Domairac

Vilatge d'Occitània

Domairac (Dolmayrac en francés) es una comuna agenesa, situada dins lo departament d'Òut e Garona e la region de Novèla Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Domairac Dolmayrac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo borg e la glèisa de Sent Orenç.
Geografia fisica
Coordenadas	44° 21′ 47″ N, 0° 35′ 25″ E
Superfícia	19,4 km²
Altituds  · Maximala  · Mejana  · Minimala	219 m 150 m 50 m
Geografia politica
País	Guiana Agenés
Estat	França
Region 75	Novèla Aquitània
Departament 47	Òut e Garona
Arrondiment 473	Vilanuèva d'Òut
Canton 4730	Lo Liuradés (Senta Liurada avant 2015)
Intercom 200023307	CA del Grand Vilanovés
Cònsol	Gilles Grosjean (2020-2026)
Geografia umana
Populacion Populacion totala (2018)	714 ab. Evolucion de la populacion 729 ab.
Densitat	35,93 ab./km²
Autras informacions
Còde postal	47110
Còde INSEE	47081

Geografia

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de Domairac

	Senta Liurada	Alés e Casanuèva
Lo Temple d'Òut		Senta Colomba de Vilanuèva
Montpesat	Corts	Sent Baç

Toponimia

Domairac

Las fòrmas ancianas son Castrum de Dalmariaco, en latin, en 1271, Parrochia Sancti Orencesii prope Dolmayrac, al sègle XIII, Capella de Almerat, en 1326, P. de Dalmeyraco, en latin, en 1520. La prononciacion es [dumɛj'rat] .

Per Dauzat, Domairac ven d'un nom gallés d'òme *Doulomaros, inatestat, emb un segond element maros, « grand » e del sufixe -iacum : *Dulomariacum . Delamarre dona una solucion quasi identica : dulomāriācon, la proprietat de *Dulomārios, nom inatestat, qu'auriá lo sens de « Granda Fuèlha » . Negre, citat per Bénédicte Boyrie-Fénié, causís un nom germanic d'òme Dotmarius, emb -iacum (? corregir en -acum). La dificultat fonetica seriá resolguda per l'atraccion d'Olmet o d'un nom semblable. Jacques Astor, tanben citat per B. Boyrie-Fénié, explica Daumairac, atestat Castrum d'Almayrac, en 1250, per lo latin almaria, « píbols », donc pas un nom de persona. B. Boyrie-Fénié cita tanben la solucion de Lucien Massip, La Toponymie de l'Agenais, 1928, lo nom germanic d'òme Aldemarus, benlèu valable per Dalmayrac (a Rodesla ?). L'evolucion, un pauc complicada, seriá : **Aldemariacus > *Adelmariaco (metatèsi) > *Delmairac > *Dolmairac . Lo passatge a Doumairac puèi Domairac es regular perqué les parlars agenés vocalizan l davant tota consonanta.

I a, en mai dels Domairacs agenés, un ensemble de toponimes que semblan aparentats, que se pòdon de còps diferenciar pel vocalisme de la primièra sillaba en o o en a, per la preséncia o pas d'un d inicial eventualament degut a l'aglutinacion de la preposition de, mès qu'an benlèu pas la meteissa origina, sense parlar del sufixe : 1. Domairac (Borbonés) (Domairac al sègle XI), nom latin Armalius o Armarius per Dauzat, nom celtic Almārios per Delamarre; 2. Daumairac (Naut Léger, en francés Domeyrat (mès [u] es lo resultat normal de tot au pretonic en auvernhat), castrum d'Almayrac, cap a 1250, meteissa explicacion de Dauzat, nom celtic Almārios per Delamarre; 3. Domeiròt (grafia probablament inspirada del francés Domeyrot) dins la Cruesa, emb un autre sufixe, meteissa explicacion, mès sense certitud, de Dauzat, nom celtic Almārios per Delamarre; 4. Lo Mairac (< Almairac), Armairaco en 1120, Almairaco en 1260, vendriá de Armarius per Dauzat, del nom germanic Hartmar per Negre e Delamarre lo cita pas, probablament pr'amor de Ar- inicial en 1120 , etc. Notem que las fòrmas ancianas de nòstre Domairac pòdon far balançar entre un etime en o/u e un etime en a, al mens per 1271 perqué la fòrma de 1326 (en francés ?) es plan luènh de tota prononciacion possibla. Entre lo celtic *Dulomārios, lo celtic Almārios, lo latin Armalius o Armarius, lo germanic Hartmar, sense parlar de las solucions pas tan probablas (?), la causida es larga.

Lamaurelle (nom francés)

Lo nom es atestat Maurella (lista de Valeri, 1520). Pas d'informacions. La preséncia dels Maures seriá incongrua. Derivat del nom de persona Maurèl ?

Istòria

Aquesta seccion es voida, pas pro detalhada o incompleta. Vòstra ajuda es benvenguda !

• En 1839, Lamaurelle foguèt annexada a Domairac .

Administracion

Lista dels cònsols successius

Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
mai de 2020	2026	Gilles Grosjean
2009	2020	Michel Van Bosstraeten	sense etiqueta	agricultor
2001	2009	Philippe Bertrand	sense etiqueta	agricultor
	2001
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

• Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Senta Liurada; es adara del canton del Liuradés.

Demografia

Evolucion demografica Populacion comunala actuala (2013): 697, totala: 706
1793	1800	1806	1821	1831	1836	1841	1846	1851
1 027	884	897	889	881	855	1 076	1 055	978
1856	1861	1866	1872	1876	1881	1886	1891	1896
967	920	866	858	824	801	802	764	710
1901	1906	1911	1921	1926	1931	1936	1946	1954
696	677	659	604	582	593	606	586	534
1962	1968	1975	1982	1990	1999	2006	2007	2008
471	487	530	567	550	525	540	572	603 615
2009	2010
635 649	647 661
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE Evolucion de la populacion 1962-2008

• En 2018 la populacion èra de 714 abitants e la densitat èra de 36,8 ab/km².

Veire tanben

• Comunas d'Òut e Garona