Wikipèdia

Bançac

Vilatge d'Occitània

Bançac [bãˈsa][2][3] (Bansat en francés) es una comuna auvernhata dau departament dau Puèi de Doma e de la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Bançac
Bansat

La maison de comuna.
Geografia fisca
45° 29′ 06″ N, 3° 20′ 41″ E
Superfícia10,31 km2
Altitud minimala424 m
Altitud440 m
Altitud maximala731 m
Geografia politica
Modifica el valor a Wikidata
Carte
País Auvèrnhe
EstatBandièra de França França
Region
84		Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
63		Puèi de Doma Armas dau Departament dau Puèi de Doma
Arrondiment
633		Soire
Canton
6344		Sauxillanges
Intercom
246301048		du Pays de Sauxillanges
CònsolAnnie Maloron
(2014-2020)
Demografia
• Populacion255 ab. (2018)
• Densitat24,73 ab./km²
Informacions complementàrias
Escaislos lops[1]
Gentilicibançat/-ada
Còdi postal63570
Còdi INSEE63029
bansat.fr Modifica el valor a Wikidata

Geografia

modificar

La comuna de Bançac es situada sobre le bòrd sud de la Limanha de v7s Soire e a la limita dau Livradoés. Aquò baila a la comuna dos aspècts : los contrafòrts dau Liuradés bailan a la comuna sos bòscs e un terren accidentat. Quò-es le bòsc Barós e la ribèira de Bançac que pavèt una petita gòrja au desbochat de la quna s'es botat le vialatge ; a l'oèst, un planetge que permet la cultura de las cerealas d'ente podèm aveire una veguda panoramica sobre la chadena dau Puèi de la Crotz. Exista sobre le territòri de la comuna una depression sanhosa, le lac de Chauç, ajant una granda richessa floristica e faunistica.

Localizacion

modificar

Toponimia

modificar

Las atestacions ancianas son, per luòc:

  • Le nom de Bançac es atestat Banzaco, Banciaco dins le Cartulari de Briude, Badaone en 944, Bansiacum en 1095, Bansac en 1695, e Banssat en 1789. Le nom vendriá dau nom gallés d'òme Bantius embei le sufixe -acum[4], latinizacion dau sufixe gallés -aco(n). Bançat èra donca probablament una anciana granda proprietat antica qu'aviá coma mèstre Bantius.
  • Badarèl [bɒdɒˈɹ̝e] (fr. Badarel), vendriá benliau de badar. Los abitants se sònon los badarèls/-èlas.[2]
  • Badolent [bɒdʉˈlẽ] (fr. Badoulin), de Badolento.[2]
  • Bèl Èr [bɪːˈler] (fr. Bel Air), Dauzat baila gis d'origina o de fòrmas ancianas.[5]
  • La Chassanha [lɔ.tsaˈsaɲɔ] (fr. La Chassagne), Dauzat baila las fòrmas ancianas Cassania e La Chassana, aquel toponim designa un endreit ente trobèm de chaines.[6]
  • Ferroçac [fɒʀˈsa] (fr. Féroussat), de Ferruciaco.[7]
  • L'Hala [ˈlalɔ] (fr. Lalle), de la + halla.[8]
  • Las Pariàs [la.pɔˈʁja] (fr. La Prias), Dauzat baila gis d'origina o de fòrmas ancianas.[9]
  • Vinzèla [vjɛ̃ˈzelɔ] (fr. Vinzelles), Dauzat baila l'anciana fòrma Vinzella, l'origina podriá èstre Vimicella, o mai probable Vinicella, qu'es dire "le país de l'osèir" o "le país dau vin". Los abitants se sònan los vinzelaires[10]. Se disiá de las femnas de vès Vinzèla : Sès de vès Vinzèla, ton cotilhon passa mai que ta gonèla[11].

Istòria

modificar

Bançat fai partida daus vialatges fortifiats que son estats bastits le long de la valada vinhairona de l'Alèir. La partida anciana dau vialatge fòrma un qüadrilatère fasiant le torn de la glèisa fortifiada Sent Jurian au qun accedèm per un pòrge. L'ancian chastèl a un plan en L qu'a enquèra tres tors sobre le costat nòrd. Aquelas fortificacions son estadas bastidas per assegurar la defensa dau vialatge dau mentre la guèrra de Cent Ans (1337-1453). La senhoriá aparteniá au siècle XVII a Antoène Ribèira. Per le maridatge de sa filha, en 1653, venguèt la proprietat de Piare Cisternes. Vès Bançat existavon doas confrariás, aquela de Senta Fe e aquela dau Sent Sacrament.

Administracion

modificar
Lista daus cònses successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
març 2006 2020 Annie Maloron   foncionària
1997 març 2006 Marc Levet    
  1997      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m  		Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 249, totala: 253
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
522 406 517 522 622 616 616 613 594

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
538 510 522 519 482 487 501 488 503

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
405 394 403 317 309 309 282 249 233

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
223
 240
 211
 184
 220
 203
 Cercar
 243
 243
245
2009 2010
246
247 		247
251
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • 2012 : 250; 2013 : 249 abitants (24 ab/km²)

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats liadas a la comuna

modificar
  • Los 'rèirs-grands d'Albèrt Dauzat èran de vès Vinzèla, un vialatge de la comuna de Bançac.

Veire tanben

modificar

Liams extèrnes

modificar

Nòtas e referéncias

modificar

Nòtas

modificar

Referéncias

modificar
  1. ↑ Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78. Dauzat precisa qu'aquel sobriquet èra sobretot per le monde de Badarèl, mas maitot per le monde de Bançat
  2. ↑ 2,0 2,1 et 2,2 Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 426.
  3. ↑ http://linguistica-oc.com/wp-content/uploads/2013/07/Linguistica-occitana-7-Sumien.pdf
  4. ↑ Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 51.
  5. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 427.
  6. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 443.
  7. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 431.
  8. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 434.
  9. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 439.
  10. ↑ Albert Dauzat, Glossaire étymologique du Patois de Vinzelles, Montpellier, Société des langues romanes, 1915, p. 446.
  11. ↑ Albert Dauzat, Contribution à la littérature orale de la Basse-Auvergne, l'Auvergne Littéraire, Clermont-Ferrand, 1938, p. 78.
Recuperada de « https://oc.wikipedia.org/w/index.php?title=Bançac&oldid=2441203 »