Chaucinac

comuna auvernhassa de Cantal
(Redirigit dempuèi Chaucenac)

Vilatge d'Occitània

Chaucinac [suwʃi'na] ?, [tʃusi'na], [suʃi'na] (Chaussenac en francés) z-es 'na comuna auvernhata, situada dins lo departament del Cantal e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Chaucinac
Chaussenac
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Gleisa de Sant Estève (nom supausat) de Chaucinac.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 45° 10′ 43″ N, 2° 16′ 45″ E
Superfícia 16,13 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
723 m
680 m
360 m
Geografia politica
País  Auvèrnhe
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe Armas d'Auvèrnhe
Departament
15
Cantal Armas del Departament deCantal
Arrondiment
152
Mauriac
Canton
1514
de Mauriac, ancianament de Canton de Pleus
Intercom
241501139
Comunautat de comunas del País de Salèrn
Cònsol Jacques Klem
(2014-2020)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
219 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

222 ab.
Densitat 14,2 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 15700
Còde INSEE 15046

Geografia

modificar

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
 Chaucinac
 Ali (2,8km)
 Brajac (3,1km)
 Ascoralha (4,0km)
 Barriac (4,1km)
 Mauriac (6,2km)
 Pleus (6,3km)
 Chalvinhac (7,5km)

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Chaucinac
Brajac
Tornhac (comuna de Pleus)   Ali
Barriac

Toponimia

modificar
  • Chaucinac. Las fòrmas ancianas son Caucenacus, en latin, al sègle XII, Caussenacum, en latin, sense data, Chausenac, en 1464, Parrochia Chaussenacus, en latin, en 1502, Chossenat, en 1628, Chaussenat, en 1694, Chaussenac, en 1769 [1]. Chaucinac vendriá d'un nom latin d'òme, Calcinus, amel sufixe -acum [2], latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Chaucinac èra donc probablament una anciana granda proprietat antica que aviá per mèstre Calcinus. La prononciacion es [tʃusi'na] o [suʃi'na] e l'evolucion au- pretonic en [u-] es regulara en auvernhàs (çò pus mens, en auvernhàs cantalon) : chal donc escriure Chau- e pas Cho-. L'etime es Calcinus (+ -āco(n)) e pas *Calsinus : chal donc escriure Chauc- e pas *Chauss-. La prononciacion relevada dins tres comunas de l'ancian canton es en -i- : tot ben que i siá versemblablament posterior a l'Edat Mejana, val mai escriure Chaucinac per que lo nom siá legit coma es.
  • Cuçac (vialatge e chastèl destrut). Las fòrmas ancianas son Villa Cuciac,al sègle XII, Cussa, en 1466, Cussacum, latinizacion de 1503, Cussac, en 1649, Cussach, en 1673, Cussat, en 1769, Cuszac, en 1780 [3]. L'origina es probablament la meima que per Cuçac, près de Sant Flor. Dauzat laissa a chausir entre un nom latin d'òme Cūcius e Cussius, mas los autres toponimistas o lingüistas son per de noms en -ti- o en -tti-, çò que justifica la grafia Cuçac : Xavier Delamarre chausís lo nom gallés d'òme Cūtios [4], los Féniés Cuttius jos Cutius (dins un estil que fai supausar l'influéncia de Negre) e, per Cuçac (Gironda), Bénédicte Boyrie-Fénié òpta fèrmament per Cutius. Çò que dona mai de pes a l'ipotèsi d'un nom gallés es la localizacion dels Cuçacs dins las regions de fòrt substrat celtic : departaments de Cantal, Dordonha, Gironda, Naut Léger, Nauta Vinhana, pueis de Cucet (Alèir), atestat in Cuciaco en 886, La Baraque de Cuçan en Avairon, e l'abséncia aparenta de tot nom aparentat mai al sud, o de tot *Cuçà en Catalonha. Lo sufixe es -acum,[5],[6],[7] latinizacion del sufixe gallés -āco(n). Cuçac èra doncas probablament una anciana granda proprietat antica que aviá per mèstre Cūtios/Cūtius/Cuttius (noms d'origina gallesa), Cūcius o Cussius (noms latins). Per la proposicion Cutios/Cutius, chal pasmens remarcar que *Cūtiacon donariá regularament *Cusac e pas Cuçac.
  • Ostenac. Las fòrmas ancianas son Ostenacum, en 1502, Estrenacum, en 1505, Oustenac, en 1647, Austenac, en 1650, Ossenac, en 1674, Ostrenac, en 1683, Obstenac, en 1769, Ostenac, en 1780 [8]. Lo nom es format d'un nom de persona amel sufixe gallés -āco(n). Pel nom d'òme, òm pòt pensar a un nom germanic (Austindus conven mal), mas tanben a un nom latin, coma lo cognomen Augustanus, derivat d' Augustus, o a Augustinus, que donèt Sant Agustin. *Augustinācon menariá a *Austenac e coma au- se manten mal darrèir una consonanta dins la meima sillaba, l'evolucion normala es Ostenac. Chal senhalar qu'un derivat d'Augustus es excepcional.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2001 2020 Jacques Klem PS retirat foncion publica
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Davant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton de Pleus; es ara del canton de Mauriac.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 229, totala: 232
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
878 645 1 031 923 970 972 950 996 808

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
831 840 822 758 770 790 777 816 851

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
778 804 847 842 861 930 812 810 540

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
466
438
405
340
259
232
246
243
238
242
2009 2010
234
239
234
239
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar

Referéncias

modificar
  1. http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496855H1s2S7
  2. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 183
  3. http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496856fQ1Iib
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 132, 295 e 343
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 234, a Cuissai
  6. Bénédicte Boyrie-Fénié, Jean-Jacques Fénié, Toponymie des Pays Occitans, edicions Sud-Ouest, 2007, p. 148
  7. Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 132
  8. http://archives.cantal.fr/ark:/16075/a011351496860yufD1S