Pinuelh

una comuna francesa

Vila d'Occitània

Pinuelh[1] (Pineuilh en francés) o puslèu Pinuèlh segon la prononciacion autentica, es una comuna d'Occitània, en Agenés lengadocian, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Pinuèlh
Pineuilh
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Plaça a Pinuèlh
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 49′ 55″ N, 0° 13′ 42″ E
Superfícia 17,36 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
125 m
32 m
7 m
Geografia politica
País Agenés  Guiana
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèla Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
335
Liborna
Canton
3341
Lo Reulés e las Bastidas, ancianament de Senta Fe la Granda
Intercom
243301371
Communauté de Communes du Pays Foyen (residéncia)
Cònsol Didier Teyssandier
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
4 438 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

4 549 ab.
Densitat 247,7 ab./km²
Autras informacions
Gentilici (en francés)
Còde postal 33220
Còde INSEE 33324

Geografia

modificar

Perimètre deu territòri

modificar

Toponimia

modificar

Bénédicte Boyrie-Fénié fornís la prononciacion [pi'nœj] qu'es la de las comunas gasconas lonh de la vila, que coneisson emb son nom francés. La prononciacion relevada a Liguer (limitròfe) es [pi'nɛl], identica a la de l'autre Pinuèlh agenés ([pi'nɛw] d'un locutor naturau de Margairon, d'un parlar que vocaliza -l finala [2]).

Lo nom de Pinuèlh (atestacion Pinolio (de ~) en 1074-1087, en latin, ven deu mot latin pinus, « pin », e deu mot gallés -ialo, « clar, camp, espaci descobèrt » : *pinò-ialo. Lo nom marca una rompuda dins un bòsc de pins [3],[4]. Lo sens d'origina deu mot -ialon e deu prumièr element mòstra qu'un vilatge novèl s'establissiá en desboigant un bòsc [5] e lo sens derivat es « novèu luèc cultivat e poblat ». *Pino-ialon, compausat mixte, latinoceltic, se formèt probablament tard, quand la lenga gallesa èra dejà declinanta.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2014 2020 Didier Teyssandier divèrs dreta  
1995 2014 Jean-Pierre Chalard UMP Conselhièr general (1995-2008)
1969 1995 Georges Gerthofer RPR  
1938 1969 Pierre Marbouty    
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Senta Fe la Granda; es adara deu canton de Le Réolais et les Bastides (en francés), donc de Lo Reulés e las Bastidas e n'es lo burèu centralizator.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 4300, totala: 4508
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 002 1 170 1 147 1 018 1 063 1 027 1 043 1 134

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 123 1 229 1 243 1 269 1 341 1 290 1 256 1 309 1 336

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 390 1 463 1 504 1 330 1 572 1 584 1 854 2 079 2 089

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
2 514
3 057
3 493
3 542
3 512
3 645
4 072
4 133
4 195
4 330
2009 2010
4 405
4 546
4 417
4 558
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 1793, la municipalitat es Sainte Foy, Appelles, Ligueux, Pineuilh, La Roquille, Saint André, Saint Avit, Saint Nazaire, Saint Philippe et Thoumeyragues (en francés), siá Senta Fe, Apèla(s), Ligüers, Pinuelh, La Roquilha, Sent Andriu (Sent Andreu ?), Sent Avit, Sent Nazari, Sent Filipe deu Senhal e Tomeiragas.

Luècs e monuments

modificar

Personalitats ligadas emb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Sit Toponimia occitana
  2. enquèsta J.P. Sivadon
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008
  4. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984
  5. Xavier Delamarre, Dictionnaire de la Langue gauloise, ed. Errance, 2na edicion, 2008, p. 185