Castas en Índia

Las castas son de divisions de las societats del soscontinent indian en grop ereditaris, endogams e ierarquizats.

Pagina del manuscrit Setanta especimens de castas en Índia (1837).

Lo tèrme d'origina occidentala « casta », del portugués (pur, non mesclat), pòt designar dos concèptes diferents mas ligats: los varnas e los jatis, que son las divisions dels varnas. Las castas an lor origina dins l'indoïsme mas tòtan totas la societat indiana. Unes autors considèran que la colonizacion britanica de l'Índia aguèt un ròtle màger dins la rigiditat del sistèma de las castas.

L'article 15 de la Constitucion de l'Índia interdit las discriminacions fondads sus las castas mas aquestas contunhan de jogar un ròtle màger dins la societat contemporanèa. De categorias (Dalits, Adivasis, Other Backward Classes) benefician d'una politica de quotas dins la representacion politicz, la foncion publica e l'educacion.

Encastre istoric

Pendent lo periòde vedic e modificacion essenciala al respècte de las societats dravidians anterioras, los colonisators arians constituisson una societat de classas. Van se destriar de las populacions indigènas que someton e considèran coma inferioras. Atal, naís la formulacion d'una teoria des classas socialas: la teoria dels Varna (lo mot varna significant « color » en sanskrit, puèi « reng »). La societat es destriada en Bramans que realizan los servicis religioses, en dejós d’eles los Kshatriyas o guerrièrs, puèi los Vaishyas, que son a l'origina de proprieyaris cultivators, rèire encara los Shudras, pichons agricultors e elevaires. La quatrena classa, aquesta dels Sudra o Shudras es mestiçada amb la populacion indigèna. Los Varnas constituisson una primièra figuracion del sistèma de las castas.

Pasmens, aqueste sistèma social novèl es encara luènh de s'impausar dins l'ensemble del mond indian e a d’efièchs plens pas que dins la plana gangica, lo centre e lo sud de l'Índia i escapann totalament. Mai, la naicença del bodisme e lo començamnt de son desvolopament condamnava tot sistèma de casta. Gaireben a l'èra crestianas, las Leis de Manu, tractat didactic redigit per de bramans, pas gaire un rebat de la societat de l'epòca, representan pas que l'opinion d’unes mitans bramanics sul biais qu’una societat ideala dèu èsser ordonada. Quitament es un tèxte fondamental de la societat bramanica e serán largament espandits dins una granda partida de l'Índia. Es l'ideologia de las leis de Manu que plaça al primièr plan la « puretat » de la sang çò qu’aurà per consequéncia per cada comunautat sociala la practica de l'endogamia.

Es malaisit de precisar la cronologia d’aqueste cambiament prigond de société. Las regions del Sud que conservèran de lengas dravidianas demorèron ligadas a las ancianas formas societalas al mens fins al sègle VII. Es pas que es seguida de grand movement religiós que vei l'afirmacion dels cultes de Shiva e de Vishnó que l'establiment d’aquesta ierararquia ven efectiu per l'ensemble de l'Índia çò que mòstra lo grand conflicte social del sègle XII.

Fondaments

Castes dins l'indosme

Segon François Gautier : « Dins l'Índia anciana, las castas representava un sistèma que provesiá las foncion al sen de la societat, tot coma foguèt lo cas dels còrs de mestièr dins l'Euròpa de l’Edat Mejana. Mas lo principi sus que èra basada aquesta distribucion es particular a l'Índia. » Per Guy Deleury, « l'element essencial — e de segur unic del modèl social indó — es de pausar en principi absolut la reconeissença per l'ensemble de la societat de l'identitat culturala de caduna de las comunautas que la compausan. »

Dins los tèxtes classics indós, las personas e lor ròtle dins la societat son descrichs mejans lor varna (वर्ण (Varna), « color, clasa ») :

“ Al mai naut, los Bramans o prèires, al dejós d’eles los Kshatriyas o guerrièrs, puèi los Vaishyas, dins l’usatge modèrne subretot de marcands, fin finala los Shudras, de servicials o gents de pauc. […] Caldriá apondre coma cinquena categoria los Intocables, que son daissat fòra. ”

Segon Louis Dumont, las tres primièras castas apareisson dins los primièrs libres del Rig-Veda mas los shudra pas que dins un imne tardièr; poirián èsser d’aborigèns integrats dinss la societat jos forma de servitud.

Segon Robert Deliège, « la casta existís dempuèi de milièrs d'annadas, la literatura en lenga sanskrita en provesissent la pròba irrefutabla ». Lo Rig-Veda (X, 90, 12) explica que l'òme primordial (Purusha) fa naícer la quatre varnas: « Lo braman foguèt sa boca; lo reial (rājanya, equivalent de kṣatriya) foguèt sos braces; çò qu’es sas coissas, es lo vaiśya; de sos pés lo śūdra nasquèt. » Mai tard, los tèxtes del Dharmashastra donan la mèsma origina mitica dels varnas; las Leis de Manu (I, 88-91) definisson lors ròtles dins la societat.

Aquestes varnas s’aparentan a las foncions tripartitas indoeuropèas decricha per Georges Dumézil: foncion sacerdotala pels Bramans, guerrièra pels Kshatriyas, e productitz pels Vaishyas e Shudras. Mas a aquestes varnas, qu’existisson de biais universal dins tota l’Índia, se subreimpausan los jatis (जाति « naissença »), que correspondon al sistèma de las castas que pòdon èsser observadas sul terren. De biais general, los Indians, levat los Bramans de segur, fan pro pauc referéncia als varnas mas puslèu als jatis. Alara, quand se fa referéncia a una casta, es mai sovent d’una jati qu’es question.

Las caracteristicas mai sovent admesas del sistèma de las castas son:

• l’especializacion ereditària: una casta es associada a un mestièr. I a de castas de bugadièrs, de fabres, de blanquièrs, de barbièrs, etc. Pasmens, l'adequacion entre casta e mestièr es pas totala, subretot amb l'aparicion de las professions modèrnas;
• l'endogamia: las personas d'una casta se maridan amb de personas d’aquesta mèsma casta. Aquesta règle es majoritàriament respectada dins l'Índia modèrna e los maridatges intercastas demoran raras. Los enfants eissits d'un maridatge al sen d'una casta apartenon tanben a aquesta casta e lo demoran tota lor vida: una casta es donc un « grop barrat ». Al delà de l'endogamia, las castas assajan tanben de manténer una distància sociala a vejaire de las autras castas (refús dels repais en comun per exemple) ;
• la ierarquia: las diferentas castas forman de grops dependents los uns dels autres e ierarqizadas entre eles. Los èsser umans son fondamentalament inegals e cadun deu complir al sen de la societat lo pretzfach que conven a son reng. Aquesta ierarquia s'exprimís per un cèrt nivèl relatiu de puretat de la casta: los indós son sensibles a l’impuretat d’unes eveniments (decès, naissença, etc.) o activitats (lo trabalh de la pèl per exemple). Lo gra d’impuretat d’una ocupacion professionala se rebat sus la puretat relativa de la casta qui la practica. Atal, per exemple, la casta encargada de levar e d’escairar las bèstias mòrtas es considerat coma impurissim, al punt qu’un indó d’una casta superioriora poirà pas tocar o beure la mèsma aiga qu’un de sos membres: es l’origina de l’intocababilitat ;
• l'exaustivitat: en principi, tot indó aparten a una casta.

