Diocèsi de Montalban

La diocèsi de Montalban (en latin : Dioecesis Montis Albani) es una diocèsi de la Glèisa Catolica.

Istòria

Lo papa Joan XXII creèt la diocèsi, lo 11 de julhet 1317, per desmembrament de la diocèsi de Caors, per la novèla vila episcopala, e de la diocèsi de Tolosa. L'abadiá dels Bénédictins de Sent Théodard (en francés) o Sent Martin de Montauriol foguèt mudada en avescat. Coma de 1556 a 1629 Montalban venguèt una vila reformada, la diocèsi foguèt desprovesida d'avesque e desroquèron la catedrala ^[1].

La diocèsi foguèt suprimida en 1790 per la Constitucion Civila del Clergat, que lo papa non reconeguèt. Foguèt tanben suprimida lo 29 de novembre de 1801, après lo Concordat de 1801 e son territòri passèt a l'Archidiocèsi de Tolosa ^[1].
Entretant, en 1808, Napoleon creèt lo departament de Tarn e Garona a partir de territòris preses als departaments vesins : Òut, Nauta Garona, Òut e Garona, Gers e Avairon. La diocèsi foguèt restablida lo 6 d'octobre de 1822 per desservir aquel departament. La diocèsi passèt atal de 105 parròquias (territòri d'Ancian Regime) a 327^[1].

Territòri (1317-1801)

Pr'amor de sa fòrmacion, la diocèsi abans 1789 èra sul territòri de Carcin (Guiana), de Lengadòc e de Gasconha. Es ara sul territòri de Carcin, Agenés, Roergue (Guiana), de Lengadòc e de Gasconha.
Abans 1790, la diocèsi confrontava : al nòrd, ambe la diocèsi de Caors, a l'èst, ambe l'archidiocèsi d'Albi, al sud, ambe l'archidiocèsi de Tolosa, al sud-oèst, ambe la diocèsi de Lombèrs e a l'oèst , ambe la diocèsi de Leitora.