Baureg

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Baurech[1] o Baureg segon las fòrmas ancianas (Baurech en francés) es una comuna bordalesa [2] de Guiana, lingüisticament gascona, administrada per lo departament de Gironda de la region de Novèra Aquitània, ancianament d'Aquitània.

Baureg
Baurech
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
L'ostau de comuna.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 43′ 35″ N, 0° 26′ 19″ O
Superfícia 7,68 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
97 m
10 m
2 m
Geografia politica
País  Guiana Bordalés
Parçan Entre Duas Mars
Estat Bandièra de França França
Region
75
Novèra Aquitània
Departament
33
Gironda Escut de la Gironda
Arrondiment
332
Arrondiment de Bordèu
Canton
3323
Crion
Intercom
243301439
CC de las Pòrtas de L'Entre Duas Mars
Cònsol Pascal Modet
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2019)
919 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

926 ab.
Densitat 103,13 ab./km²
Autras informacions
Gentilici Baurechais, Baurechaises (en francés)
Còde postal 33880
Còde INSEE 33033

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre dau territòri

modificar
Comunas confrontantas de Baureg
Cambas Sent Caprasi (de Bordèu) Sent Genès de Lobaut
L'Isla Sent Jòrgi Garòna delà   Tavanac
Bautiran Garòna delà

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Verego, au sègle IV (devath resèrva d'identificacion), parochia de Bauregio, en latin, en 1168, parrochia de Baurech, en 1273, parrochia de Baurigh, en 1273, par. de Bauregio, en latin, en 1276, par. de Bauregh, par. de Baurigh, en 1276, decima de Bauregio, en latin, en 1276, parochia de Bauregium, en latin, en 1315, de Bauregio in Benaugiis, en latin, en 1339, Baurech, sus la mapa de Cassini, au sègle XVIII [3]. Camille Jullian identifica la villa de Verego a Baureg, mès pr'amor de l'abséncia de traças arqueologicas e de las dificultats foneticas, i a pas de certitud. Verego ven benlèu dau celtic « e preceltic » *vera, nom d'aiga (per Delamarre, vera es celtic [4]) damb un sufixe escur (Dauzat). Per Bénédicte Boyrie-Fénié, Baureg representa benlèu baure, « hangós », damb lo sufixe -éticum; *baureticu(m) > *bauretge, latinizat en Bauregio, çò que la situacion en riba de Garòna pòt justificar [5],[3], mes avèm Baurech/ Baureg e pas Bauretge.

Constatem que damb tant de fòrmas en -g-, sense parlar de son etimologia, B. Boyrie-Fénié arriba a grafiar Baurech lo nom dau vilatge, coma escriu Puch d'Agenés a la plaça de Pug d'Agenés. Baureg es la grafia occitana normativa.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista daus cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 2026 Pascal Modet    
març 1989 2020 Jean Merlaut divèrs esquèrra viticultor
  après 1981 Marc Mouline SFIO pui CNI agricultor, conselhèir generau (1945-1964)
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • A la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna, qu'èra dau canton de Crion, i demorèt.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 792, totala: 877
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
520 474 611 590 634 647 585 548 597

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
643 621 658 654 666 637 616 625 676

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
643 636 643 558 547 516 494 439 482

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
478
565
598
632
633
695
754
763
771
788
2009 2010
751
768
749
763
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


Lòcs e monuments

modificar
  • Glèisa Sant Sadornin de Baureg. L'edifici hot classat au títol daus monuments istorics en 2003[6].

Personalitats ligadas damb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Sit Toponimia occitana
  2. https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k9616679v/f82.item.zoom p. 70
  3. 3,0 et 3,1 Bénédicte Boyrie-Fénié, Dictionnaire toponymique des communes, Gironde, ed. CAIRN e Institut Occitan, Pau, 2008, p. 59-60
  4. Xavier Delamarre, Noms de lieux celtiques de l'Europe ancienne, ed. Errance, 2012, p. 264
  5. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 59
  6. Eglise Saint-Saturnin (culture.gouv.fr)