Castas pels nonindós

Dins Homo hierarchicus, Louis Dumont explica per exemple que les musulmans — que per definicion es exclusit del sistèma de las castas — gausisson, tanben aquestes plaçat al bas de l’escala sociala, d’una situacion superiora a aquestas dels Intocables. Aquò s’explica pel contèxte politic: l’Índia foguèt pendent de longs periòdes dominada per de governaires musulmans. Mas Dumont nòte que los quita musulmans son divisats en grops. I a d’en primièr « los Ashraf o nòbles, descendents reputats d’imigrants, […] e las gents del comun, que l’origina indiana es avoada, destriats dins un grand nombre de grops que ressemblan fòrça a de castas ». Pels Ashraf, s’i a pas de grops estrictament endogams, los maridatges s’organisan de preferéncia dins un cèrcle restrench e una union fòra del cèrcle equival a una davalada sus l’escala sociala. Atal, sens se conformar a las règlas del sistèma de las castas, los Ashraf son d’un biais « contaminats ». Al subjècte dels autres musulmans, existís tres grops endogamas, comparables a las castas indoas: los convertits de casta superiora, de grops professionals correspondent a de castas artesanalas, e de Dalits, que gardèron lor foncion sociala après lor conversion.

Crestians

La situacion es un pauc diferenta pels crestians indians. Dumont obsèrva que los cretians « ancians », que segon la legenda foguèron convertits per sant Tomas, son divisat en grops, que se revèlan de fach endogams, e que los « cretians d’origina intocabla semblan aver las lors gleisas ». La question de las castas se pausèt tanben a la Glèisa catolica pendent las conversions mai recentas, los Índians eissits de castas superiorioras acceptant pas lso missionaris qu’anavan tanben dins los ostals dels Dalits, ni de frequentar las mèsmas gléisas qu’aquestes. La situacion obliguèt a d’adaptacions, coma la creacion d’una separacion d’entre las glèisas, mai o mens plan acceptadas per la ierarquia catolica que contrari al principi de l’égalitat dels cresents.

Bodistas

Lo bodisme, a la diferéncia del cristianisme o de l’islam, es una religion nascuda en Índia e los principals tèxtes bodista foguèron compausats a una epòca ont lo sistèma de castas èra ja en plaça. Se Boda critica lo sistèma de las castas e lor ierarquia, segon Yuvraj Krishan, Cal pas i veire una defensa de l'egalitat.

En efièch, dins le Madhura Sutta, Boda indica que los quatre varnas son egals e rebuta la superioritat de las nautas castas sus un plan metafisica: après la mòrt, totes renaisson segon lor karma e non pas de lor casta. S'agís pasmens pas d'un rebut del sistèma: las castas son reconegudas mas per Boda es la mena d'una persona puslèu que sa casta que determina s’es bona o mala. Encara segon Krishan, que cita lo Vasala Sutta e loVasetthasutta, lo bodisme considèra que la casta es pas determinada per la naissença mas pel karma de las vidas passadas: lso bodistas considèran las distinccions de castas de la vida presenta coma lo produch de las vidas passasas e non pas coma un accident de naissença.

Sikhs

Lo sikhisme parteja amb l'islam e lo cristianisme lo principi de l’egalitat dels cresents fàcia a dieu e se bastiguèt en oposicion a l’indoïsme, per exemple per lo refús de la nocion de pur e impur e l’abséncia de preirat basat sus la casta. Lo primier goró sikh, Nanak, proclama qu’« i a pas de casta dins l’autre mond » e, a partie del cinquen goró, se realiza la practica del repai comun dins los gurdwaras (temples sikhs), assegurant que totes los fidèlas, tanben aquestes de las nautas castas, manjan dins la mèsma sièta. La majoritat dels convertits al sikhisme es eissida de la casta dels Jats, l’elèit rural del Pendjab, e una minoritat de convertits son de Dalits (intocables). Mas, malgrat lo reget doctrinari de las castas, « lo sikhisme menèt pas a la creacion d’una comunautat egalitària o a la fin de la ierarquia de las castas e de las discriminacions », mas puslèu a un sistèma parallel, amb los Jats coma classa dominanta. Atal, quitament se las règlas semblan mens estrictas que pels indós, l’endogamia es practicada e existís uèi encara de gurdwaras e de luòcs de cremacion reservats als Dalits pels sikhs.

Efièchs de recensament britanic

Fotografia britanica de 1868. Los Rajputs èran considerats pels Britanics coma mai nauta casta laïca.

Lo primièr recensament complet de l’Índia foguèt menat pels Britanics en 1872 e diferents autors considèran que menèt a la creacion d’una cèrta consciéncia de casta, que fins alara èra mai difusa e flosca.

En efiècn, a l'epòca, « las castas èran percebudas [pels colonizators] coma l’esséncia de la societat indiana, lo sistèma per que èra possible de classificar totes los grops del pòble indigen segon lors capacitats », e aqueste recensament inclusissiá donc de questions sus la nacionalitat, la raça, la tribú, la religion e la casta. Aquestas classificacions son d'importança dins la vision qu’an los Britanics de las castas: per exemple, après lo recensament de 1901, los Matons demandèron que lor classificacion siá revista per que sián integrats amb los Rajputs, qu’an las mèsmas costumas. Una partida dels Matons volgavan rejónher un regiment militar, çò qu’èra pas possible sonque se possedavan l’estatut de Rajput. Lor demanda foguèt inicialament regetada sus la basa del recensament de 1881, que declarava que los Matons davalavan d’una casta de caçaire-culheires.

Aqueste exemple mòstra que lo quita procediment del recensament alimenta lo sistèma de las castas en los enforçant. Christophe Jaffrelot parla d’un « exercici d’ingenheria sociala »: en volent enumerar e classificar la populacion sus la basa de las lors percepcions de la societat indiana, los Britanics an dins los fachs modificat la societat per que corresponda a lor vejaire. Aqueste exercici aguèt per resultat de rigidificar de contorns de la societat. Atal, en atribuissent a cada grop o casta un prestzfach determinat e imudable, los Britanics tavèron o empachèron la mobilitat sociala que, coma lo descrit Dumont, se realiza mai sovent pel cambiament d’activitat d’una casta o soscasta.

Mai, quand losIndians foguèron interrogats sus lor casta, donèron una varietat de responsas que correspondava pas a las esperanças dels autors del recenseaent. En aparéncia los concèptes d’identificacion coïncidavan pas amb aquestes dels Britanics, e una mèsma question podava recebre diferentas responsas segon lo contèxte: sècta religiosa, profession, region d’origina, etc.. Aquò empachèt pas las comissions encargdas del recensament d’establir de « listas de preseancia » per cada província de l’Empèri, plaçant de biais sistematic los Bramans al naut e classificant precisament las autras castas en òrdre descreissent. Aquesta volontat de classificacion ierarquica dels colonizators menèt fòrça grops a prene consciéncia de la plaça qu’ocupavan dins la societat, coma l’exemple dels Matons, cercant tornar èsser classificats per accedir a una carrièra militara. Mas existís fòrça autras escasenças de contestacions de la part de gros mal classificats.

Teorias e interpretacions

Teoarias sus l'origina de las castas

La recerca d'una explicacion del fenomen de las castas dominèt la reflexion occidentala quand foguèron estudiadas pel primièr còp. Se nòta tres tipes principals de teorias explicativas.

Las primièras teorias prepausan una explicacion volontarista. Atal, l’abat Dubois, que la quita França al sègle XVIII per viure dins la populacion de lMisòr, escriguèt al subjècte de las castas:

“ Una parelha institucion èra benlèu lo sol mejan que la prudéncia mai clarvesenta podèt inventar per manténer la civilizacion per un pòble coma los Indians. […]

[los legislators indians] prenguèron aqueste principi, comun a totes los ancians legislators, que se permet pas a pas degun d’èsser inutil a l’Estat.

