Bressòls

Bressòls; Bressols
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	La glèisa de Nòstra Dòna de la Nativitat.
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 58′ 08″ N, 1° 20′ 20″ E
Superfícia	20,39 km²
Altituds; · Maximala; · Mejana; · Minimala	; 111 m; 94 m; 75 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 82	Tarn e Garona ;
Arrondiment; 822	Montalban;
Canton; 8217	Montuèg;
Intercom; 248200099	Grand Montalban;
Cònsol	Jean-Louis Ibres ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	3 698 ab. Evolucion de la populacion; 3 801 ab.
Densitat	178,22 ab./km²
	Autras informacions
Còde postal	82700
Còde INSEE	82025

Vila d'Occitània

Bressòls^[1]^,^[2]^,^[3]^,^[4] o Breçòls (Bressols en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament de Tarn e Garona e la region d'Occitània, ancianament de Miègjorn-Pirenèus.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Toponimia

Las fòrmas ancianas son Brazols, en 1112 e 1137, viam que pergit ad Brazols, en 1140, ecclesia de Brassols, en 1177, Bertrand de Bresols, en 1179, Brassols, en 1185, Bresoles, en 1229, Bresoles, en 1255, Sancto Petro de Brassols, en 1255, de Bresoles... Bressolis, en 1269, a Brassols... apud Bressols... in loco de Brassols, en 1271, Arnaldo de Brasols... villa de Bressols, en 1271, Sancti Petri de Bressols et de Ordas, en 1274, Bressols, en 1304, ecclesia de Bresolis, en 1318, Bresolhs, en 1318, riparia de Bressols, en 1320, loca... de Bressolis, en 1385, villa de Bressolis, en 1516, Sancti Martinus et Benedictus de Bressolis, en 1610, Bressols sus la mapa de Cassini, a la fin del sègle XVIII. La prononciacion es [bre'sɔls], que Burgan e Lafon escrivon Bressòls ^[5].

Dauzat explica le nom ambe un nom gallés d'òme, Brictius, que donèt Bres, e ambe'l sufixe -eolum ^[6]. Moulenq, puèi Negre i supausan lo mot occitan brèç, mès la motivacion d'un tal nom sembla malaisida. Burgan e Lafon citan d'autres noms de persona possibles, seguits del sufixe -eolum : *Bricius, Braccius (atestat) o lo gallés Biracos fornit per Delamarre. Mès les autors citan ambe una certana preferéncia l'ipotèsi de Pierre-Henri Billy per Bressols e de noms aparentats, que vendrián d'un mot gallés *bruscia, qu'auriá lo sens de « barta », seguit del sufixe -olum; le nom es a l'origina de brossa. Le plural (Bressòls) a un sens collectiu. L'afebliment de Bru- (de *Brusciolos) a Bre- seriá degut a la posicion abans l'accent tonic ^[5]. Doás causas son a observar : totas las etimologias prepausadas menan a la grafia Breçòls puslèu qu'a Bressòls e çò que caldriá explicar es pas le passatge de Bru- (o puslèu Bro-, al sègle XII o XIII) a Bre-, mès aquel de Bru- a Bra- de las primièras atestacions (l'aptitud d'un [bru-] pretonic d'origina a se mudar posteriorament en [bra-], mai que mai tanlèu lo sègle XII, es febla). Se pòt supausar que cal pas tirar un sens fonetic a las grafias en -z- del sègle XII, mès cal rasonablament partir d'un nom, de persona o pas, en Bra-, coma Braccius (Braccios en gallés); se pòt tanben pensar a *bracu-, « sanha », que Dauzat estima gallés e pregallés (mot d'una lenga anteriora que los Cèltas adoptèron) perqué Breçòls es dins una ribièra que fosquèc benlèu sanhosa, o quitament, en acceptant que las fòrmas en -z- ajan una valor de prononciacion, al mot gallés bratu-, « gratitud, vòt, jutjament ? » (un sufixe latin ajustat a un nom d'òme derivat d'aquel nom, de tipe *Bratiu-, donariá un toponime en *Braz-).

Brial. Las fòrmas ancianas son ecclesia de Brial, en 1185, Brial, en 1318, Sanctus Joannes de Brialhio, en 1728, St Jean Baptiste de Brial sus la mapa de Cassini. La prononciacion es [bri'al] o [bri'als] e la grafia Brial(s). Burgan e Lafon estiman que lo nom ven del gallés brogilos, « bòsc embarrat » ^[5]. Cal precisar que brial es inconegut dins los derivats occitans de brogilos; caldriá doncas, per salvar l'explicacion, supausar al mens una fòrma sufixada e un càmbiament del vocalisme de la sillaba iniciala. Coma i a un pichon riu, un gallés briva, « pont » seriá una possibilitat e lo sufixe auriá una valor diminutiva (la geografia empacha briga, « puèg, fortalesa »).

Istòria

Pendent l'Ancian Regime, Breçòls, Bressols-et-Brial, èra de la diocèsi civila del Bas-Montalban, doncas de la província de Lengadòc, de la generalitat de Tolosa, de la diocèsi de Montalban e de la senescauciá de Tolosa. Tanlèu 1790, Breçòls èra del canton de Montuèg ^[7]. Brial o Brials, segon las prononciacions actualas, es un vilatge al sud-oèst de la comuna, entre l'A62 e l'A20, que garda sa glèisa e son cementèri ^[5]. Sus la mapa de Cassini, Sent Joan Baptista de Brial(s) èra parròquia.

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
22 de març de 2008	2026	Jean-Louis Ibres	divèrs dreta	foncionari
24 de març de 1989	2008	Alain Bonnomet	PS	professor d'ensenhament agricòla
març de 1983	1989	Camille Laborderie		retirat
març de 1977	1983	Edouard Rella
març de 1971	1977	Roger Gineste		mètge militar
1958	1971	Georges Chaubart
març 1944	1958	Irénée Paute
1925	1944	Pierre Cassan
	1925
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna demorèc dins le canton de Montuèg.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 3634, totala: 3723

862

883

826

-

885

-

-

858

-

1 084

1 179

1 352

1 666

2 247

2 663

3 345

3 441

3 536
3 612

2009

2010

3 563
3 641

3 580
3 662

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Véser tanben

Comunas de Tarn e Garona

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.
↑ «Toponimia occitana».
↑ Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
↑ Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
↑ ^5,0 ^5,1 ^5,2 et ^5,3 Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 260-261
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 114
↑ Dictionnaire des localités de la Haute-Garonne, p. 8 e 1 https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html

Portal de Lengadòc

[1] Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3.

[2] «Toponimia occitana».

[3] Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».

[4] Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».

[bur-5] 5,0 ^5,1 ^5,2 et ^5,3 Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 260-261

[6] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 114

[7] Dictionnaire des localités de la Haute-Garonne, p. 8 e 1 https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html https://docplayer.fr/14783413-Dictionnaire-des-localites.html

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]