Bernat Manciet

	Bernat Manciet
	Los bòscs de las Lanas que Manciet expleitè ua partida de la soa vita.
Naissença	27 de seteme de 1923, Sabres, Lanas
Decès	2 de junh, de 2005, Lo Mont

Bernat Manciet (Sabres, Lanas, lo 27 de seteme de 1923 - Lo Mont, lo 2 de junh de 2005) qu'estó, dab Joan Bodon, Max Roqueta e Robèrt Lafont, un deus escrivans occitans màgers deu sègle XX e de segur lo màger escrivan gascon de la segonda meitat d'aqueth medish sègle. Estó autor dab Fèlix Castanh de la Declaracion de Nerac en 1956.

Biografia

Vadut en 1923 a Sabres dehens la borgesia paisana de las Lanas, Manciet qu'estó expausat despuish l'enfança au gascon, dens lo parlar negue de la Lanas, e aquò despuish lo parlar deus bordèrs dinc au parlar deus mei erudits. Qu'arrecebó de segur ua educacion de las bonas a l'escòla publica de Sabres, puish au licèu de Talança e, fin finau au Licèu Montanha de Bordèu on passè lo son bac en 1940. Arron qu'estudiè a París abans de començar ua carrièra diplomatica dens l'Alemanha d'après guèrra. En 1953, que persegueish la soa carrièra diplomatica qui'u miè quauques mes a Brasil puish a Montevideo en Uruguai.

Que torna tà Sabres entà marida's en 1955 dab Na Marie-Geneviève Dayon ; que van aver cinq mainats (Marie-Joseph, Jean-Romain, Marc, Anne e Claire) e víver a Trensac. Bernat Manciet qu'i gavida l'enterprèsa deus sons sògres (los establiments Dayon e Manciet) dans lo maine de la husta.

En 1965, que dèisha de miar la segueria familhau tà consacra's sancerament a l'escritura. Estó autor dab Fèlix Castanh de la Declaracion de Nerac en 1956. Que ho cap redactor de la revista Òc. Ja que la Gran Lana e sia demorada la soa tèrra d’inspiracion, Bernat Manciet qu’ei reconeishut com un deus poètas qui balhè a la poesia epica la soa expression mèi complida, mèi universau.

Que s'ei mort lo 2 de junh de 2005.

Òbras

En 1945, qu’estó Miquèu de Camelat qui ho publicar peu permèr còp lo poèma titolat A le nèu. Despuish Bernat Manciet que bastí dab capborrèr, en occitan de Gasconha, ua òbra de la mèi grana exigéncia e de las mèi importantas de la literatura contemporanèa. Deu sonet au cant reiau, de la poesia epica au teatre, deu roman a la novèla e dinc'à l'essai, pas nat genre non l’escapè.

Accidents, I.E.O. (Institut d'études occitanes), 1955 qui provoquè un tèrratrem dens las Letras occitanas. Puish reedicions per las edicions L’Escampette, Bordèu, 1999.
Lo gojat de noveme, edicions Reclams, Pau, 1964. A despart de la semblança enter lo narrator (aperat Bernat) e l'autor, Bernat Manciet que declarè : "Aqueth libi estó pas, e' pensi, escriut dab l'esperit, mès dab la pèth. E la pèth non mentís pas."
La Pluja e Lo camin de tèrra, dus romans publicats amassa, edicions Per Noste, Ortès, 1976.
- Lo gojat de noveme, La Pluja e Lo camin de tèrra que compausan un trilogia dens laquau Bernat Manciet defeneish en medish temps lo son este e la soa tèrra, lo pinhadar lanusquet.
Le Triangle des Landes, edicions Arthaud, 1981, e navèra edicion corregida, ed. In 8, Sèrra-Morlaàs, 2005.
L'Enterrament a Sabres / L'Enterrement à Sabres, edicions Ultreïa, Garenh (Lanas), 1989 ; edicions Mollat, 1996 ; edicion Poésie/Gallimard, París, 2010.
Cantas deu rei / Chants royaux, edicions de la Barbacane, 1975.
Strophes pour Feurer, edicions L’Escampette, 1995.
Lo Gojat de noveme / Jeune Homme de novembre, redicions per Reclams, Pau, 1995 e 2003.
Per el Yiyo, edicions L’Escampette, 1996.
Véniels, edicions L’Escampette, 1996.
Impromptus, edicions L’Escampette, 1998.
Los Hòra-trèits o Ifigenia davant la gara / Les Émigrants o Iphigénie devant la gare, edicions L’Escampette, Bordèu, 1999.
Les Vigilantes, edicions L’Escampette, 1999.
Le dire de Guernica, edicions L'Escampette, 2001.
Compresseur, suivi de Poussière, edicions L’Escampette, 2000.
Pastel, alchimie du bleu, libe de man hèit, edicions la part des anges, 2001.
Poïésiques, 2 CD e un liberòt de poesias lejudas per Bernat Manciet, pintruras e dessenhs de Bernat Manciet e musica de Bernat Lubat (piano, clavèrs e percussions), edicions Labeluz, 2001.
Cobalt, edicions Cadratins, Bahèras de Bigòrra, 2002.
Éloge de la Rose, edicions L’Escampette, 2003.
Orphée, Pèça de teatre, hicada en scèna peu G. Tiberghien, mèsa en musica peu J.-C. Audouin, Bordèu, 2004.
Cordoa enqüèra / De nouveau Cordoue, edicions Cadratins, Bahèras de Bigòrra, 2004.
Casaus perduts, novelas, edicions Reclams, 2005.
Jardins perdus seguits de Les murmures du mal, edicions L'Escampette, 2005 e 2006.
Ecorchés, fotografias de l'Eric Chabrely, edicions la part des anges, 2006.
Lo Brec / La Blanche Nef, poèma, edicions Reclams, 2006.
L'Eau mate, edicions L’Escampette, 2007.

Bernat Manciet que s'ei exprimit longament sus son caminament dens :

Entre Gascogne et Provence - Itinéraire en lettres d'Oc, Entervista de Serge Bec e Bernard Manciet, realisada peu Jean-Luc Pouliquen, Edisud, 1994.
Ua entervista filmada a Trensac, realisada peus Franc Bardou e Pèir Venzac en 2003.

Ligams extèrnes

Siti de la revista ÒC que Bernat Manciet bailegèt e qu'i publiquèt la màger part deus sons escriuts : [1]
Siti Bernard Manciet dab biografia, bibliografia, fòtos, dessehns e correspondéncias.