”

Las castas serián una creacion d’ancians legislators destinada a divisar lo trabalh de biais mai eficaç possible. Serián donc l’expression d’una volontat conscienta de dirigents, que se liguèt a una volontat divina.

Lo segond tipe de teorias nascudas a la fin del sègle XIX e començament del XX apròcha las castas de las classas e d’institucions socialas conegudas en Occident. Ja vist, las castas pausavan de problèma pels missionaris crestians, subretot l’opròbi provocat dins las nautas castas per lor refús de clontacte amb las bassas castas. Per far mai aisida la conversion dels indós de nauta casta, unes Jesuistas adoptèron lo mòde de vida indó, regetant tota solidaritat amb los missionariss s’ocupant de las bassas castas e interpretant la casta non pas coma una practica religiosa mas coma una « fòrma extrèma dels destriaments de reng e d’estat plan coneguts en Occident ». Pel sociològ Max Weber, la casta es comparabla als òrdres de la França delRegim ancian, alara que per l’antropològ Alfred Louis Kroeber es comparabla a una classa sociala « prenent consciéncia de se coma distincta e s’embarrant sus se ». D’autres, coma John C. Nesfield, la considèran coma una forma extrèma de corporacions de mestièrs.

Puèi, lo tresen tipe de teoria avança una motivacion raciala: al començament del sègle XX, Émile Senart concep la creacion de las castas coma la volontat dels envasidors arians de gardar la puretat de lor raça en creant de grops tapats.

Homo hierarchicus: lo sistèma de las castas coma ierarquia

Dins Homo hierarchicus, un estudi sistematic del sistèma de las castas par l'antropològ Louis Dumont, la principala clau de compreneson del sistèma de las castas es la ierarquai. Per Dumont « la ierarquia es dins lo sistèma [de las castas] pas pus que la forma conscienta de referéncia de las partidas al tot ». Mas s’agís pas d’una ierarquia de tipe militar qu’implicariá una subordinacion, mas puslèu d’una gradacion, d’un « classament dels èssers segon lor gra de dignitat ».

Aqueste gra de dignitat es avant tot basat sus l’ocupacion de la casta. Aquí interven la nocion de pur/impur: cada casta es dotada d’una especializacion professionala e lo gra relatiu de puretat d’aquiesta profession determina la plaça de la casta qu’exercís dins la ierarquia. Aquesta ierarquia s’organiza entre, al naut, lo Braman, prèire e erudit, e, al bas de l’escala, l’Intocable, encargat dels pretzfachs mai impurs. Las autras castas se destrian entre aqiestes dos tèrmes.

Dumont nòta doas autras donadas dins l’organizacion d’aqueste sistèma ierarquic:

• l'existéncia de disparitats regionalas fòrta: tala casta, o mai exactament tala profession, pòt se considerar coma pura dins une region e impura dins una autra e atal ocupar una plaça diferenta dins la ierarquia. Tanben, l’intocabilitat e sas consequéncias diferisson d’una region a l’autra;
• se la ierarquia concernís subretot las castas, es a dire los jatis, lo sistèma dels varnas s’aplica sempre: malgrat una impuretat relativa teoricament mai granda, una casta pòt dominar las autras dins una localitat donda segon son estat. Los Kshatriyas per exemple, que son reis e guerrièrs, dominan las autras castas levat los Bramans, quitament se seguisson un mòde de vida « mens pur » (fasent pas un regim vegetarian per exemple).

Pasmens, aquesta analisi ierarquica ten pas compte de totes los fenomèns a l'òbra que, en se, aqueste sistèma ierarquic repausant sus un principi de pur/impur censat correspondre a l’òrdre cosmic podavan soportar la mendre contestacion: quitament aquestes considerats coma « polluent », e per consequent relegats tot en bas de l’escala, patissent de discriminacion e ostracisme, podavan pas qu’acceptar lor astre coma lo rebat de lor estatut impur e lo sistèma seriá d’un biais immobil. Mas, n’es pas: coma lo quita Dumont dich, d’autres factors que la ierarquia, subretot lo poder, intervenon. En efièch, en Índia coma endacòm mai, lo poder es pas immudable: es l’objècte d’una luta, autrescòps sovent armada, uèi sobretot politic. Quand lo poder passa d’un grop a un autre, deplaça una o mai castas dins la ierarquia torna donc lo sistèma primièr. Tanben que le poder politic, la riquesa jòga un ròtle important: per exemple, dins le Pendjab son los Jats, casta agricòla, que dominan la societat.

Politica coloniala britanica

Los colonizators britanics explican d’en primièr las castas per comparason amb çò que sabián ja, rejongant lo segond tipe de teorias explicativas: pels colonizators venent d’una societat tanben divisada en classas, las castas son una expression de classas socialas rebatent una organizacion sociala ela tanben fixa e ierarquizada, pausant los Bramans al naut de la societat:

“ Classa e casta an entre elas una relacion de familha e espècia. La classificacion generala es per classa, la classificacion detalhada per casta. La primièra representa la vision extèrna de l’organizacion sociala, la segonda la vision intèrna. ”

Un tal parallel correspond pasmens pas a las caracteristicas de las castas: alara qu’una classa sociala es definida sonque per de factors politics e economics, una casta en mai d’èsser determinada per d’autres factors, per exemple religiós, mas es tanben endogama.

Mas los Britanicss vesián tanben l’Índia coma essent poblada d’una granda varietat de « raças » qu’aurián estat preservadas per l’institucion de la casta. S’obsèrva plan que l’endogamia de la casta, l’interpretacion pren subretot un interés practic del Vejaire de l’administrator: la concepcion de las castas coma raças, dotadas segon la concepcion de l’epòca de caracteristicas pròpras, permet en efièch als colonizators d’assajar d’organizar la societat indiana se fondant sus de basas jutjadas « naturalas » e donc mai eficaças. Atal, se pòt citar l’exemple del Pendjab utilizat par H. K. Puri: l’armada britanica indiana es organizada de nòu en 1890 sus la basa de « raças marcialas », subretot los Jats sikhs; le Punjab Land Alienation Act de 1901 resèrva l’atirbucion de las tèrras a las « castas agricòlas » levat las castas mai bassas; o encora lo Criminal Tribes Act de 1871 que declara:

“ quand parlam de « criminals professionals », […] volèm dire una tribú que los aujòls èran de criminals dempuèi de temps immemorials, que los membres son d’espereles destinat per l’usatge de la casta de cometre de crimes e que los descendents violèran la lei. ”

Règlas socialas

Puretat e interdits

Per un individú, l'apartenença a una casta mena a l'aplicacion d'un cèrt nombre de règlas que regisson son rapòrt amb los individús de sa casta o de las autras castas. Aquestas règlas son ligadas a la nocion de puretat: s’agís globalament per una persona de se protegir o de se lavar d'una impuretat que pòt èsser temporària (associada a un eveniment de la viada) o permanenta (ligada al pretzfach d’una casta).

Los tèxtes indós, coma las Leis de Manu datadas environ del sègle II AbC., mencionan las causas d'impuretat. La mòrt, subretot, es causa d'impuretat temporària pels parents del defunt atal que, per exemple, la naissença per la maire e lo recent nascut o las menstruacions per una femna. De rituals de purificacion son prescrits per qui es tocat d'una impuretat temporària: banh, rasatge, presa dels produchs de la vaca, etc..

