Uèrre

una comuna francesa
(Redirigit dempuèi Eurre)
Vilatge d'Occitània

Uèrre (Eurre en francés) es una comuna dau Daufinat occitan, situaa dins lo departament de Droma e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups.

Uèrre
Eurre
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo chastèu d'Uèrre
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 45′ 37″ N, 4° 59′ 22″ E
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
415 m
210 m
149 m
Geografia politica
País  Daufinat
 Occitània
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament de Ròse-Aups
Departament
26
Droma Armas deu Departament de Droma
Arrondiment
261
Diá
Canton
2607
Crest, ancianament de Crest-nòrd
Intercom
242600252
Comunautat de comunas de la Vau de Droma (residéncia)
Cònsol Jean Serret
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
1 387 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

1 420 ab.
Densitat km² ? ab./km²
Autras informacions
Còde postal 26400
Còde INSEE 26125

Geografia

modificar

Uèrre se tròba en la val de la Droma, entre Valença e Montelaimar, a la cima d'un tuc, prèp de Crest.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
 Eurre
 Upie (5,1km)
 Chabrelha (5,5km)
 Monteison (5,7km)
 Alèis (5,8km)


Toponimia

modificar

Atestacions istoricas

modificar

Las atestacions istoricas son Villa que vocatur Ur (928), Urre (1192), Urrio (1199), Urro (Sègle XIV), Castrum Urri (1449), Urrum (1540), Heurre (Sègle XVI), Hurre (Sègle XVI), Capella de Urro (Sègle XV), Cura Urri (1549)[1].

Atestacions occitanas

modificar

Lo toponim es estat ortografiat Uèrre e Uère dins la revista occitanista locala Pòrta d'Oc[2][3], e Urre per Han Schook dins sa revista occitanista Lo Pitron[4]. Frederic Mistral a ortografiat lo nom de la comuna en nòrma mistralenca Urre[5].

Etimologia

modificar

Uèrre poiriá aver per origina *ur(a), element toponimic presumit d'origina préceltique. Aqueste es sovent considerat coma un radical o una raiç toponimica que poiriá èsser associat a de caracteristicas geograficas talas coma l'aiga, lei rius, lei fònts o lei paluns[6].

Realizacion fonetica e toponim occitan

modificar

Lo nom de la comuna se pronóncia en Vau de Droma [ 'ɥɛʀe ]. Es lo nom de comuna Uèrre qu'es estat prepausat, sus la basa de la prononciacion locala, per validacion dins l'encastre dau projècte Openstreetmap-oc de la Comission Toponimica Occitana de l'IEO e dau trabalh de redaccion entamenat per l'IEO Ròse-Aups d'un diccionari daus noms de comunas de Droma. Pasmens, Urre presentariá una fòrma alternativa legitima a la vista dei toponims istorics.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista deus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2001 2020 Jean Serret PS retirat de l'ensenhament, conselhièr generau puèi departamentau, president de la comunautat de comunas
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1216, totala: 1251
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
795 656 756 750 989 1 003 1 020 1 024 1 082

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
1 039 1 121 1 037 1 065 1 069 1 011 942 858 871

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
852 824 815 735 678 676 624 597 610

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
661
684
643
817
923
1 018
1 091
1 103
1 115
1 134
2009 2010
1 126
1 143
1 122
1 139
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • 2016 : 1305

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. J.Brun-Durand, Dictionnaire topographique du département de la Drôme, Paris, Imprimerie nationale, 1891, p.135, https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392934/f221.item
  2. Revista Pòrta d'Òc, No.17, IEO Ròse-Aups, 1980, p.13 e p.16
  3. Revista Pòrta d'Òc, No.28, IEO Ròse-Aups, 1982, p.18
  4. H.Schook, Lo Pitron, No.79, Ed. Lou Pitrou, 1995, p.9
  5. F.Mistral, Lou Tresor dóu Felibrige, T.2, G-Z, Marcel Petit C.P.M., 1979, p.1074, https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k7486f/f1081.item
  6. JC.Bouvier, Noms de lieux du Dauphiné, Bonneton, 2002, p.27