Manluòc

Manluòc [mãˈʎɔ]^[2]^[3]^[4], [ˈmãʎɔ]^[5] o enquèra [mãj]^[6] (Manglieu en francés) es una comuna occitana dau departament dau Puèi de Doma e la region de la region d'Auvèrnhe Ròse Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Manluòc
Manglieu

Plaça principala de Manluòc.

Geografia fisica

Coordenadas

45° 36′ 43″ N, 3° 21′ 06″ E

Superfícia

21,09 km²

Altituds
· Maximala
· Minimala

646 m
399 m

Geografia politica

Region istorica

Auvèrnhe

Estat

França

Region
84

Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe

de Clarmont-Ferrand

de Vic la Còmte

Mond'Arverne Comunautat (SIREN 200069177)

Cònsol

Michèle Brousse (2014-2020)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2013)

470 ab.

Evolucion de la populacion

478 ab.

Densitat

22,29 ab./km²

Autras informacions

Gentilici

le monde d'oès Manluòc^[1]

Còde postal

63270

Còde INSEE

63205

Geografia

Veguda de Manluòc e de son entorn.

La comuna de Manluòc es situada a 34 km de Clarmont-Farrand, a mièig chamin sobre la rota 9 entre Bilhòm e Soire.

Le riu Alhon passa, d'amont en aval: Le Montelh, La Farja, La Romàndia, Manluòc, Barnadèla, Les Peslières, Tarranhat, Montmoi, La Petite Sarre, e La Gravèira.

Le vialatge de La Gravèira es partajat entre las comunas de Manluòc e Aulhat e Flat. Le nòrd fai partida de la comuna de Manluòc.

Perimètre dau territòri

Comunas confrontantas de **Manluòc**
Saledas		Sartiaus
Sent Babèl		Sugèiras
Aulhat e Flat		Çausselenjas

Vialatges e luòcs dits

Augèir [oˈdzɛj] (fr. Auger).
La Bana [lɔ.ˈbanɔ] (fr. La Banne).
Barnadèla [baʁnaˈdalɔ] (fr. Bernadelle).
Bona Pausa [ˈbunɔ.ˈpɔzɔ] (fr. Bonne Pause).
Le Brugeiron [lə.bʁydzejˈʁwœ] (fr. Le Brugeron).
Champsiaus [tsãˈʃo] (fr. Champsiaux).
Las Chassanhas [lɛ.tsaˈsɛɲɛ] (fr. Les Chassagnes).
Le Chap [lə.tsɛ] (fr. Le Chat, Le Chap au sègle XVII).
Le Chastelet [lə.tsɛtəˈlø] (fr. Châtelet).
Dagon [daˈgwœ] (fr. Dagout).
La Farja [lɔ.ˈfaʁdzɔ] (fr. La Farge).
Forgat [fuʁˈga] (fr. Fourgat).
La Grande Sarre (en francés).
La Petite Sarre (en francés).
La Gravèira [lɔ.gʁaˈvɛjʁɔ] (fr. La Gravière).
Grelinjas [gʁəˈlɛ̃dzɛ] (fr. Grelinge).
Jalatònha [dzalaˈtɔɲɔ] (fr. Jalatogne).
Lavaur [laˈvɔʁ] (fr. Lavor).
La Lèbre [la.lɛbʁ] (fr. La Lèbre).
Los Monèirs [lu.muˈnɛj] (fr. Les Meuniers).
Le Montelh [lə.mɔ̃ˈtɛj] (fr. Le Montel).
Montmoi [mɔ̃ˈmwɛj] (fr. Montmoy).
Morèl [muˈʁa] (fr. Morel).
Le Passet [lə.paˈsə] (fr. Le Passet).
Peiròt [peˈʁo] (fr. Perrot).
Les Peslières (en francés).
Porrat [pɸuˈʁa] (fr. Pourrat).
La Ribèira [lɔ.ʁiˈbɛjʁɔ] (fr. La Ribeyre).
La Romàndia [lɔ.ʁuˈmãdjɔ] (fr. La Romandie).
Las Sanhas [lɛ.ˈsɛɲɛ] (fr. Les Sagnes).
Sent Bonet [sɛ̃.buˈnø] (fr. Saint-Bonnet).
Tarranhat [taʁaˈɲa] (fr. Tarragnat).
Las Valèiras [lɛ.vaˈlɛjʁɛ] (fr. Les Vallières).

Toponimia

Una legenda vòl que le nom dau borg venguèsse d'un monge nomat Magnus. Aviá una malautiá que se podiá pas garir, alòrs venguèt vès Roma per prejar Sent Sebastian e un miracle li arribèt. Quand tornèt au país la nuèit èra a tombar, alòrs crochetèt le sac 'bei las relicas per una brancha e s'endormiguèt, mas en se desvelhar pas moien de descrochetar le sac a causa de l'aura, prenguèt aquò coma un signe que las relicas devion demorar aquí e bastiguèt un orador^[7]^[8].

Mas aquela legenda se deu pas préner seriosament, per Pierre François Fournier le borg ten son nom de sa situacion monastica. Manluòc èra en centre religiós franc important e aguèt donca le nom de Magnus Locus, "le grand luòc", "le luòc important".

Las atestacions ancianas son Vicus Tudurnensis (656) e Magnus Locus/Magnum Locum^[9] (959, 1031, 1286).