Un gra de puretat es ligat a una casta en foncion de son ocupacion. Per exemple, la casta dels bugadièrs, que lavan per exemple los lençòls après las jasilhas o menstruacions, es relativament impura a causa de l'impuretat de son activitat. D’aquí ven fòrça interdits destinats a estalivar qu'una persona siá « polluida » per l'impuretat d’una persona apartenent a una casta inferiora, mas existís pas de segur de règlas universalas: una casta es ligada a une region partiulara e las règlas que regisson sos rapòrts amb las autras castas pòdon èsser diferentas de las règlas que seguisson una casta similara dins una autra region de l'Índia. Herbert Risley, dins l’encaster del recensament realizat pels Britanics en 1901, faguuèt la lista d’unes critèris dins la perspectiva d'establir un classament ierarquic de las castas dins cada region: lo varna d'apartenença de la quita casta, se de Bramans realizan de ceremonias religiosas, se la casta practica lo maridatge dels enfants e interdit lo remaridatge de las veusas, s’es servida per de barbièrs, se a accès o non de temples, se a accès al potz comun, se es relegada dins un quartièr particular, se deu far un escart sul camin al crosar una persona d'una casta superiora, etc.. A l'epòca obsèva subretot que las règlas son plan mai regda dins lo Sud de l'Índia que dins lo Nòrd.

D'autras règlas socialas existisson: amb qui una casta pòt partejar un repai (amb de variantas segon lo tipe de manjar) o un narguile, lo regim alimentari (vegetarisme o non per exemple), l'organizacion dels mariadatges, etc.

Govèrn de casta

Tradicionalament, una casta o un « fragment de casta » (soscasta o fragment territorial) pòt èsse dotada d'un govèrn jos la forma d'una assemblada de casta o d'un panchayat. Aqueste sistèma contunha encara a vegada dins lo nòrd de l'Índia (Uttar Pradesh, Haryana, Pendjab) de biais paralegal e parallel al sistèma dels panchayats de villatge organizat per l'Estat.

Format per un grop de notables o especialistea, de còps dotat d'un sarpanch e d'autres dignitaris elegits o ereditaris, aqueste govèrn agís coma una « autoritat pluriala, gardiana de la costuma e de la concòrdia » a qui se pòt cidar per arbitrar un conflicte o sanccionar çò qu’es contrari a la costuma de la casta. Pòt per exemple adoptar coma sanccion l'exclusion d'una persona de la casta. Aquestas darrièras annadas, las panchayats de casta foguèron declaradas illegalas per la Cort suprèma de l'Índia a causa dels castigs prononciats — podent anar fins al crime d'onor — contra d'individús volgavan pas respectar las règlas de la casta per lor mariadatge.

Castas e politica publica

La question particulara dels Dalits

Creacion dels primièrs quòtas

Los Dalits, o Depressed Classes coma son nomenadas oficialament fins a 1935, ocupan una plaça particulara dins la politica coloniala en Índia. A la diferéncia de las autras castas, lor cas pausa pas de problèma particular en tèrmes de classificacion: destinadas per lor naissença als mestièrs mai « impurs », son exclusits dels « temples e de totes los autres luòcs publics ont los autres pòdon crénher lor contacte « polluent » » e se plaçan donc al bas de la ierarquia sociala. Pasmens, es en favor de la question de las Depressed Classes que se meton en plaça las primièras politicas de quòta.

Ambedkar escrich dins The Untouchables and the Pax Britannica :

“ De grand espers foguèron levats per las gents de las Depressed Classes per l’avniment del règne britanic. D’e primièr que s’agiriá d’una democracia que, çò pensan, cresián dins lo principi que cada òme compta. ”

En colonizant l'Índia, los Britanics meton en plaça un sistèma d’escòlas publicas teoricament dobèrtas a totes, sens consideracion de castas. Pasmens, a partir de 1854, se constata que l’admission es gaireben sempre refuzats als enfants dels Depressed Classes, o, quand son admeses, que son regetats pels ensenhaires e los parents d’escolans. Alara foguèt decidit en 1892 d’establir d’escòlas especialas reservadas. Los Britanics creèran tanben en 1944 de borças reservadas a las castas mai bassas. A partir de 1934, quand foguèt constatat que « quitament instrusits, los Intocables encontravan pas d’emplen », un quòta d’emplec de 8,5 % foguèt instaurat dins la foncion publica (portat a 12,5 % en 1946). Puèi, a partir de 1919, de sètis foguèron reservats a las Depressed Classes dins las assembladas legislativas de las províncias e l'assemblada centrala fasent sesilha a Nòva Delhi. Cal esperar 1935 per que la terminologia cambie, quand las Depressed Classes son nomenadas Scheduled Castes, reconeissent atal que las populacions en question son de « raças, castas o tribús » puslèu que de las classas socialas. Es dins aqueste contèxte qu’emergisson los primièrs líders dalits, coma Ambedkar, que revendica en 1932 la creacion d’electorats separats.

Mas çò que paréis clar, es que pas cap de las mesuras evocadas podèt melhorar durablament l’astre dels Dalits. Se las escòlas reservadas permeton de far progressar leugièrament lo taus d’alfabetizacion dins aquesta populacion, l'impacte de la politica demora pla limitat. Tan mai qu’una decisions son en contradiccion amb la politica genarala: se de pòstes son reservadas dins la foncion publica a partir de 1934, la decision presa en 1890 d’organizar l’armada sus la basa de las castas e d’exclure del recrutament los Intocables es pas gaire enebida, alara que « lo servici militar èra lo sol servici ont èra possible pels Intocables de ganhar lor vida e d’aver una carrièra ». L'administracion britanica manifèsta pas de volontat de transformacion sociala. Al contrari, confrontat sovent a diferents cas de discriminacions, lo govèrn colonial declara que los « desavantatges » tocant una partida de la populacion son pas de son fach, existián avant la colonizacion, e que pòt donc pas agir sens que las ments e las actituds dels Indians evoluïsca d’en primièr.

Lo movement per l'independéncia e la question dalita

La question de las castas en general foguèt pas al còr de la préocupacions de la pensada politica indiana avant l’Independéncia, Quitament se se nòta unas exemples de presa de consciéncia agafada pel recensament britannic. Per exemple en 1931, un panflet distribuit a Lahore invita los Indians a respondre, entre autres, « nonrés » a la question sus la casta. Lo grop distribuent aqueste panflet aviá de segur un ojectiur politic, mas lo fach de prepausar una tala responsa fa pensar qu’èra envisatjabla pels Indians, e que donc acorderavan pas a la casta una importança particulara al subjècte de l’identificacion.

La question se pausa de biais diferent pels Dalits. Los tractament que son l’objècte a causa de leur « impuretat » los isolan del rèste de la populacion e mena los Britanics a menar de politicas en lor favor. Sorgís alara una pensa politica concretisada pet l’emergéncia de líders dalits, coma Bhimrao Ramji Ambedkar.

Ambedkar: los Dalits, una comunautat oprimida

Ambedkar pendent un discors a Nasik en 1935.

Nascut en 1891 a Mahu (Madhya Pradesh) dins la casta dalita dels Mahars, Ambedkar Estudièt a l’universitat de Bombai, l’universitat Columbia als EUA puèi a Londres, avant de tornar en Índia en 1923. Es implicat dins la luta dels Dalits per aver accès als temples indós o lo drech de posar l’aiga dins los mèsmes poses que los autres indós. Participèt, coma representant dels Intocables, a las tres conferéncias de la Taula redonda a Londres. En 1947, es invitat per Nehru a èsser lo primièr ministre de la Justícia del govèrn de l’Índia independenta, avant d’èsser elegit a la preseidencia del comitat de redaccion de la Constitucion de la Republica indiana.

Pendent totas aquestas annadas, Ambedkar denóncia lo sòrt fach al Dalits e desvolopa una critica fòrça vigorosa del sistèma de las castas. Per aquò, se destria net del vejaire britanic: per el, los Intocables son pas una classa desfavorizada, mas una comunautat oprimida.

