, shens estar un cairehorc pr'amor deu site. L'Estela qu'ei ua bastida creada en 1335, pro lonh deu vilatge d'origina, Laber. L'ortografia de 1335, dab las duas ll deu mot sabent (estela que vieneré d'ua fòrma vulgara *stela) que hè supausar un nom inventat artificialament. Que sembla ua designacion publicitària per la bastida navèra. L'idèa d'ua bòrna, d'ua hita o d'ua lausa (monument), invitada per Lemoine, qu'ei ua error [6].

Istòria

modificar

En 1837, un Basco, Sant Miquèu Garicoïts qu'i fondè la congregacion deus pairs deu Sacrat-Còr. Los sons membres, desempuish, qu'an traucat lo mon sancèr en bèth hornir lo musèu de la loa capèra. Aquesta qu'ei un exemple deus géncers deu barròc occitan (a comparar, dens la region, dab la glèisa de Sarrança en Bearn e la Capèra Daurada de Puei Laün a Arrens en Bigòrra).

Eraldica

modificar
 
Escut de l'Estela-Bètharram

L'escut de L'Estela-Bètharram que's blasona atau :d'azur de montanha sommada d'un calvari susmontat d'ua estela, tot aquò d'aur, adextrat d'aur dab duas vacas de gules accornadas, colletadas e clarinadas d'azur, passantas l'ua suber l'auta.

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 2026 Jean-Marie Berchon PS mètge
1995 2001 Michel Bouyrie    
  1995      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 857, totala: 991
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 034 1 093 1 069

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 1 480 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 1 102 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
1 157



Cercar
786
802
801
819
964
2009 2010
826
971
843
981
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Sit Toponimia occitana
  2. Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  3. https://wikigram.locongres.com/index.php?title=2._C._La_prononciation_de_%C3%88
  4. 4,0 4,1 et 4,2 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 254-255
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. III, Supplément
  6. 6,0 et 6,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 260
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 276, a Etoile