Manluòc

comuna auvernhata dau Puèi de Doma
(Redirigit dempuèi Mangluòc)

Manluòc [mãˈʎɔ][2][3][4], [ˈmãʎɔ][5] o enquèra [mãj][6] (Manglieu en francés) es una comuna occitana dau departament dau Puèi de Doma e la region de la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Manluòc
Manglieu
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Plaça principala de Manluòc.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 36′ 43″ N, 3° 21′ 06″ E
Superfícia 21,09 km²
Altituds
 · Maximala
 · Minimala
 
646 m
399 m
Geografia politica
Region istorica  Auvèrnhe
Estat França
Region
84
Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe Armas d'Auvèrnhe
Departament
63
Puèi de Doma Armas dau Departament dau Puèi de Doma
Arrondiment de Clarmont-Ferrand
Canton de Vic la Còmte
Intercom
246301154
Mond'Arverne Comunautat (SIREN 200069177)
Cònsol Michèle Brousse (2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2013)
470 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

478 ab.
Densitat 22,29 ab./km²
Autras informacions
Gentilici le monde d'oès Manluòc[1]
Còde postal 63270
Còde INSEE 63205

Geografia

modificar
 
Veguda de Manluòc e de son entorn.

La comuna de Manluòc es situada a 34 km de Clarmont-Farrand, a mièig chamin sobre la rota 9 entre Bilhòm e Soire.

Le riu Alhon passa, d'amont en aval: Le Montelh, La Farja, La Romàndia, Manluòc, Barnadèla, Les Peslières, Tarranhat, Montmoi, La Petite Sarre, e La Gravèira.

Le vialatge de La Gravèira es partajat entre las comunas de Manluòc e Aulhat e Flat. Le nòrd fai partida de la comuna de Manluòc.

Perimètre dau territòri

modificar
Comunas confrontantas de Manluòc
Saledas Sartiaus
Sent Babèl   Sugèiras
Aulhat e Flat Çausselenjas

Vialatges e luòcs dits

modificar
  • Augèir [oˈdzɛj] (fr. Auger).
  • La Bana [lɔ.ˈbanɔ] (fr. La Banne).
  • Barnadèla [baʁnaˈdalɔ] (fr. Bernadelle).
  • Bona Pausa [ˈbunɔ.ˈpɔzɔ] (fr. Bonne Pause).
  • Le Brugeiron [lə.bʁydzejˈʁwœ] (fr. Le Brugeron).
  • Champsiaus [tsãˈʃo] (fr. Champsiaux).
  • Las Chassanhas [lɛ.tsaˈsɛɲɛ] (fr. Les Chassagnes).
  • Le Chap [lə.tsɛ] (fr. Le Chat, Le Chap au sègle XVII).
  • Le Chastelet [lə.tsɛtəˈlø] (fr. Châtelet).
  • Dagon [daˈgwœ] (fr. Dagout).
  • La Farja [lɔ.ˈfaʁdzɔ] (fr. La Farge).
  • Forgat [fuʁˈga] (fr. Fourgat).
  • La Grande Sarre (en francés).
  • La Petite Sarre (en francés).
  • La Gravèira [lɔ.gʁaˈvɛjʁɔ] (fr. La Gravière).
  • Grelinjas [gʁəˈlɛ̃dzɛ] (fr. Grelinge).
  • Jalatònha [dzalaˈtɔɲɔ] (fr. Jalatogne).
  • Lavaur [laˈvɔʁ] (fr. Lavor).
  • La Lèbre [la.lɛbʁ] (fr. La Lèbre).
  • Los Monèirs [lu.muˈnɛj] (fr. Les Meuniers).
  • Le Montelh [lə.mɔ̃ˈtɛj] (fr. Le Montel).
  • Montmoi [mɔ̃ˈmwɛj] (fr. Montmoy).
  • Morèl [muˈʁa] (fr. Morel).
  • Le Passet [lə.paˈsə] (fr. Le Passet).
  • Peiròt [peˈʁo] (fr. Perrot).
  • Les Peslières (en francés).
  • Porrat [pɸuˈʁa] (fr. Pourrat).
  • La Ribèira [lɔ.ʁiˈbɛjʁɔ] (fr. La Ribeyre).
  • La Romàndia [lɔ.ʁuˈmãdjɔ] (fr. La Romandie).
  • Las Sanhas [lɛ.ˈsɛɲɛ] (fr. Les Sagnes).
  • Sent Bonet [sɛ̃.buˈnø] (fr. Saint-Bonnet).
  • Tarranhat [taʁaˈɲa] (fr. Tarragnat).
  • Las Valèiras [lɛ.vaˈlɛjʁɛ] (fr. Les Vallières).

