Chaspinhac

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Chaspinhac[1] (Chaspinhac en francés) z-es una comuna velaiata situada dins lo departament delh Naut Léger e la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Chaspinhac
Chaspinhac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Sumena alhs ajustants amb Léger a Pèiradèira (?)
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 05′ 13″ N, 3° 56′ 43″ E
Superfícia 16,44 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
937 m
900 m
572 m
Geografia politica
País Velai Armas de Velai Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4319
Lo Puèi de Velai-2 (Lo Puèi de Velai Nòrd davant 2015)
Intercom
244300018
CA delh Puèi de Velai
Cònsol Bernard Robert
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
858 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

881 ab.
Densitat 47,63 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43700
Còde INSEE 43061

Geografia

modificar

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Chaspinhac
 Malrevers
(2,2 km)
 Lo Montelh
(3,3 km)
 Blavòsi
(4,2 km)
 
Chadrac
(4,2 km)
 Beaulieu
(4,7 km)


Perimètre del territòri

modificar

Toponimia

modificar

Chaspinhac

modificar

Las fòrmas ancianas son : Ecclesia S. Juliani Caspiniaci en 1119, Ecclesia S. Juliani Chaspiniaci en 1179, Chaspinnac en 1210, Chaspinac en 1238, Chaspiniac en 1245, Capellanus de Chaspinhac, alh secle XV[2].
Chaspinhac ven delh nom latin d'òme *Caspinius, inatestat, inferit de Caspius; es un nom d'origina, « de la Mar Caspiana », ambelh sufixe -acum [3].

Saint-Quintin

modificar

Las fòrmas ancianas son : Sanctus Quintinus, vès 1090, Ecclesia S. Quintini en 1119, Castellum S. Quintini en 1171, Saint Quintin en 1173, Saint Quinti en 1191, Saint-Quintin de Mons en 1506, Sainct Quiquin alh secle XVI, Mont-Quinquin en 1793 [4].
Sant Quintin o Quentin representa Quintinus, nom latin d'un martir de Vermandés, vès 300[5],[6].

Brestilhac

modificar

Las fòrmas ancianas son : Bristiliac en 1225, Brestiliac en 1262, Brestilhacus en 1347, Brustilhacus en 1483, Prestilhac en 1547, Bristilhac en 1571[7].
Joan Arçac accèpta l'explicacion de Dauzat, un nom germanic *Brestilius, variacion de Brestin-, ambelh sufixe -acum, mas prepausa tanben lo radical oronimic Brest, d'origina desconeissuda (Mont Brest a Lapte e Peyre Brest a Sant Gèire), perqué la posicion delh vialatge, que tresplomba Leir, es excepcionala [8].

Pèiradèira

modificar

Las fòrmas ancianas son : Peyredeyra en 1305, Payradayra en 1344, Peyredeyras en 1429, Peyrideriæ en 1521, Peryderes en 1534, Perideyres en 1555, Peyradeyres en 1561, Peyreneyre alh secle XVIII (mapa de Cassini) [9].
Segon Joan Arçac, Pèiradèira seriá format delh lengadocian peirada, « chauçada, chamin peirós » e representa probablament l'ancian chamin talhat sobre lo travèrs, dit l'Estrada, sobre la plana de Chaspinhac, que travèrsa entre la Pèira de la Dent (cima situada entre las comunas de Malrevers e de Chaspinhac, alh nòrd de Chassaure) e l'Emblavés [10].

Las fòrmas ancianas son : Pruiliac, Pruilliac en 1223, Brolhacus en 1359, Brolhac en 1555, Bruilhac en 1561, Brolhiac en 1585 [11].
Segon Joan Arçac, Dauzat accèpta a tòrt las prumèiras mencions en P- que, en realitat correspondon a Pralhac (Lodes. Brolhac ven delh gallic Brogilo, que designava un bòsc, sovent sanhós, situat dins un fons. Brolhac es sobre un travèrs que mena a un petit riu [12].
Per Brouillac en Dordonha (sembla que siá pusleu Le Brouillac, Maruelh de Perigòrd) e divèrs Breuillac, Xavier Delamarre prepausa la proprietat delh bòsc o -de Brogilos, mas aquelh nom z-es inatestat [13].

