Bèlflor

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Bèlflor o probablament Velflor (Belflou en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Bèlflor
Belflou
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo castèl de Bèlflor.
Armas
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 43° 19′ 09″ N, 1° 47′ 11″ E
Superfícia 8,93 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
300 m
234 m
203 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
111
Carcassona
Canton
1101
De la Puèja al Rasés (Salas d'Èrs abans 2015)
Intercom
200035855
CC de Castèlnau d'Arri Lauragués Audenc
Cònsol Bruno Pomart
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
119 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

125 ab.
Densitat 13,55 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11410
Còde INSEE 11030

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Sanctus Felix de Landes en 1175, Forcia Sancti Felicis de Lanes, que modo vocatur Valflor en 1206, De Valleflore en 1283, Sanctus Felix de Valleflori en 1288, Vallis Floris en 1319, Villa de Valle Flore en 1327, Saint Félix de Beaufleur entre 1244 e lo sègle XVII, Valflor sense data, Belflou en 1781, etc[1],[2]. Velflor representa lo latin vallis florum, « la val de las flors »[3]. Lo passatge de Val a Vel es esporadic en lengadocian e en gascon, coma per exemple a Velbaser o a Velromana, Velpronda, [bɛt'klaɾɔ] (de vallem claram) e [bɛt'kaβɔ] (de vallem cavam) [4]. Non i a donc cap ligam ambe bèl. Citem tanben en francés la vallée (sic) de la Bellongue.

La Barta

modificar

La Barta es un masatge e un castèl modèrne[, situat al sud-èst de Velflor], una anciana parròquia de la diocèsi de Mirapeis, unida a Velflor en 1791. Las fòrmas ancianas son : Decimarium Sancte Marie de Labarte en 1244, La Barte en 1738, La Barthe en 1781 [5].
Le nom es sense mistèri sus la vegetacion que trobèron les primièrs abitants.

Calhavèl le Grand e Calhavèl le Pichon o Calhavelon

modificar

Calhavèl le Grand es una anciana comunautat. Son dos masatges situats sus una peninsula del lac de la Ganguisa.
Las fòrmas ancianas son : Calabertum en 1271, Cailhavellum en 1234, Villula de Calhavello en 1327, Cailhavel en 1441, Cailhabel le Grand en 1781, Caillabel en 1807. Per Calhavèl le Pichon o Calhavelon : Cailhabel le Petit en 1781, Caillabelou en 1807 [6].
Calhavèl, la comuna, es le diminutiu de Calhau, comuna vesina. Aicí, i a pas de Calhau, mes le nom sembla ben un diminutiu o un transferiment a partir del lòc Calhavèl, o lo nom de persona Calhavèl. un càmbiament de nom es possible, se la fòrma de 1271 correspond a una realitat.

Istòria

modificar

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2014 (2026) Bruno Pomart   foncionari de polícia, puèi retirat
març de 2008 2014 Roland Rouquet    
març de 2001 2008 Christian Condouret divèrs dreita  
  2001      
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 121, totala: 121
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
414 374 333

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
- - - - 277 - - - -

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
- - 237 - - - - - -

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
130
123
101
84
85
80
100
103
106
107
2009 2010
106
107
106
107
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 119 abitants e la densitat èra de 13,33 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 27, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f119.item.texteImage
  2. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 385, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f477.item.texteImage
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 68
  4. Paul Burgan, André Lafon, Toponymie du Tarn-et-Garonne, Association Antonin Perbosc, 2006, p. 230
  5. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 23, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f115.item.texteImage
  6. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 55, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f147.item.texteImage