Atal desvolopa una critica critica radicala de l'indoïsme. Dins The Untouchables and the Pax Britannica, Mr Gandhi and the Emancipation of the Untouchables ou What Congress and Gandhi have done to the Untouchables, Ambedkar se plaça dins una dralha polemica de denonciacion de la situacion dels Dalits ont insistís, en utilizant d’exemples, sus las discriminacions, exaccions o atrocitats comesas per d’indós de castas superioras. Mas Ambedkar se contenta pas d’una critica sociala: pel el, l’origina del mal se situa dins l’existéncia del sistèma de las castas. E aqueste sistèma trobant sa font dins la religion, es sul quite indoïsme que se cal virar:

“ Deu èsser reconegut que los indós respectan pas las castas que son inumans o bornats. Respèctan las castas que son prigondament religiós. Las gents an pas tòrt de respectar las castas. A mon avís, es lor religion qu’a tòrt. ”

Ambedkar invita donc a regetar los ensenhaments e l'autoritat dels tèxtes indós, qu’impausan segon el una « religion de règlzas », per los remplaçar per una « religion de principis ». Ata, declara « Morirái pas indó » e acaba per se convertir al bodisme en 1956.

Pasmens, se per Ambedkar los Dalits encontraràn pas de solucion veraia pel reget de l'indoïme, plaça sa luta sul terren politic: per el, la luta per la libertat que constituís lo movement per l'independéncia de segur deu èsser una reforma de las institucions politicas, mas tanben una renovacion de las institucions socialas. Ambedkar considèra qu'una reforma sociala se realiza per la lei. Atal, pendent la Conferéncia de la Taula redonda de 1930, prepausa « Plan de garantidas politicas per la proteccion de las Depressed Classes dins la futura Constitucion de l’Índia autonòma ». Aqueste plan a per objectiu de permetre l'integracion dels Dalits a la societat indiana, es a dire de suprimir de fach l’intocabilitat, e de garantir aquesta suppression per la lei. Lo plan compren uèit condicions e Ambedkar precisa que sol lor respècte li permetrà, èssent representant de las Depressed Classes, de consentir a l’autonomia politica de l’Índia. Se lo líder dalit pausa de « condicions », es que considèra qu’una Índia politicament autonòma serà somesa al règne de la majoritat indoa. Atal, vòl pas de l’autonomia o de l’independéncia se se traduch per le remplaçament pel Dalits d’une opression per una autra (en l’escasença dels Britanics pels indós) e concep aquí encara los Dalits coma essent una comunautat tot entièra destriada dels indós e demandant donc una proteccion particulara. Aqueste postulat de la separacion de fach entre indós e Dalits es atal clarament exprimit per Ambedkar:

“ Pòt un Intocable se considerar coma fasent partida de la societat indoa ? Existís un ligam uman quin que siá que los liga al rèste dels indós ? N’i pa pas cap. I a pas cap de connubium. I a pas de comensalisme. I a tampauc pas lo drech de tocar o tapauc mens de s’associar. Al contrari, lo simple contacte fisic es font de pollucion per un indó. L’entièra tradicion dels indós es de considerar l’Intocable coma un element separat e d’insistir al subjècte coma essent un fach averat. ”

Gandhi e Ambedkar: doas visions opausada dels Dalits

Gandhi designava los Dalits pel tèrme « Harijans ».

Al contrari d'Ambedkar, Mohandas Karamchand Gandhi critica pas l’organizacion en castas de la societat indiana. Al contrari, es « convencut de la perfeccion organicista e cosmica de l’òrdre quadripartita de las castas indoas ». Mas es tampauc pas insensible al sòrt dels Dalits. En 1920 Gandhi escrich qu’i a tres possibilitats d’accion al subjècte de çò que nomena alara los Panchamas : l’alliança amb los Britanics que selon el fariá d’eles lors « esclaus », lo reget de l’indoïsme que refusa que « l’intocabilité fa pas partit de l’indoïsme [mas] es puslèu una excreissença a retirar per quines que sián los mejans », e la non cooperacion amb los autres indós, impossible per el que necessitant una organizacion que dispausan pas. Per Gandhi, la solucion es donc la seguenta:

“ Lo melhor metòde es donc per las Panchamas de se jónher al grand movement nacional aviant cap al reget de l’esclavatge du Govèrn actual. [...] La non cooperacion contra aqueste govèrn malfasent presupausa la cooperacion entre las diferentas seccions formant la Nacion indiana. [...]

La non cooperacion contra lo govèrn significa la cooperacion entre los governats e se los indós suprimisson pas lo pecat de l’intocabilitat, i aurà pas de swaraj, ni dins un an ni dins cent ans. Lo swaraj es pas atenhable sens la supression dels pecats de l’intocabilitat e sens l’unitat entre indós e musulmans.

”

Pendent la Conferéncia de la Taula redonda de 1931 encargada de preparar la futura Constitucion de l’Índia britanica, la principala question es aquesta de la representacion de las comunautats. Subretot, la delegacion del Congrès menada per Gandhi insistís sus l’unitat de la nacion indiana e capita pas a encontrar d’acòrdi amb la Liga musulmana e Ambedkar sus la representacion dels musulmans e de las Depressed Classes. Ambedkar prepausa per exemple, dins la logica de sa vision de las comunautats separadas, que coma los musulmans, las Depressed Classes forman un electorat separat del rèste dels indós, capable d’elegir lor sieus representants dins las legislaturas provincialas e centrala. Coma le raconta Ambedkar dins son raconte de 1945, aquesta proposicion es vigorosament combatuda per Gandhi al nom de l’unitat de la comunautat indoa:

“ Los electorats separats pels « Intocables » los condamnèran a l’esclavatge per sempre. Los musulmans acabarán jamai d’èsser musulmans en avent d’electorats separats. Volètz que los « Intocables » deoran « intocables » par sempre ? Los electorats separats perperpetuariá l’esstigmata. [...] Amb lo vòte universal, donatz als « Intocables » una securitat complèta. Quitament se los indós ortodòxes deurán los aprochar per votar. ”

En l’abséncia d’acòrdi entre los representants presents a la Conferéncia, lo govèrn britanic dona en agost de 1932 un arbitratge acordant a las comunautats, e tanben las Depressed Classes, d’electorats separats. Gandhi, utilizant la cauma de la fam, obliga alara Ambedkar a acceptar una solucion de compromes: lo Pacte de Poona. Segon los tèrmes del pacte, las Depressed Classes dispausan pas pus d’un electorat separat mas veson un cèrt nombre de circonscripcions indoas reservadas a de candidats eissits de lors rengs. Son atal plaçadas las basas del sistèma que contunha uèi: la crenta de veire los Dalits separats del rèste dels indós es escartada, que totes votan ensemble, e la reservacion de las circonscripcions permet d’assegurar una representacion minimala dels Dalits al sen de las assembladas.

Las castas dins la Constitucion indiana

La concepcion de las castas e las politicas realizadas ne varian fòrça pauc entre las derrirèras annadas de colonizacion e las primièras annadas que seguisson l'independéncia.

La presidéncia del comitat de redaccion de la Constitucion es confiada a Ambedkar: la lei fondamentala de la novèla republica garda atal los dispositius precedents, adoptats pels Britanics en concertacion amb los líders independantistas indians e basats sus la representacion de las Scheduled Castes dins los organs politics e la foncion publica, amb gaireben lo mèsme dispositiu de reservacions qu’aqueste negociat a Poona.

