Pels articles omonims, vejatz Montfòrt.
Vilatge d'Occitània

Montfòrt[1][2][3],[4],[5],[6] (Monfort en francés) qu'ei ua comuna occitana de Gasconha situada dens lo departament de Gers e la region d'Occitània, ancianament de Mieidia-Pirenèus.

Montfòrt
Monfort
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 47′ 43″ N, 0° 49′ 29″ E
Superfícia 22,49 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
194 m
150 m
105 m
Geografia politica
País  Gasconha
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
32
Gers Armas deu Departament de Gers
Arrondiment
322
Condòm
Canton
3216
Gimona-Arrats (Mauvesin abans 2015)
Intercom
243200466
CC de las Bastidas de Lomanha
Cònsol Régis Lagardère
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
494 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

498 ab.
Densitat 21,48 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 32120
Còde INSEE 32269


Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Montfòrt

modificar

Montfòrt qu'es format de mont, deu latin mons, montem e de l'adjectiu qui ven deu latin fortis, « hòrt, hortificat, poderós », qui mòstra la valor militara deu lòc [7],[8].

Esclinhac

modificar

Pas d'informacions. Benlèu Sclinius e sufixe -acum. A las epòcas recentas, lo nom que designa un castèth, mes a l'origina ua grana proprietat antica, shens cap de dobtes.

Istòria

modificar

En 1824, la comuna d'Esclinhac qu'estoc annexada a Montfòrt[9].

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Régis Lagardère    
2014 2020 Martine Martin divèrs esquèrra  
junh de 1995 2014 Denis Carrère UMP  
març de 1983 1995 Pierre Laffitte    
març de 1965 1985 Roger Carrère    
1945 1965 Charles Dardenne    
1937 1945 Albert Montaubric    
1919 1937 Louis Goubies    
  1919      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 483, totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 119 1 039 1 175 1 202 1 452 1 386 1 411 1 375

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 289 1 247 1 201 1 161 1 145 1 106 1 090 996 968

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
982 900 843 772 753 747 754 702 731

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
644
539
495
454
416
424
460
474
479
482
2009 2010
479
486
480
487
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion qu'èra de 494 abitants e la densitat qu'èra de 21,97 ab/km².

Demografia Escliniac

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): , totala:
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
164 178 165 164 - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
Cercar
2009 2010
Cercar
Cercar
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
Evolucion de la populacion 1962-2008
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • Lo n° INSEE es estat cambiat per rasons practicas.

Lòcs e monuments

modificar

Lo còr deu vilatge presenta un ordonançament de l'espaci urban tipic d'una bastida medievala : a saber un plan de quadrilhatge dab carrèras d'angle dret, e ua plaça centrala bordada per ostaus dab cobèrts ont se situa lo mercat comunau. Lo vilatge ei una alta toristica pitoresca, tant per la qualitat de son patrimòni arquitecturau que de son aspècte de vilatge medievau quilhat qui domina lo riu Orbe.

Le village conserva, entremiei autes :

  • la glèisa de Sent Clemenç (XIIIen) (MH) dab un campanar-tour octogonal, nau unic, ch'ur polygonal, capèras lotjadas entremiei los contrafòrts ; tablèu XVIIIen, dos tablèus-retaules en relèu d'estuc o de fusta XVIIen
  • l'ostau nadau de Guilhèm Saluste deu Bartas (Demeure d'estil renaissance remarcabla per la finessa de sas proporcions e de sas fenèstras de mainèus esculptats ? MH ? situada dens la Grana carrèra Saluste deu Bartas)
  • la plaça à arcades avec halle anciana (uèi Place de l'ostau de vila)
  • ua part de l'anciana encenta fortificada
  • ostaus ancians dab colanats XIV-XV-XVIen (plaça de l'ostau de vila, carrèra d'Embonneau, Grana carrèra Saluste deu Bartas, carrèra de las Escòlas ,...) o de pèira dab portes ogivales (per exemple : a l'angle de la plaça de l'Ostau de vila et de la Grana carrèra Saluste deu Bartas, ...)
  • d'ostaus d'estil renaissença (per exemple l'immeuble abritant le burèu de pòsta ? situé carrèra des Écoles ?, le presbitèri avec sa torre d'angle ? situada darrèe la glèisa ?, ...)

À proximitat imediata deu vilatge :

  • Capèra de Sent Blasi (XI-XIIen) (Site marcat aus MH) situada a la sortida deu vilatge, rota de Mauvesin
  • Castèth d'Esclinhac (IMH), adobat : logis rectangulaire flanqué d'una torre carrada et d'un torre circulara, 2 vastes cours, pont-levis, salles voûtées, douves ; parc, plan d'aiga. Ce castèth apartenguèt aux comtes de Preissac et plus récemment aux comtes de La Hitte (suus rota de Florença)
  • Roïnas de molins de vent (lòc dit de l'Armitas).
  • Cementèri : Capèra deus comtes de La Hitte et tombes deu sègle xix.
  • Lavador ancian (a la sortida deu vilatge - rota d'Homps)

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar
  • Familha Solirene o de Solirene Jean Joseph Timothée, cosenhor de Canet, Taibosc e Esparbès foguèt Capitol de Tolosa en 1774. Procuror deu Rei per Montfòrt e Mauvesin.

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Montfòrt (Gers)».
  2. «Grafia d'après la mapa de las comunas de Gers en gascon». del siti oficial del departament de Gers. (fr)
  3. Pojada, Patrici (2009). Repertòri toponimic de las comunas de la region Miègjorn-Pirenèus. Nouvelles Éditions Loubatières. ISBN 978-2-86266-573-3. 
  4. «Toponimia occitana».
  5. Congrès permanent de la lenga occitana. «Top'Òc: Diccionari toponimic occitan».
  6. Institut d'Estudis Occitans. «BdTopoc–Geoccitania».
  7. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 473
  8. Ernest Nègre, Toponymie générale de la France, 1990-98, vol. II, p. 1166, par. 21785
  9. http://cassini.ehess.fr/fr/html/fiche.php?select_resultat=12939