Istòria

Sabèm pas exactament si le luòc èra abitat a l'epòca gallesa, mas d'apchetas en pèira lissa seguèron retrobadas dins mai d'un endreit de la comuna (quatre pas luènh de Champsiaus e doas près dau Chat) e tesmònhon d'una ocupacion pendent le Neolitic. Le territòri èra boscós mas los galloromans l'eissartèron en mai d'un endreit per l'ocupar. Las rèstas d'un talhèir de potèirs dau sègle II seguèron tanben descobèrtas sobre la comuna.

L'istòria de Manluòc comenca au sègle VII, la coneissèm gràcia a la Vida de Sent Bonet, escriuta au sègle VIII après la demanda d'un abat manluoqués. Segon Grabièl Fournier^[10], l'abadiá seguèt fondada dins la segonda mitat dau sègle VII per Sent Ginès. A la fin dau sègle Sent Bonet que seguèt evesque de Clarmont a partir de 689 lai se retirèt, moriguèt pas luènh de Lion en 709 dau mentre que fasiá un pelerinatge. Un vialatge de la comuna pòrta son nom.

Le borg aviá doas glèisa, la glèisa parrochiala Nòstra Dama e la glèisa abadiá Sent Sebastian, maleirosament la promèira seguèt borlada per accident le 30 octòbre 1966, se pòt totjorn veire las roïnas dins le centre dau borg.^[11]

Administracion

La maison de comuna e l'escòla de Manluòc.

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Qualitat
març 2014	2020	Michèle Brousse	ajuda-soanhanta
junh 1995	2014	Philippe Juille^[12]	chap d'entrepresa
març 1989	1995	Gérard Robineau	director informatica
març 1971	1989	Marcel Michy	agricultor
	1971
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra dau canton de Vic la Còmte, lai demorèt.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 470, totala: 478

1 174

817

1 124

1 303

1 426

1 676

1 663

1 708

1 676

1 221

1 436

1 384

1 340

1 313

1 228

1 176

1 112

1 084

1 021

991

1 012

905

816

755

649

592

547

481

405

384

400

421

411

431

433

434
442

2009

2010

444
452

454
462

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

2016 : 462

Luòcs e monuments

Glèisa de Sent Sebastian.

Vestigis de la claustra de Sent Sebastian.

Una maison bastida pejada aus vestigis de la glèisa de Nòstra Dama. La fòto es vèlha, la maison siguèt renovada.

Glèisa abadiá Sent Sebastian
Glèisa parrochiala Nòstra Dama (roïnas)
Chastèl d'Augèir
Chastèl dau Montelh
Chastèl de Boqueiton (fr. Bouqueytou)
Pont roman
Convent de Montmoi

Personalitats liadas a la comuna

Antoine Coudert (1861-1929), evesque de Banias, sacrat en 1898 dins la catedrala de Colombo.

Veire tanben

Comunas dau Puèi de Doma

Liams extèrnes

Nòtas e referéncias

Nòtas

Referéncias

↑ Collectatge IEO 63. Dins le parlar de la comuna, mai precisament dau vialatge de las Sanhas.
↑ Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 2. "Ses habitants s'appellent les Manliocais, Manlio étant le nom du bourg en patois local."
↑ Karl-Heinz Reichel, Grand dictionnaire général auvergnat-français (page 516) : vé Manlio — https://image.noelshack.com/fichiers/2019/01/3/1546461461-mangluoc.jpg
↑ Collectatge IEO 63, dins le parlar de Bòrsa.
↑ Collectatge IEO 63, dins le parlar de Montmorin.
↑ Collectatge IEO 63, dins le parlar de Sent Quentin.
↑ Jean-Baptiste-Maurice Biélawski, Histoire de la comté d'Auvergne et de sa capitale Vic-Le-Comte, F. Caffard, 1887.
↑ https://www.manglieu.fr/tourisme/histoire
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 430
↑ https://www.persee.fr/authority/177862
↑ Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 3-5.
↑ Site de la préfecture du Puy-de-Dôme, consulté le 8 janvier 2008

Portal d'Auvèrnhe

[1] Collectatge IEO 63. Dins le parlar de la comuna, mai precisament dau vialatge de las Sanhas.

[2] Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 2. "Ses habitants s'appellent les Manliocais, Manlio étant le nom du bourg en patois local."

[3] Karl-Heinz Reichel, Grand dictionnaire général auvergnat-français (page 516) : vé Manlio — https://image.noelshack.com/fichiers/2019/01/3/1546461461-mangluoc.jpg

[4] Collectatge IEO 63, dins le parlar de Bòrsa.

[5] Collectatge IEO 63, dins le parlar de Montmorin.

[6] Collectatge IEO 63, dins le parlar de Sent Quentin.

[7] Jean-Baptiste-Maurice Biélawski, Histoire de la comté d'Auvergne et de sa capitale Vic-Le-Comte, F. Caffard, 1887.

[8] ttps://www.manglieu.fr/tourisme/histoire

[9] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 430

[10] ttps://www.persee.fr/authority/177862

[11] Lucien Montmory, Manglieu, son monastère, ses châteaux, son histoire, Bulletin historique et scientifique de l'Auvergne n°652, Clermont-Ferrand, 1977, p. 3-5.

[12] Site de la préfecture du Puy-de-Dôme, consulté le 8 janvier 2008

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[1]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]