La mesura mai emblematica de la Constitucion es inscricha dins son article 17:

“ L'« intocabilitat » es abolida e sa practica dins totas sas formas es interdita. L'aplicacion de tota incapacitat trobant sa font dins l'« intocabilitat » serà un delicte punissable segon la lei. ”

La Constitucion se garda pasmens d’abolir lo sistèma de las castas dins son ensemble. Se contenta d’interdire las discriminacions:

“ (1) L'Estat farà pas cap de discriminacion contra un ciutadan sus la basa de la religion, de la raça, de la casta, del sèxe, del luòc de naissença o de pas cao d’aquestas rasons

(2) Pas cap ciutadans serà, sus la basa de la religion, de la raça, de la casta, del sèxe, del luòc de naissença o pas cap d’aquestas rasons, subjècte d’una incapacitat, responsabilitat, restriccion o condicion al respècte de:
(a) l'accès als comèrcis, restaurants publics, ostalariás e luòc de léser public; o
(b) l'usatge dels poses, sèrvas, banhs publics, carrièra e luòcs publics entièrament o parcialament entretenguts per los fonzes de l'Estat o dedicats a l'usatge del grand public.

”

Lo principi de las reservacions es el inscrich dins lo títol XVI de la Constitucion jol títol « Disposicions particularas al respècte d’unas classas ». Coma dins lo pacte de Poona, la Constitucion dispausa qu’un cèrt nombre de sètges seràn reservats dins la Lok Sabha e las assembladas legislativas dels Estats. Lo sistèma en vigor avant l'independéncia es donc mantengut amb una diferéncias: las reservacions son espandidas a las populacions tribalas, las Scheduled Tribes, e un sistèma de proporcionalitat es instaurada. Atal en 1951, 5 % dels sètges son reservats al Scheduled Tribes (st) e 15 % als Scheduled Castes (sc), segon la representacion demografica d’ambedoas categorias. Pasemens, dins aqueste mèsme títol XVI es indicat:

“ maldespièch que que siá dins aqueste capítol, las disposicions de la presenta Constitucion relativa a la reservacioc de sètis per las Scheduled Castes e las Scheduled Tribes dins la Cambra del pòble las Assembladas legislativas dels Estats [...] d’aver efièch a l’expiracion d'un delai de vint ans après la dintrada en vigor de la presenta Constitucion. ”

Atal, dins l’esperit dels redactors de la Constitucion, aqueste dispositiu de reservacions deviá èsser transitòri. L'istòria mòstra que lo foguèt pas, e a partir de 1970 puèi per periòdes de detz ans, la fin de las reservacions foguèt ajurnada.

Fin finala, lo títol XVI prevei dins l’article 340 la nominacion d’una comission encargada d’examinar « la condicion de las classas areiradas sul plan social e educatiu » e de far de recomandacions per melhorar aquesta condicion. Aqueste article constituís una de las primièras reconeissenças de l’existéncia de populacions desfavorizadas fòra de las sc/st e de la possibilitat d’una politica categoriala en lor favor.

Emergéncia de las Other Backward Classes

Se las politicas en favor dels Dalits foguèron realizada d’ora, es diferent per las autras bassas castas. L’expression backward classes aparéis pel primièr còp en 1870: a l’epòca designa los Dalits mas tanben las classas apartenent al varna dels Shudras. Los Shudras son pertot majoritaris en Índia, conten una multitud de jatis, una consideradas coma impurissima, quitament se son pas intocables, d’autres exercisson una dominacion locala. Las consequéncias de l’intocabilitat fan qu’a partir de 1925 las Depressed Classes son categorizadas despartida per far l’objècte d’una politica especifica. La question dels paures non intocables sorgís efectivament pas qu’après l’independéncia. Son nomenadas alara « autras classas reiradas », Other Backward Classes (obc). L’utilizacion del mot « classa » rebat a l’encòp l’influéncia socialista — l’important es las classas socialas – e gandhiana – reconéisser la casta divisa la societat. Pasmens, quand una primièra Backward Classes Commission es constituida en 1953 jos la presidéncia de Kaka Kelalkar, establís quatre critèris permetent de definir lo retard social (un estatut social degradat, una manca generala d’educacion, una sosrepresentacion dins la foncion publica, una sosrepresentacion dins los sectors del comerci e de l’industria), e conclutz qu’aquestes critèris son ligats a un « mèsme denominator comun »: la casta. La comission Kelalkar establís tanben la primièra lista de las obc, regropant 2 399 castas reprasentant 32 % de la populacion, e formula un ligam dirècte entre la casta l’estatut socioeconomic d’una comunautat. Lo govèrn de l'epòca respond pasmens que los esforces de desvolopament escafariá « aquestas linhas de destraitge social, alara que la classificacion d’aquestas castas coma rèiradas [riscariá] de manténer, e mème de perpetuar, las distinccions de casta. » Dins las annadas que seguisson, los tribunals indians utilizan aquesbta linha e invalidan los quòtas per las bassas castas autras que los Dalits.

Cal esperar las annadas 1970 per qu’aquesta concepcion de las bassas castas evoluïsca. Après la victòria del Janata Party al Congrès de 1977, lo novèl govèrn realiza una segonda comission nacionala sus las backward classes, la comission Mandal. La comission dona son rapòrt en 1980, que presenta un cambiament màger dins la concepcion de las bassas castas, en considerant que:

“ La casta es tanben una classa de ciutadans, e se una casta dins son ensemble patís d’un retard en tèrmes socials e ducatius, de quòtas pòdon èsser introduch en sa favor. ”

Recomanda de crear un quòta de 27 % d’aquestas Other Backward Classes (obc) pels emplecs dins la foncion publica, quòta que s'apond a aquestes de las Scheduled Tribes e Scheduled Castes, en respectant la decision de la Cort suprèma de passar pas 50 % dels pòstes somés a un quòta. A partir de l'examèn de las castas a l'ajuda d'un sistèma de punts mesurant lo retard social (consideracion sociala per las autras classas o castas, trabalh manual, edat mejana al maridatge, participacion de las femnas al trabalh), lo retard educatiu (escolarizacion, escac escolar) e lo retard economic (patrimòni de la familha, demorança, accès a l’aiga potabla, endeutament), lo rapòrt Mandal establís una lista de 3 743 castas, representant 52 % de la populacion.

Pasmens, s’obsèrve que los critèris retenguts son pas estrictament economicas e abotisson a far beneficiar dels quòtas de las castas, subretot agricòlas, que en realitat dominan socialament las autras castas de lor region. Aquò s'explica per la volontat afichada de la commission Mandal de donar a ces aquestas « lo sentiment de participar al govèrn [del] país » per lor donar confisança dins aquestes sistèma, e mèsme de « [los] mobilizar politicament ».

Lo rapòrt Mandal es fòrça criticat a sa publicacion. Lo Congrès, per exemple, refusa de constatar la realitat de la susrepresentacion de las nautas castas dins lo mond politic e critica lo fach que los critèris retenguts per la definicion de las obc permeton pas de ciblar los mai paures.

Cal esperar un jutjament novèl de la Cort suprèma en 1992, reconeissent qu'« una casta pòt èsser una classa en Índia, e es mèsme plan sovent lo cas » per que lo rapòrt Mandal siá realizat. Un quòta de 27 % dels pòstes de la foncion publica es alara reservada a las « Socially and Educationally Backward Classes » e una Comission nacionala per las classas rièradas (National Commission for Backward Classes, ncbc), permanenta, es encargada « d’examinar las demandas d’inclusion de tota classa de ciutadans a las listas com classa rèirada e de recebrer los planhs per la subreinclusion o la sosinclusion de tota classa rèirada dins de talas listas ». Mentratant, de quòtas reservadas a las obc — en mai de las reservacions per las sc/st — son realizats dins las panchayats puèi, en 2005, lo govèrn decidís d’espandre lo quòta de las obc de 27% a l’admission dins las institucions d’ensenhament superior generdas pel govèrn central.

