Latas

Latas; Lattes
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
	Armas
	Armas
	Geografia fisica
Coordenadas	43° 34′ 12″ N, 3° 54′ 34″ E
Superfícia	27,83 km²
Altituds; · Mejana	; 3 m
	Geografia politica;
País	Lengadòc;
Estat	França;
Region; 76	Occitània ;
Departament; 34	Erau ;
Arrondiment; 343	Montpelhièr;
Canton; 3448	Latas (capluòc, puòi burèu centralizator);
Intercom; 243400017	Montpelhièr Mediterranèa Metropòli;
Cònsol	Cyril Meunier ; (2020-2026)
	Geografia umana
Populacion; Populacion totala; (2018)	16 710 ab. Evolucion de la populacion; 16 928 ab.
Densitat	565,86 ab./km²
	Autras informacions
Gentilici	Lattois, Lattoises (en francés)
Còde postal	34970
Còde INSEE	34129

Vila d'Occitània

Latas (Lattes en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Erau e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Toponimia

La prononciacion es ['latas]^[1]. Las fòrmas ancianas son : Lattar (inscripcion de la « pèira d'Astrapton » de la resèrva arqueologica de Latas), stagnum Latera al primièr sègle ap. J .-C., castellum Latara, al primièr sègle ap. J .-C., (Pomponius Mela), de Latas (varianta : Latis) en 1114, paludem de Latis en 1121, honore de Latis, cap a 1129, manso de Latis (varianta : Latas) , cap a 1140, ad portum de Latis en 1140, terminium de Latis en 1147, porto de Latis en 1158, in portu de Latis en 1170, ad Latas en 1186, de Coquono seu de Latis, de Coquone, id est de Latis, sense data [sègle XII ?], castrum de Latis en 1228, castro de Palude, quod vulgo dicitur Latas en 1236, navigium de Latis en 1247, castrum Latarum, de Latis en 1272, feudis... Latarum en 1292, versus Latas en 1322, ecclesia de Latis en 1331, castrum de Palude, quod vulgo dicitur Latas en 1341, castrorum... de Lattis en 1349, prior de Latis, a la fin dau sègle XIV, lo pont de Latas, vers Latas en 1468, camyn de Lathas en 1469, Lates en 1526, de hospitalerio de Latis en 1529, beatae Mariae de Latis en 1536, prior de Latis en 1550, Lates en 1570, Tour de Latte en 1613, Tour de la Latte en 1622, Lattes en 1626, 1648, [Grasindo de Latos, en occitan, en 1650^[1]], chemin de Lattes en 1668-69, Latte, après 1670, Lattes en 1740-60, 1770-71 (mapa de Cassini)^[2].

Segon Dauzat, Latas es un nom escur, preceltic pr'amor dau sufixe -ara, -era, inaccentuat^[3]; segon Hamlin, Latas èra un pòrt important pendent l'Antiquitat, çò que pròvan l'arqueologia e las atestacions dau primièr sègle. Lo nom d'origina èra un proparoxiton que coneguèt la tombada de la finala abans l'epòca normala de supression de la sillaba finala dins los mots d'aquela categoria e non se sap perqué. A l'Edat Mejana, lo vilatge actuau èra sonat de preferéncia Palude e sa glèisa èra a 1,7 km cap au nòrd-oèst, a Cocon. Au sègle XII, Latas èra pas qu'un pichon pòrt sus Les. Lo nom ven benlèu d'un radicau preindoeuropèu *latt- de sens desconegut, amb un sufixe atòn -ara. Çaquelà, Ernèst Negre expliquèt a Frank R. Hamlin en 1996 e tanben dins son libre (TGF, l, p. 385) que lo nom vendriá dau latin latera, « brica, teula », puòi recebèt l'atraccion paronimica de latta, « lata, pèrga » ^[2]. Segon Xavier Delamarre, Latarā o Lātarā es un nom probablament celtic, benlèu basat sus la soca lāt-, « eròi », benlèu las proprietats de *Lātaros, inatestat (Latos, Latios atestats)^[4].

(Plan Mas) Cocon

Plan Mas Cocon es lo nom d'un lotejament que continua lo nom d'una parròquia medievala. Las fòrmas ancianas son S. Johannis de Cucone en 1095, ecclesiam de Caucone en 1116, parrochia S. Johannis de Cocon en 1146, villam de Cocone en 1156, ecclesiam de Cocone, de Cocone, cap a 1160, parrochia S. Johannis de Cocone, feudum de Cocone, feudi de Cocono, villam de Cocone en 1161, decimaria S. Johannis de Cocone en 1171, decimaria S. Johannis de Cocon, de Cocone en 1173, mansus de Cocon au sègle XII, de Taurono [legir : Caucono], de Caucono, sense data [au sègle XII ?], de Coquono, de Coquone, id est de Latis, sense data [au sègle XII ?], villam de Coquone, de Cocone en 1208, S. Johannis de Cocone en 1228, de Cocone ad Latas en 1252, priore de Cocone en 1331, un lieu appelé mas de Cocou en 1577. Lo nom es escur; la topografia sembla exclure lo radical oronimic *kŭkk-. I aviá un autre luòc probablament vesin, Ad Coconetum, de Coconeto en 1171, Guillelmi Ebrardi de Coconeto en 1158-1178, honore de Coconeto en 1172, via qua itur de Coconeto en 1173, ad Coconetum, apud Coconetum en 1192^[5].

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Administracion

Lista dels cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
març de 2001	2026	Cyril Meunier	divèrs esquèrra	consultant, president dau sindicat dau bacin de Les, conselhièr generau (2004-2015), conselhièr departamentau (2015-)
març de 1977	2001	Michel Vaillat	UDF-PR-DL	conselhièr generau de Montpelhièr-5 (1985-1992), conselhièr generau de Latas (1992-1998), conselhièr regionau (1998-2004), vice-president dau conselh regionau
1955	1977	Roger Andrieu	divèrs drecha
	1955
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 15748, totala: 16020

315

204

209

307

363

320

331

361

385

403

409

450

405

440

463

521

653

773

780

938

960

1 000

1 128

1 260

1 243

1 241

1 297

1 488

2 379

3 963

8 154

10 203

13 768

16 824

16 635

16 319
16 586

2009

2010

15 804
16 058

15 927
16 166

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

En 2018 la populacion èra de 16710 abitants e la densitat èra de 600,43 ab/km².

Luòcs e monuments

Personalitats ligadas amb la comuna

Veire tanben

Comunas d'Erau

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ ^1,0 et ^1,1 https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 272
↑ ^2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 208
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 389
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 172, 299-300
↑ Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 110

Portal de Lengadòc

[cham-1] 1,0 et ^1,1 https://www.etudesheraultaises.fr/wp-content/uploads/ael-art-2006-30-11-nouvelles-observations-toponymie-herault-frank-hamlin.pdf p. 272

[frh-2] 2,0 et ^2,1 Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 208

[3] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 389

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 172, 299-300

[5] Frank R. Hamlin, Toponymie de l'Hérault, Dictionnaire Topographique et Étymologique, Éditions du Beffroi e Études Héraultaises, 2000, p. 110

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]