Toponimia

modificar

Una legenda vòl que le nom dau borg venguèsse d'un monge nomat Magnus. Aviá una malautiá que se podiá pas garir, alòrs venguèt vès Roma per prejar Sent Sebastian e un miracle li arribèt. Quand tornèt au país la nuèit èra a tombar, alòrs crochetèt le sac 'bei las relicas per una brancha e s'endormiguèt, mas en se desvelhar pas moien de descrochetar le sac a causa de l'aura, prenguèt aquò coma un signe que las relicas devion demorar aquí e bastiguèt un orador[7][8].

Mas aquela legenda se deu pas préner seriosament, per Pierre François Fournier le borg ten son nom de sa situacion monastica. Manluòc èra en centre religiós franc important e aguèt donca le nom de Magnus Locus, "le grand luòc", "le luòc important".

Las atestacions ancianas son Vicus Tudurnensis (656) e Magnus Locus/Magnum Locum[9] (959, 1031, 1286).

Istòria

modificar

Sabèm pas exactament si le luòc èra abitat a l'epòca gallesa, mas d'apchetas en pèira lissa seguèron retrobadas dins mai d'un endreit de la comuna (quatre pas luènh de Champsiaus e doas près dau Chat) e tesmònhon d'una ocupacion pendent le Neolitic. Le territòri èra boscós mas los galloromans l'eissartèron en mai d'un endreit per l'ocupar. Las rèstas d'un talhèir de potèirs dau sègle II seguèron tanben descobèrtas sobre la comuna.

L'istòria de Manluòc comenca au sègle VII, la coneissèm gràcia a la Vida de Sent Bonet, escriuta au sègle VIII après la demanda d'un abat manluoqués. Segon Grabièl Fournier[10], l'abadiá seguèt fondada dins la segonda mitat dau sègle VII per Sent Ginès. A la fin dau sègle Sent Bonet que seguèt evesque de Clarmont a partir de 689 lai se retirèt, moriguèt pas luènh de Lion en 709 dau mentre que fasiá un pelerinatge. Un vialatge de la comuna pòrta son nom.

Le borg aviá doas glèisa, la glèisa parrochiala Nòstra Dama e la glèisa abadiá Sent Sebastian, maleirosament la promèira seguèt borlada per accident le 30 octòbre 1966, se pòt totjorn veire las roïnas dins le centre dau borg.[11]

Administracion

modificar
 
La maison de comuna e l'escòla de Manluòc.
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2014 2020 Michèle Brousse   ajuda-soanhanta
junh 1995 2014 Philippe Juille[12]   chap d'entrepresa
març 1989 1995 Gérard Robineau   director informatica
març 1971 1989 Marcel Michy   agricultor
  1971      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Vic la Còmte, lai demorèt.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 470, totala: 478
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
1 174 817 1 124 1 303 1 426 1 676 1 663 1 708 1 676

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 221 1 436 1 384 1 340 1 313 1 228 1 176 1 112 1 084

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
1 021 991 1 012 905 816 755 649 592 547

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
481
405
384
400
421
411
431
433
434
442
2009 2010
444
452
454
462
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • 2016 : 462

Luòcs e monuments

modificar
 
Glèisa de Sent Sebastian.
 
Vestigis de la claustra de Sent Sebastian.
 
Una maison bastida pejada aus vestigis de la glèisa de Nòstra Dama. La fòto es vèlha, la maison siguèt renovada.
  • Glèisa abadiá Sent Sebastian
  • Glèisa parrochiala Nòstra Dama (roïnas)
  • Chastèl d'Augèir
  • Chastèl dau Montelh
  • Chastèl de Boqueiton (fr. Bouqueytou)
  • Pont roman
  • Convent de Montmoi

Personalitats liadas a la comuna

modificar
  • Antoine Coudert (1861-1929), evesque de Banias, sacrat en 1898 dins la catedrala de Colombo.

Veire tanben

modificar

Comunas dau Puèi de Doma

Liams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar

Referéncias

modificar
  1. Collectatge IEO 63. Dins le parlar de la comuna, mai precisament dau vialatge de las Sanhas.
  2. Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 2. "Ses habitants s'appellent les Manliocais, Manlio étant le nom du bourg en patois local."
  3. Karl-Heinz Reichel, Grand dictionnaire général auvergnat-français (page 516) : vé Manlio — https://image.noelshack.com/fichiers/2019/01/3/1546461461-mangluoc.jpg
  4. Collectatge IEO 63, dins le parlar de Bòrsa.
  5. Collectatge IEO 63, dins le parlar de Montmorin.
  6. Collectatge IEO 63, dins le parlar de Sent Quentin.
  7. Jean-Baptiste-Maurice Biélawski, Histoire de la comté d'Auvergne et de sa capitale Vic-Le-Comte, F. Caffard, 1887.
  8. https://www.manglieu.fr/tourisme/histoire
  9. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 430
  10. https://www.persee.fr/authority/177862
  11. Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 3-5.
  12. Site de la préfecture du Puy-de-Dôme, consulté le 8 janvier 2008