En 1993, la Cort suprèma persmens enebiguèt l’exclusion dels quòtas de la « sisa de crèma » (creamy layer), es a dire de « personas o seccions socialament avançadas d’entre los obc ».

Las castas dins lo jòc electoral

L'emergéncia de la question de las Other Backward Classes dins lo debat public arriba dins un contèxte marcat, d'un costat, per de fòrtas inegalitat economicas e socialas e, d'un autre, per de reformas politicas (refòrma agrària per exemple) que butassa l’òrdre social e fan d’unas castas consideradas autrescòps coma bassas a causa de los ocupacion, de castas dominantas economicament, memanr a çò que los grops que dominan una region se veson confrontats a las nautas castas que contunhan de constituir l’elèit politic. Alara que la dominacion politica del Congrès nacional indian s'engruma, la creacion de las obc coma « categoria politica repausant sus la casta » permet dins un païsatge politic cambiadís de mobilizar lèu un grand nombre d'electors. La revendicacion de quòtas per las obc ven l’argument permetent la constitucion d’una coalicion de castas per accedir al poder.

Segon Max-Jean Zins, la pujada en poténcia de las obc sul plan economic es atal dirèctament ligada a l'escampilhament dels vòtes entre diferents pichons partits. Alors que de per avant lo Congrès podava « captar » los líders de las castas, subretot los dalits, que podava metre en dangièr sa preeminéncia, en lor propausant de responsabilitats politicas, a partir de las annada 1970 e 1980 los obc « entendon defendre d’espereles lors intereses e la lor vision del mond ». Mecanicament, los partits politics s’adaptan a aquesta volontat de representacion comunautària, Qu’an tot interes a basar lor platafòrma politica sus la defensa dels intesrese comunautaris, veire a assajar de crear d’espereles un sentiment d’apartenéncia, dins la mesure ont aquò lor permet d’engrantjar los vòtes de comunautats entièras (« votebank »). Aqueste fenonmèn es per exemple plan marcat dins l’Estat de l’Uttar Pradesh, ont lo Congrès foguèt electoralament marginalizat pel bjp e dos partits regionals, lo Bahujan Samaj Party e lo Samajwadi Party, totes tres formulant lors plataformas politicas en tèrmes d’identitats, mai que subretot sus qualas repausa lo succès electorals. Segon la realizada per las elections a la <i id="mwAeg">Lok Sabha</i> de 2009, solament 12 % dels electors del bsp sostenguèron aqueste partit que pensavan que son programa èra bon alara qu’un quart lo faguèron per representar lor comunautat e 5 % que pensava soritir de beneficis de la victòria del partit.

Realitats socialas de las castas

Inegalitats, discriminacions e violéncias que contunhan

De Dalits batent de grana près de Madurai.

Plan alunhat de l’objectiu d’una societat sens casta, encara remembrat per Rajiv Gandhi dins son discors de 1990, las castas son una realitat dins son Índia contemporanèa. Lors efièches son pasmens malaisits de mesurar que de 1951 a 2011, la question de la casta desapareguèt del recensament decennal, sola demora la question de l’apartenéncia a las Scheduled Castes o Scheduled Tribes.

Pasmens, los chifres de la National Sample Survey Organisation, qu’intègran la categoria de las Other Backward Classes, « mòstra clairament la persisténcia de la inegalitats de las castas dins l’Índia contemporanèa ». En efièch, las bassas castas (sc, st e obc) son subrerepresentadas dins las categorias mai pauras. Dins los camps, representan 83 % de la populacion vivant sota lo lindal de pauretat alara que son pas que 69 % de la populacion rurala totala. Lo diferencial es encara mai grand en vila, ont aquestes chifres s’establisson a 67 e 48 % respectivament. Las inegalitats tòcan d’en primièr los Dalits, que 36 % d’entre eles vivon sota lo lidal de pauretat en mitan rural, contra mens de 12 % per las nautas castas e, aquí encara, aquesta diferéncia s’accentua en mitan urban ont 38 % de las sc vivon sota lo mindal de pauretat contra mens de 10 % de las nautas castas. Las obc son globalament astradas melhor dins la mesura ont se la majoritat d’entre eles son consideradas « fòrça paures » o « paures », son mai equitablament destriats entre las diferentas categorias, a causa del fach que la definicion retenguda per las obc pel rapòrt Mandal fa aqueste categoria fòrça eterogenèa.

Aquestas inegalitats de riquesas se trapa dins lo tipe d'emplec ocupat. Atal, los òmes apartenent a las Scheduled Castes o Scheduled Tribes an plan mai d’escasença d’èsser de trabalhadors irregulars (47 % d’entre eles) e aquestes apartenent a las obc son mai sovent de trabalhadors independents (41 %). A l’autre tèrme, 44 % dels emplegaires e 43 % dels òmes beneficiant d’un salari regular son d’indós de nautas castas. Atal, las bassas castas dispausan globalament d’un revengut mai fèble e an tanben un emplec mai precari que los autres. Es tant mai verai al subjècte dels Dalits que lo tipe d’emplec qu’ocupan majoritàriament (trabalhadors irregulars e trabalhador independents) fasent pensar qu’exercisson encara la activitats tradicionalas ligadas a l’intocabilitat de lor casta.

Al delà de las inegalitats economics, las violéncias contra los Dalits existisson encara e menèron lo govèrn a far adoptar lo Scheduled Castes and Scheduled Tribes (Prevention of Atrocities) Act en 1989. Aquesta lei contrenh los Estats a designar de tribunals especiala per tractar de crimes comes al nom de l’intocabilitat e obliga lo govèrn central a lor provesir una assisténcia financièra. Atal pel periòde de 2007 a 2008, 358 milions de ropias foguèron versats als Estats e 32 407 cas d’atrocitats foguèron enregistrats.

Efièch de las reservacions

Las reservacions, es a dire de quòtas de sègtes o de pòstes reservats a unas castas, son dins tres sectors :

• la representacion politica: de circonscripcions son reservadas pendent las eleccions a la Lok Sabha, a las Vidhan Sabhas, a las panchayats e als conselhs municipal ;
• la foncion publica : de quòtas de pòstes dobèrts al recrutament son reservats per las sc/st e las obc ;
• l’educacion : de plaças son reservadas per sla sc/st e dempuèi pauc per las obc dins los establiments d’ensenhament superior.

Represetacion politica

Lo nombre de circonscripcions reservadas als Intocables e Adivasis (SC/ST) es calculada en foncion de lor partida respectiva dins la populacion. Per exemple, dins la Lok Sabha elegida en 2009, sus 545 circonscripcions, 79 son reservadas per de candidats eissits de las sc e 47 per de candidats eissits de las st, siá respectivament 16 % e 9 % correspondent a la partida de las sc e st dins la populacion totala. De dispositius similars existisson al nivèl local e dins cada Estat. Aquestas reservacions en favor dels Dalits e dels Adivasis an per objectiu de garantir a aquestas populacions una representacion correspondent a lor pes demografic que las discriminacions que son l’objècte, ligadas per exemple a l’intocabilitat, daissan pensar que serián autrament exclusidas. Mas a la diferéncia de la revendicacions d’Ambedkar pendent las Conferéncias de la Taula redonda, jamai èra agit pels Dalits d’elegit los lors representants dins las diferentas assemblada: dins gairebent totas las circonscripcions, los Dalits (o los Adivasis) forman una minoritat de la populacion. Christophe Jaffrelot nòta qu’en 1961, la majoritat de las circonscripcions reservadas comptavan entre 20 % e 30 % de Dalits e que solament 3 ne comptavan mai de 40 %. Alara, los candidats, quitament venent de la comunautat dalita, devon cridar la populacion generala pendent las campanhas electoralas. An donc pas de rason de defendre los intereses especifics dels Dalits s’espèran èsser elegits. Mai, quitament los elegits dalits de las circonscripcions reservadas pòdon se pretendre representants dels Dalits dins lor ensemble que 75 % dels membres de las Scheduled Castes vivon dins de circonscripcions non reservadas e son donc representats a la Lok Sabha pe d’elegits mai sovent eissits de las castas superioras.

