Sench Amand de Vern

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Sench Amand de Vern (Saint-Amand-de-Vergt en francés) es una comuna d'Occitània, dins la region istorica de Perigòrd, administrada per lo departament de Dordonha de la region de Novela Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Sench Amand de Vern
Saint-Amand-de-Vergt
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
La glèisa de Sench Amand de Vèrn.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 59′ 17″ N, 0° 41′ 54″ E
Superfícia 12,66 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
215 m
200 m
110 m
Geografia politica
País Perigòrd Armas de Perigòrd
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
24
Dordonha Armas del Departament de la Dordonha
Arrondiment
243
Periguers
Canton
2443
Lo Perigòrd Centrau (Vern davant 2015)
Intercom
242401057
Lo Grand Periguers
Cònsol Jean-Luc Mallet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
239 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

247 ab.
Densitat 18,72 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 24380
Còde INSEE 24365

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre deu territòri

modificar
Comunas confrontantas de Sench Amand de Vèrn
Sent Maime de Perairòus Vèrn
  Sent Micheu de Viladés
Folés Sent Laurenç deus Bastons (com. nov. de Vau de Loira e Caudau)

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Sen Chamen, au sègle XIII, Sanctus Amandus, latinizacion de 1382[1]. La prononciacion es [ʂɛ̃nɕɒ’mɑ̃m] [de’vɛr][2]. I a mai d'un Sanctus Amandus e lo que donèt son nom a la parròquia es benlèu l'avesque de Bordèu au sègle V o lo monge de Perigòrd au sègle VI. La vila de Vern sèrv de determinant, mas au segle XVIII, lo nom de la parròquia podiá èsser Saint-Amand-de-Villadeix. [1],[2],[3],[4] L'archipreirat de Viladés compreniá quauqua ren coma 40 parròquias e sa residéncia èra a Sent Marcèl de Perigòrd. Per la composicion d'aqueu archipreirat, qu'a poscut cambiar segon las epòcas, las nòtas de l'abat Brugère [5] ne'n donan una idèa (cercar a S. Marcel). En considerant que la comuna es dialèctalament lengadociana, la bona grafia seriá puslèu Sench Amand de Vèrn (dins lo quite parlar lemosin de Vèrn, la prononciacion es [vɛr], mas la grafia lemosina fai pas la distincion entre e barrat e è dubèrt).

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2008 2026 Jean-Luc Mallet sense etiqueta agricultor
març de 2001 2008 Jean-Pierre Bonato    
març de 1977 2001 Robert Delayre    
novembre de 1947 1977 Joseph Jeammet    
  1947      
Totas las donadas son pas encara conegudas.
  • Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Vern; es adara deu canton deu Perigòrd Centrau.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 237, totala: 244
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
745 690 704 715 765 794 734 811 693

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
653 653 635 583 569 569 560 505 441

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
434 429 412 342 331 343 339 283 274

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
246
235
207
176
173
199
207
208
209
212
2009 2010
216
219
216
219
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Situada au sud de Vèrn, la comuna parla probablament un lengadocian de transicion. Veire la mapa deu lemosin.

 
Lemosin

Luecs e monuments

modificar

Personalitats ligadas emb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. 1,0 et 1,1 Chantal Tanet et Tristan Hordé, Dictionnaire des Noms de Lieux du Périgord, ed. Fanlac, segonda edicion, 2000, p. 295
  2. 2,0 et 2,1 https://web.archive.org/web/20170806110402/http://communes-oc.cg24.fr/cantons/vergt/SAINT-AMAND-DE-VERGT.htm
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 584
  4. http://nominis.cef.fr/contenus/saint/1340/Saint-Amand-de-Bordeaux.html
  5. https://www.shap.fr/brug/divers/archipretres_perigueux.pdf