Vièlhprat

una comuna francesa
Vilatge d'Occitània

Vièlhprat[1] (Vielprat en francés) z-es una comuna occitana de Vivarés, situada dins lo departament del Naut Léger e la region d'Auvèrnhe-Ròse-Aups, ancianament d'Auvèrnhe.

Vièlhprat
Vielprat
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Lo borg.
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 44° 51′ 19″ N, 3° 57′ 17″ E
Superfícia 7,24 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
1 112 m
950 m
791 m
Geografia politica
País Vivarés Armas de Vivarés Armas de Lengadòc Lengadòc
Estat Bandièra de França França
Region
84
Auvèrnhe Ròse Aups
Departament
43
Naut Léger Armas deu Departament de Naut Léger
Arrondiment
432
Lo Puèi de Velai
Canton
4318
Lo Velai Volcanic (Pradèlas davant 2015)
Intercom
244301123
CC delhs País de Caires e de Pradèlas
Cònsol Dany Jouffroy
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
61 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

61 ab.
Densitat 7,46 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 43490
Còde INSEE 43263


Geografia

modificar

Lo borg es separat en dos vialatges, un alh nòrd compren la glèisa, l'autre alh sud, dins una virada, lo pus important, encara que petit, compren l'ostau de comuna.

Comunas vesinas

modificar
 
Distanças e posicion relativa
  Vièlhprat
 Saletas (1,1 km)
 Arlemde
(2,7 km)
 La Fara
(3,3 km)
 Goudet
(4,3 km)
 Alairac
(4,4 km)
 Barjas
(5,5 km)
 Cocoron
(6,0 km)

Perimètre delh territòri

modificar
Comunas confrontantas de Vièlhprat (Vielhprat ?)
Arlemde Saletas
 
Sent Arcònç de Barjas La Fara

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son Vielprat en 1225, Vetus Paratum en 1290, Vetus Pratum en 1298, Ecclesia parochialis S. Martini de Veteri Prato, Parochia Belli Prati en 1484, Velprat en 1521, Vilprat en 1583 [2].
Lo nom es format de vièlh (vielh ?), delh latin vetulus, e de prat, delh latin pratum [3].
Lo sens literal es clar, la motivacion nos eschapa. L'adjectiu saguèt confondut amb bèl (en 1484) : indici de betacisme ?. La fòrma de 1290 sembla pas, practicament, donar un sens acceptable. Las fòrmas delh sègle XVI fan supausar un adjectiu que seriá velh (cf. velha alh femenin, en auvernhat). Chal conéisser la prononciacion exacta.

Istòria

modificar

En 1789, Vièlhprat dependiá de la província de Vivarés e de la bailiá de Vilanòva de Bèrc. Sa gleisa parochala, diocèsi de Vivièrs e archipreirat de Sablèiras, èra consacrada a Sant Martin [2].

Administracion

modificar
Lista delhs cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 (2026) Dany Jouffroy    
abrial de 2014 2020 Thérèse Bernier    
març de 2001 2014 Raymond Sauréty    
davant 1988 ? Louis Laurent    
Totas las donadas son pas encara conegudas.

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 54, totala: 55
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
434 329 387 376 391 367 408 415 508

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
407 343 445 391 401 439 447 430 387

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
379 408 412 318 331 277 285 215 187

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
157
135
119
109
84
66
64
64
63
64
2009 2010
63
63
63
63
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 61 abitants e la densitat èra de 8,43 ab/km².

Luòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Veire tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Institut d'Estudis Occitans, Comission Toponimica Occitana, Luòcs, basa de donadas de toponimia occitana. Cèrca «Vièlhprat».
  2. 2,0 et 2,1 Augustin Chassaing, Antoine Jacotin, Dictionnaire topographique du département de la Haute-Loire, p. 297-298 https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k392965/f346.image
  3. Albert Dauzat, Charles Rostaing, Dictionnaire étymologique des Noms de Lieux en France, Librairie Guénégaud, reedicion 1984, p. 712-713, a Vieil