Un sistèma similar existís al nivèl local mas unes Estats adoptèron de dispositius suplementaris. Coma, al Bengala Occidental, de sètges son reservats al sen de las gram panchayats, mas una reservacion existís tanben al nivèl del cap de vilatge (los vilatges que lo pòste de cap de vilatge es reservat a un membre de las sc/st son determinats per un sistèma de rotacion a cada eleccion). Un estudi mòstra que dins los vilatges que lo cap es eissit de las sc o st, los fogals dalits o adivasis benefician melhor qu’endacòm mai dels programas governamentals. Mas l’aspècte clientelista d’aquestas afectacions d’ajudas es tanben present, que l'estudi nòta que la preséncia a las reünions politicas es fortament correlada a la recepcion d’ajudas pels participants.

A subjècte de las Other Backward Classes, Aquestes benefician pas mai sovent de reservacions dins las assembladas legislativas. Pasmens, l’emergéncia de la question de las obc dins lo debat public aguèt d’efièchs segur sus lor representacion. En efièch, las obc representant gaireben pertot la majoritat de la populacion, los partits politics adaptèron lors discors per respondre a lors revendicacions. Mas aquò fasent, tanben presentèron mai de candidats eissits d’aquesta comunautats:

“ Aquesta formacions [...] donèron lor investitura a de candidats de bassas castas en mai grand nombre a partir de 1991, e amb un succès creissent que las obc [...] votarián ara per los lors [...] ”

Atal, la partida de las obc d’entre los deputats aumentèt: en Índia del Nòrd, èran de 25 % en 1996 contra solament 11 % en 1984. Mentratant, la proporcion dels elegits de nautes castas passa de 47 % a 37 %.

Emplecs

La politica dels quòtas dins la foncion publica es introducha en 1934 pels Britanics que, d’annadas après la creacion d’escòlas reservadas, aparéis que los membres de las Depressed Classes, quitament instrusits, capitan pas a encontrar d’emplecs. Una reservacion de 8,5 % dels pòstes vacants de la foncion publica es donc instaurada, chifre portat a 12,5 % en 1946 per èsser proporcional a la partida dels Dalits dins la populacion. A aquestas reservacions foguèron apondudas a aquestas de las Scheduled Tribes al moment de l’Independéncia puèi, a partir de 1992, un quòta de 27 % per las obc. Signalan tanben qu’un cèrt nombre d’Estats princièrs, que los sobeirans son eissits de castas shudras, assagèron de lutar contra l’influéncia dels Bramans dins lors administracions en instaurant de quòtas per las backward classes.

D’entre los efièchs de talas reservacions, èra esperat qu'en ofrissent als Dalits una situacion dins l’administracion, vendriá possible de las extraire de lors activitats tradicionalas associadas a lor caractèr « polluent » e donc teoricament d’amendrir los efièchs de l’intocabilitat. Dins los fachs es dificilament l ocas, que al veire la proporcion de las Scheduled Castes dins l’administracion indiana, s’obsèrva que aquestes son subrerepresentats dins la categoria inferiora dels foncionaris, entre 17 % e 20 % dels efectius seguent las annadas, e que lor proporcion aumenta pas que plan lentament dins las autras categorias. Dins la categoria superiora, lor preséncia demora fòrça marginala, passant penosament de 0,53 % en 1953 a 8,23 % en 1987. Atal, lso quòtas de sc/st son emplits pas que per las bassas categorias, es a dire aquestas s’ocupant subretot del netejatge dels luòcs publics. Los Dalits contunhant d’exercir dnis la foncion publica las ocupacions que realizavan tradicionalament, quitament se cal pas sosestimar los avantatges ofèrts per l’estatut de foncionari dins un país ont mens de 10 % de la fòrça de trabalh es ocupada dins lo « sector organizat ».

Educacion

Un estudi de C.P. Chauhan compara la part de las sc, st e obc dins la populacion e los ecolans dels diferents nivèls d’educacion.

Al subjècte de las sc/st, los chifres mòstran qu’an sempre agut un taus d’alfabetizacion inferior al rèste de la populacion. Lo taus d’alfabetizacion per la populacion generala èran de 16,7 % en 1951 e 64,4 % en 2001 (+286 %), per las Scheduled Castes, aquestes taus s’établisson a 8 % en 1951 e 54,3 % en 2001 (+578 %), e per las Scheduled Tribes son de 5 % e 46,3 % (+826 %). Aquestes chifres mòstran que malgrat la diferéncia, l’alfabetizacion progressèt mai aviadament d’entra las sc que dins lo rèste de la populacion. Aquestes bons resultats sons de mettre en ligam amb lo taus d’escolarizacion dels enfants eissits de las sc/st al nivèl primari. En efièch, dins las escòlas elementàrias aqauestes sont presents dins la mèsma proporcion que lor populacion, çò que mòstra un taus d’escolarizacion satisfasent aqueste nivèl. Pasmens, a partir del nivèl segondari, la part de las sc/st se redusís per exemple que l’escac escolar es fòrça mai important per aquestes escolas que pels escolan de mai nautas castas las Scheduled Castes representan pas que 9,9 % dels inscrits, e Scheduled Tribes 3,7 %.

Nòtas e referéncias

Vejatz tanben

Bibliografia

En francés

• Louis Dumont, Homo hierarchicus. Le système des castes et ses implications, Paris, Gallimard, 1966
• Claude Meillassoux, « Y a-t-il des castes aux Indes ? », Cahiers internationaux de sociologie, n °54, 1973, p. 5-29 (repris dans Terrains et théories, Paris, Anthropos, 1977, p. 277-311).
• Jaffrelot,
• Deshpande,
• Robert Deliège, Le système indien des castes, Presses universitaires du Septentrion, 2006

En anglés

• (en) B. R. Ambedkar, Mr Gandhi and the Emancipation of the Untouchables, 1943.
• (en) B. R. Ambedkar, The Annihilation of Castes, New Delhi, 1936.
• (en) B. R. Ambedkar, The Untouchables and the Pax Britannica, New Delhi.
• (en) B. R. Ambedkar, What Congress and Gandhi Have Done to the Untouchables, New Deli, 1945.
• {{{2}}},
• {{{2}}},
• {{{2}}},
• {{{2}}},
• (en) Rajiv Gandhi, Speech on Reservation Issue in Parliament, 6 septembre 1990
• {{{2}}},
• {{{2}}},
• {{{2}}},
• National Commission for Backward Classes, Annual Report 2007-2008, New Delhi, 2008
• {{{2}}},
• {{{2}}},

Vejatz tanben

• Varnas : Braman, Kshatriya, Vaishya, Shudra
• Dalit
• Jati
• Bhimrao Ramji Ambedkar, Mohandas Karamchand Gandhi

Ligams extèrnes

• (en) (hi) Commission nationale pour les Scheduled Castes.
• (en) (hi) Commission nationale pour les Backward Classes