Sinjau

Sinjau^[1]^[2] (Yssingeaux en francés) es una comuna velaiata situada dins lo departament de Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Sinjau
Yssingeaux

La chapèla daus penitents.

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

45° 08′ 37″ N, 4° 07′ 28″ E

Superfícia

80,57 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

1 320 m
869 m
589 m

Geografia politica

França

Arrondiment de Sinjau (chapluòc)

Canton
4329

Sinjau (chapluòc)

Intercom
244301016

Comunautat de comunas daus Sucs

Cònsol

Pierre Liogier
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

7 245 ab.

Evolucion de la populacion

7 711 ab.

Densitat

87,64 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

sinjalós, sinjalosa; sinjalon, sinjalona

Còde postal

43200

Còde INSEE

43268

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Sinjau

Bessamorel
(3,6 km)

Beaux
(5,5 km)

Sant Julian lo Pinet
(6,7 km)

Grazac
(6,9 km)

Araulas
(7,1 km)

Lo Pertús
(7,3 km)

Toponimia

L'etimologia de Sinjau o Issinjau, non a pas de solucion definitiva. Pausa problèma la coexisténcia de fòrmas en -gu- (en 985, Issinguaudo) e en -j- (en 1106, Isingiaco). Aquesta darrèira prononciacion es confirmida per la fòrma modèrna.

La solucion mai comòda es lo nom de persona germanic Isingaud pres absoludament.

Benlèu vendriá de ensinges, del germanic *sunni, tèrme que podriá aver designat d'unitats de superfícia dins d'unas regions, benlèu de camps cultivats. Mas caldriá confirmir dins aquesta region del nòrd-èst del Naut Léger la preséncia d'aquesta forma, fins ara atestada mai que mai a l'èst de França.^[3]

En tot cas, non i a cap de rason d'i veire l'evolucion fonetica del gallés Icidmagus, l'element -magus essent sistematicament reduch a una terminason -on, -an o -en dins la toponimia occitana e francesa. Justament, la Taula de Peutinger (vias de comunicacions sota Caracalla) nos mòstra Icidmago entre Aquae segete e Ruessio (Sant Pàulhan) e cap de traça de via romana non es pas jamai estada trobada a Sinjau (o dins la communa).

Atestacions ancianas:

Parochia de Issinguaudo^[4] (985), Vicaria de Issingaudo (1000)^[5], Territorium Singaudense^[6] (1079), Ecclesia de Isingiaco (1106), ...de Ysingiaco (1153), Parochia de Isingaudo (1163), Villa d'Essiniau (1233), Issiniau (1259), Essyngau (1273)... Issinger en 1383, Yssinghaux au S.XV, Sincgeaulx (1552), La ville de Cingaulx (1591)... ^[7] Lo nom "francés" actual, que manten dins son començament lo Is- etimologic, podriá aver desaparegut en essent confondut amb lo mot ès qu'emplèga usualament lo nòrd-occitan davant los noms de lòcs: Va ès Sinjau puslèu que "va a Sinjau.

Loís Alibèrt dona Issengeu sens explicacion, probablament per manca d'informacion o en se basant sus una fòrma orala.^[8]

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat
2008	2014	Bernard Gallot
març de 2001	2008
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 7061, totala: 7568

6 248

5 261

6 571

6 886

7 166

7 621

7 408

7 707

7 620

7 608

7 971

8 393

8 270

8 371

8 232

8 037

7 859

8 004

7 643

7 784

7 836

6 861

6 777

6 478

6 293

6 096

5 653

5 334

5 565

5 878

6 228

6 118

6 492

6 888

6 931

6 936
7 338

2009

2010

6 946
7 353

7 009
7 453

Fonts

Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Cultura

Jean-Louis Peyroche, nat lo 9 de novembre de 1873 e mòrt lo 15 de febrièr de 1954 a Malatavèrna (Naut Léger), païsan e poèta escriguèt un poèma dedicat a l'ostal de la comuna en sos gals.

Los vèlhs jalhs d'Issinjau qu'en son Ostal de Vila
Dins la pèira an talhat per formar lo blason
Se desvelhèran ièr, per una nuèit tranquilla,
Puèi, s'estirant joiós, quitèran lhur preison.

Se parlèran tots cinc, e tots cinc a la fila
S'envolant tot d'un còp, passant riu e clauson
Arribèran elh Puèi, onte dormiá, flor fragila,
Lo pichòt eiretièr d'una granda maison.

E, rodant l'enfanton, los fringants jalhs de pèira
Emb un cocoricò sonòre en la nuèit nèira
Sovatèran qu'elh cial, clarilhanta ravor,

Coma un ardent solelh un jorn resplandiguèsse
Puèi, repartent davant que la nuèit s'achabèsse
Lhur plaça avián représ quand arribèt lo jorn.

Nòtas e referéncias

↑ Preconizacions del Conselh de la lenga occitana - CLO - pagina 137
↑ {{{títol}}}.
↑ https://www.persee.fr/doc/onoma_0755-7752_1997_num_29_1_1294_t1_0324_0000_1
↑ Dins lo cartulari de l'abadiá de Chamalièra.
↑ Dins lo cartulari del Monastièr.
↑ Dins lo cartulari de Cluny.
↑ Jean-René Mestre (Éd.) Augustin Chassaing, Antoine Jacotin. Dictionnaire topographique de la Haute-Loire : noms de lieux classés par commune (3 NUM 311). Numerizat per los Archius departamentaus dau Léger Naut.
↑ https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Alib%C3%A8rt_-_dialecte_languedocien.tiff?

Portal de Velai

Portal de Lengadòc

[1] Preconizacions del Conselh de la lenga occitana - CLO - pagina 137

[2] {{{títol}}}.

[3] ttps://www.persee.fr/doc/onoma_0755-7752_1997_num_29_1_1294_t1_0324_0000_1

[4] Dins lo cartulari de l'abadiá de Chamalièra.

[5] Dins lo cartulari del Monastièr.

[6] Dins lo cartulari de Cluny.

[7] Jean-René Mestre (Éd.) Augustin Chassaing, Antoine Jacotin. Dictionnaire topographique de la Haute-Loire : noms de lieux classés par commune (3 NUM 311). Numerizat per los Archius departamentaus dau Léger Naut.

[8] ttps://commons.wikimedia.org/wiki/File:Alib%C3%A8rt_-_dialecte_languedocien.tiff?

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]