Bernòs e Baulac

Bernòs e Baulac^[1]^[2] (Bernos-Beaulac en francés) es ua comuna gascona de Vasadés administrada pr'eu departament de Gironda de la region de Navèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Bernòs e Baulac
Bernos-Beaulac

L'ostau de comuna, l'ostau comunau (« meria ») (julh. 2011)

Geografia fisica

Coordenadas

44° 22′ 52″ N, 0° 15′ 25″ O

Superfícia

36,8 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

122 m
90 m
46 m

Geografia politica

Gasconha Vasadés

Vasadés (centrau)

França

Lengon

Lo Sud Gironda (Vasats avant 2015)

Intercom
243301272

CC deu Vasadés

Cònsol

Jacqueline Lartigue Renouil
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2019)

1 125 ab.

Evolucion de la populacion

1 155 ab.

Densitat

31,14 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

33430

Còde INSEE

33046

Geografia

Comunas a l'entorn.

Comunas vesinas

Distanças e posicion relativa

Bernòs e Baulac

Cudòs
(3,1 km)

Masrimbaud
(3,3 km)

Pompejac
(3,6 km)

Lucmau
(5,8 km)

Linhan de Vasats
(6,0 km)

Sauviac
(6,3 km)

Vasats
(6,6 km)

Preishac
(7,9 km)

Perimètre deu territòri

Comunas confrontantas de **Bernòs e Baulac**
Pompejac	Masrimbaud
Lucmau		Cudòs
	Capsiuts	Escaudas

Toponimia

Las fòrmas ancianas de Bernòs que son Taleyzone (Reymundo de ~), en latin, en 1289, Bernos (parrochia de ~ de ultra Syronem, en 1273, Bernes (parrochia Beate Marie de ~), en 1273, Bernos (par. Sancte Marie de ~), en 1274, Bernos (Johannes de ~), en 1307-1317, Bernussio (capellanus de ~), en 1369-1370, Bernosio (de ~), au sègle XVI, Bernussio/Bernossio, en 1533-1537 ^[3].

La purmèira atestacion qu'es lo nom ancian de la parròquia de Bernòs [segon Bénédicte Boyrie-Fénié; en realitat, Taleyson e Bernos son parròpias diferentas]. Talaison ven d'un nom gallés d'òme Talasius o Talasios (sens : lo que se ten en supòrt, auxiliari), dab lo sufixe -onem. Véser Talisat (= Talisac), Talairat o Taleyrac (comuna de Sent Just de Briude, s'es lo medish lòc)^[4]^,^[3] , e benlèu Talais ^[5].

Bernòs que's pòt explicar per un nom gallés, Vernus, dab lo sufixe -ossum, o peu nom gallés d'aubre, verno-, « vèrnhe » ^[6] o simplament un nom de persona, Bernus o Vernus e sufixe aquitanic -otze, dab ua preferéncia peu segond (B. Boyrie-Fénié); Negre, citat per B. Boyrie-Fénié, que's contenta deu nom d'aubre, dab lo sufixe -oss ^[3]. la fòrma celtica de Vernus es Uernos ^[7].

Las fòrmas ancianas de Baulac que son Baulad (ospitalis de ~), en 1263, Baulatz (hospitali de ~), en 1273, Baulads (hospitali de ~), Baulac (hospitalis Sancti Jacobi de ~), en 1290, Baulaco (prior de ~), en 1533-1537 ^[3]. Las fòrmas escritas mèi ancianas que han véser lo nom d'origina qu'es bau lat, format de bau, « artiga, èrm, bosiga » e de lat « vaste, gran ». L'alternància de -ac e de -at finaus dens los noms de lòcs que pòt explicar lo passatge de Baulat a Baulac (comprés com beau lac en francés, « bèth lac ») ^[3]. En realitat, qu'es un chic mèi complicat. Au sègle XIII, que i avèva Baulats (interpretacion segon las fòrmas de 1273), qu'èra un collectiu : *los baulats, « los abitants de Baulat » e après lo nom deu lòc que ho con.onut temporàriament dab lo deus abitants. Justament, lo Vasadés e lo Bordalés qu'abondan en collectius deus noms en -ac, com per exemple *los leujacs (finala prononciada [-ats]), « los abitants de Leujac » (e ací lo nom deu lòc qu'es demorat oficiaument Léogeats) ^[8]. Qu'es normau un nom coma Baulats sia comprés com « los abitants de Baulac », meilèu que « los abitants de Baulat », perqué la finala en -ac es plan mèi frequenta que la finala en -at dens los noms de vilas e de vilatges.

Istòria

Administracion

Lista deus cònsols successius
Periòde		Identitat	Etiqueta	Qualitat
2020	2026	Jacqueline Lartigue Renouil
març 2008	2020	Philippe Courbe	PS	professor
?	2008	Alain Cazenave	divèrs dreta
Totas las donadas non son pas encara conegudas.

Avant la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra deu canton de Vasats; es adara deu canton deu Sud Gironda.

Demografia

modificar « persona »
v · d · m

Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 1146, totala: 1127

1 394

1 017

1 004

1 102

1 217

1 247

1 262

1 238

1 252

1 244

1 320

1 316

1 352

1 385

1 363

1 302

1 216

1 190

1 193

1 207

1 192

1 138

1 155

1 065

1 025

920

1 007

1 061

1 050

1 023

939

1 020

1 071

1 065

1 075

1 115
1 141

2009

2010

1 134
1 161

1 152
1 178

Fonts

Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE

Evolucion de la populacion 1962-2008

Lòcs e monuments

Personalitats ligadas damb la comuna

Véser tanben

Comunas de Gironda

Ligams extèrnes

Nòtas

↑ Sit Toponimia occitana
↑ Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org
↑ ^3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 et ^3,4 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 67-68
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 245
↑ Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 355-356
↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 74
↑ Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 265 (a uernacon) e 310
↑ Miquèu Audoièr, Ua solucion unica a un problèma doble : lo grop -ts, fonetica istorica e toponimia, País Gascons n°269, pp. 8-9, Ortès, Noveme-Deceme 2013

Portau de Gasconha

[1] Sit Toponimia occitana

[2] Toponimia Occitana (Institut d'Estudis Occitans) : IEO_BdTopoc : http://bdtopoc.org

[BBF-3] 3,0 ^3,1 ^3,2 ^3,3 et ^3,4 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 67-68

[4] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 245

[5] Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 355-356

[6] Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 74

[7] Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 265 (a uernacon) e 310

[8] Miquèu Audoièr, Ua solucion unica a un problèma doble : lo grop -ts, fonetica istorica e toponimia, País Gascons n°269, pp. 8-9, Ortès, Noveme-Deceme 2013

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]