Chassaure

modificar

Las fòrmas ancianas son : Chassoure supra castrum S. Quintini en 1250, Chassore en 1475 [14].
Segon Joan Arçac, lo nom vendriá de *cassanodurum, de cassano-, « jarric, chèine », e duro-, « fortalesa » [15]. Mas 1) -n- interior se seriá normalament conservat; 2) duron z-es pas una fortalesa, mas un merchat barrat, contarotlat [16].

Istòria

modificar

I aviá un chastèl a Saint-Quintin. En 1789, Saint-Quintin e Chaspinhac dependián de la província de Velai, de la subdelegacion e seneschauciá delh Puei de Velai e avián tots doás una gleisa parochala de la diocèsi del Puei e de l'archipreirat de Monistròu. La gleisa de Saint-Quintin èra delh vocable de Sant Quintin (Quentin ?). Lo prior de La Vòuta de Leir, en succedissent alh de Saint-Quintin, ne'n èra collator (presentava a la cura). Saint-Quintin-Chaspinhac èra una comuna formada per l'acampada de Saint-Quintin e de Chaspinhac, encausa de la lei delh 22 de decembre de 1866 [4].
Per crear la comuna de Malrevers, en 1865, Chaspinhac e Rosèiras perdèron de territòris. En 1922, la comuna de Saint-Quintin-Chaspinhac venguèt Chaspinhac [17].
Saint-Quintin z-es un luòc desabitat, jucat sobre una sèrra estreita, que probablament èra pas, alh temps de l'independéncia de la comuna, lo chapluòc vertadèir. Ont èra la gleisa ? I aviá d'autres vialatges dins la comuna, coma Brestlhac, Pèiradèira (nom supausat), etc.
En 1789, Chaspinhac aviá una gleisa, diocèsi delh Puèi de Velai e archipreirat de Monistròu, dedicada a Sant Julian; lo prieur presentava a la cura [2].

Administracion

modificar
Lista delhs cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) Bernard Robert PCF retirat
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 783, totala: 802
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 333 1 040 1 246 1 119 1 085 1 434 1 499 1 556 1 545

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 565 1 504 1 085 733 734 743 750 758 710

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
700 729 716 563 591 555 514 433 314

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
279
229
258
386
484
540
671
690
709
730
2009 2010
718
739
725
746
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 858 abitants e la densitat èra de 52,19 ab/km².

Saint-Quintin

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
240 230 220 325 330 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- 311 330 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • Lo n° INSEE es estat chamjat per de rasons practicas.
  • Entre 1836 e 1856, i a de lacunas e Saint-Quintin èra probablament recensat amb Chaspinhac; i a un dobte en 1861 e benleu que las populacions èran indicadas en doble.

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Chaspinhac».
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 68 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f117.image
  3. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 140
  4. 4,0 et 4,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 260 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f309.image
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 625, a St Quantin
  6. https://nominis.cef.fr/contenus/saint/2110/Saint-Quentin.html
  7. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 43 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f92.image
  8. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 135
  9. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 208 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f257.image
  10. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 411
  11. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 45 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f94.image
  12. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 135, 136
  13. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 91 e 333
  14. Augustin Chassaing, Antoine Jacotin Dictionnaire Topographique... de la Haute-Loire, p. 69 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f118.image
  15. Jean Arsac, Les noms de lieux en Velay, ed. des Cahiers de la Haute-Loire, 2023 (reedicion), p. 114 e 116
  16. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 22, 23
  17. http://cassini.ehess.fr/fr/html/fiche.php?select_resultat=8560