Orsans (Lengadòc)

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Orsans (Orsans o Orsan[1] en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Orsans
Orsans
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 09′ 44″ N, 1° 58′ 59″ E
Superfícia 9,94 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
400 m
350 m
304 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Fanjaus abans 2015)
Intercom
200035707
CC de Puèja Lauragués Malapera
Cònsol Jean Bonnafil
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
106 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

106 ab.
Densitat 9,36 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Orsanais (en francés)
Còde postal 11270
Còde INSEE 11268

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Orlancium en 959, Villa de Ursantio en 1111, Orsanz en 1217, Orssantium en 1226, Orsancium en 1242, Ecclesia de Orsancio en 1296 e 1318, Urssancium en 1307, Ursancium en 1425, Orsans ou la Petite Bellegarde en 1534, Oursan, Oursans en 1541-1539, Orsans en 1781, Orsens en 1792 [2].
Dauzat e Rostaing explican Orsans (Dobs), nom en -ing(os) mes pas Orsans, per de rasons foneticas evidentas. Aquela prudéncia es pas imitada pels Féniés (inspiracion d'Ernèst Negre ?) : un nom germanic d'òme Ursingus...[3]. Pas cap d'explicacion de Xavier Delamarre.
La primièra mencion es a completar : Orlancium cum ecclesia Sancti Petri. La glèisa Sant Pèire, despareguda, èra situada a l'èst del vilatge, quand la glèisa parroquiala èra a Marc [4], masatge situat a un km al sud d'Orsans e al sud de la RD 119. La glèisa actuala, situada a l'oèst del vilatge, es dedicada al Despegament de Sant Joan Baptista.

Le Carlar

modificar

Las fòrmas ancianas son Ecclesia Castlarii..., Castlare en 1226, Villa de Castlario en 1243, Locus de Caslario en 1319, De Carlario en 1439, La communaute du Carla de Moussen Tibaux, diocèse de Mirepoix en 1724, Le Carla de Mons en Tibaud (!) en 1768, L'église du Carla, à Orsans en 1792 [5].
Explicacions manlevadas a Le Carlar de Baile. Segon Dauzat, Le Carlar ven del latin castellum ambe'l sufixe diminutiu -are[6]. Segon Negre, Astor, los Féniés e d'autres, citats per Patrici Pojada, Le Carlar es una fòrma sincopada sortida del bas-latin castellare (castèl fòrt), derivada de castellum ambe'l neutre latin -are; l'evolucion es castellare > castelar > castlar > carlar (passatge de -stl- a -rl-). S'agís d'una residéncia senhorala fortificada. Patrici Pojada accèpta las explicacions precedentas, mes considèra que castellare designa un grand castèl (en oposicion ambe la formulacion de Dauzat) [7].

Istòria

modificar

En 1791, Le Carlar, anciana comunautat, foguèt incorporat a Orsans [5],[8].

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març de 2001 (2026) Jean Bonnafil    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 93, totala: 96
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
312 - -

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 277 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 246 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
134
141
93
93
76
101
91
90
90
96
2009 2010
90
96
92
95
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 106 abitants e la densitat èra de 10,66 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Diccionari d'Expilly, vol. IV, p. 367
  2. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 285, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f377.item.texteImage
  3. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 184
  4. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 412, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f504.item.texteImage
  5. 5,0 et 5,1 Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 70, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f162.item.texteImage
  6. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 154
  7. Patrici Poujade, Dictionnaire toponymique de l'Ariège, ed. IEO d'Arièja, 2021, p. 137-138
  8. http://cassini.ehess.fr/fr/html/fiche.php?select_resultat=25798