Bèlcastèl e Buc

Bèlcastèl (e Buc)^[1]^[2] (Belcastel-et-Buc en francés) es una comuna lengadociana, situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Bèlcastèl e Buc
Belcastel-et-Buc

Buc (probablament)

Armas

Geografia fisica

Coordenadas

43° 02′ 19″ N, 2° 20′ 28″ E

Superfícia

14,15 km²

Altituds
· Maximala
· Mejana
· Minimala

802 m
364 m
273 m

Geografia politica

Lengadòc

França

Limós

La Region Limosenca (Sant Ilari abans 2015)

Intercom
200071926

CC del Limosenc

Cònsol

Anne Valmigère
(2020-2026)

Geografia umana

Populacion
Populacion totala
(2018)

59 ab.

Evolucion de la populacion

62 ab.

Densitat

4,81 ab./km²

Autras informacions

Còde postal

11580

Còde INSEE

11029

Geografia

La comuna es a Buc, vilatge pichonèl. De Bèlcastèl, demòra pas qu'una glèisa, las roïnas del castèl, enlairats, puèi un ostal d'aquel nom, aqueste distant dels autres dos.

Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

Comunas confrontantas de **Bèlcastèl e Buc**
Vilabasin	Sant Ilari	Cauneta de Lauquet
		Vilardebèla
Sant Policarpi	Terròlas per un qüadripunt	Missegre

Toponimia

Bèlcastèl

Las atestacions ancianas son Castellum quod dicitur Pulchrum Castellum en 1221; Villa Belli Castelli en 1242; Bellum Castrum en 1231; Pulcrum Castrum en 1262; Sainct Jean de Belcastel en 1639; Belcastel en 1781^[3]^[4].
Pr'amor que totas las fòrmas representan, amai en traduccion, Bèlcastèl, lo nom demanda pas de traduccion. Es valorizant per un castèl e seriá a comprene coma "fortalesa solida"^[5], puslèu qu'ambe una valor estrictament estetica.

Buc

Las atestacions ancianas son Villare qui vocatur Buxolus en 844; Rupis de Buco al sègle XIII; Roca de Buco al sègle XIII; Ruppis de Bucco en 1258; Rocca de Buco en 1258; Roca de Buco en 1258; Buc en 1781^[6]^[7].
La primièra atestacion, que sembla representar un derivat de buxus, « bois ». Una latinizacion forçada es pas impossibla, o benlèu los dos noms an pas de rapòrt. Ni Dauzat e Rostaing, nimai los Féniés explican pas Buc. Los senses d'aquel mot dins la lenga parlada son nombroses e divergents, los uns ambe una idèia de causa cavada, los autres ambe una valor de relèu positiu (som d'una montanha, per exemple) o de punta. Buc es dins una comba, exactament sul pompidor d'un penjal. Mès puslèu que d'un nom occitan, Buc deriva benlèu de Buccon, la propietat del gal Buccos, solucion que Xavier Delamarre dona sense se referir a Buc^[8].