Garraleda e Montdevath

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Garraleda e Montdevath[1] (Garlède-Mondebat en francés) qu'ei ua comuna bearnesa administrada peu departament deus Pirenèus Atlantics e la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Garraleda e Montdevath
Garlède-Mondebat
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo campèstre a l'entorn
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 30′ 09″ N, 0° 19′ 50″ O
Superfícia 8,65 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
222 m
214 m
126 m
Geografia politica
País Bearn Armas de Bearn
Parçan Vic Vilh
Estat Bandièra de França França
Region
75
Navèra Aquitània
Departament
64
Pirenèus Atlantics Armas deu Departament deus Pirenèus Atlantics
Arrondiment
643
Pau
Canton
6440
Tèrras deus Luis e Tuquets deu Vic Vilh (Tèsa abans 2015)
Intercom
246401707
CC deus Luis en Bearn
Cònsol Éric Baylou
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
220 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

222 ab.
Densitat 25,09 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 64450
Còde INSEE 64232

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Garraleda

modificar

La prononciacion qu'ei [gar'ledɔ], mès qu'audeishen enqüèra [garra'ledɔ]. Las fòrmas ancianas que son Garaleda en 1101, Galarede en 1385, Garralede/Garrelede en 1443, Garlade en 1546, Guarreleda (un cóp), Guarralede (3 còps), Garralede (un còp) en 1548, Garlede (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Garlède-Mondébat despuish lo 25 de junh de 1844, quan apleguèn las duas comunas [2].

Dauzat qu'explica Garraleda, shens certitud, per lo radicau prelatin gar-, « ròc » e un segond element escur [3].

Segon Miquèu Grosclaude, lo nom iniciau qu'ei Garraleda. L'explicacion de Dauzat que's truca a l'abséncia de ròcs sus la comuna; l'etime que'u sembla lo mot latin medievau garralium, explicat dens Du Cange novalis ager, « tèrra navèrament mesa en cultura » (medish sens que Navalhas). Que i auré l'evolucion : vervactum, « varèit » > varectum/varactum > garatum/garrachium (influéncia germanica sus l'iniciau) > garralium. Garraleda que seré format deu latin medievau garralium, dab lo sufixe -etam [2]. Quin passar de li- a l- ?

Montdevath

modificar

La prononciacion qu'ei [,munde'bat]. Las fòrmas ancianas que son Mondeabat en 1385, Mondebag au sègle XIV, Mondabat en 1546, Mondebat (mapa de Cassini, a la fin deu sègle XVIIIau), Garlède-Mondébat despuish lo 25 de junh de 1844, quan apleguèn las duas comunas [4].

Dauzat qu'explica Montdevath per lo latin mons e lo gascon debat, « en baish » [5].

Segon Miquèu Grosclaude, la sola dificultat qu'ei la grafia de Mondeabat. Senon, lo toponime qu'ei compausat de mont e devath, meilèu « situat au nòrd » que « en devath »[4].

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 2020 Eric Baylou    
2008 2014 Francis Daunat    
1995 2008 Jean-Louis Baylou    
  1995      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 217, totala: 221
 


1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008




Cercar
Cercar
190
192
194
198
2009 2010
196
201
202
207
Fonts
Base Cassini de l'EHESS (recercar) - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas dab la comuna

modificar

Véder tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Toponimia Occitana - La Mapa occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
  2. 2,0 et 2,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 364-365
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 311
  4. 4,0 et 4,1 Michel Grosclaude, Dictionnaire toponymique des communes du Béarn, Escòla Gaston Febus, 1991, p. 368
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 311