Sant Joan de Paracòl

una comuna francesa

Vilatge d'Occitània

Sant Joan de Paracòl (Saint-Jean-de-Paracol en francés) es una comuna lengadociana situada dins lo departament d'Aude e la region d'Occitània, ancianament de Lengadòc-Rosselhon.

Sant Joan de Paracòl
Saint-Jean-de-Paracol
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
Sant Joan de Paracòl, vist de la RD 12
Geografia fisica
geolocalizacion
Coordenadas 42° 56′ 12″ N, 2° 06′ 53″ E
Superfícia 7,08 km²
Altituds
 · Maximala
 · Mejana
 · Minimala
 
726 m
370 m
316 m
Geografia politica
País Armas de Lengadòc Lengadòc
Parçan Quercòrb
Estat Bandièra de França França
Region
76
Occitània
Departament
11
Aude Escut del Departament d'Aude
Arrondiment
112
Limós
Canton
1114
La Nauta Val d'Aude (Eissalabra abans 2015)
Intercom
200043776
CC dels Pirenèus audencs
Cònsol Cédric Plichard
(2020-2026)
Geografia umana
Populacion
Populacion totala
(2018)
125 ab.
Evolucion de la populacion
Evolucion de la populacion

128 ab.
Densitat 15,68 ab./km²
Autras informacions
Còde postal 11260
Còde INSEE 11346

Geografia

modificar
 
Comunas a l'entorn.

Perimètre del territòri

modificar
Comunas confrontantas de Sant Joan de Paracòl
Fèstas e Sant Andrieu
  Rovenac
Puègverd

Toponimia

modificar

Las fòrmas ancianas son : Paracollum en 1166, Castrum de Sancto Johanne de Paracollo en 1320, Sanctus Johannes de Peracolle..., de Peracollo, Sanctus Johannes de Paracols en 1371-1589, Sainct Jean de Rouvenac en 1594, Saint Jean de Paracol en 1781 [1].
Sent Joan representa en general Sent Joan Baptista. Es lo cas aicí.
Paracòl ? Nom ancian del vilatge. Ni Dauzat e Rostaing, nimai los Féniés, dison pas res de Paracòl. Las fòrmas ancianas semblan las de Parcol (Dordonha. Per aquel lòc, Joan Ros precisa que lo nom occitan col [kul] a lo sens d'« escorriment, evacuacion » e lo nom occitan còl [kɔl] a lo sens de « puèg, tuc ». Lo sens global seriá « qu'apara lo puèg » (per exemple una fortificacion) o « qu'apara de l'escorriment de las aigas » (per exemple una restanca, una diga, una levada) [2]. Sant Joan es dins una val estreta. Per la question del vocalisme exacte, caldriá que la fòrma precisa del determinant foguèsse coneguda de la populacion.

Istòria

modificar

Tèrra Privilegiada

modificar

Sant Joan de Paracòl èra de la Tèrra Privilegiada, onze comunautats a l'entorn d'Eissalabra exemptas de tota imposicion mejançant una soma annala qu'apelavan subvencion [3].

Administracion

modificar
Lista dels cònsols successius
Periòde Identitat Etiqueta Qualitat
2020 ? (2026) Cédric Plichard   sense profession
març de 2008 2020 ? Serge Weinberg    
març de 2001 2008 Henri Moulard    
  2001      
Totas las donadas non son pas encara conegudas.
  • Abans la refòrma cantonala de 2014, aplicada en 2015, la comuna èra del canton d'Eissalabra; ; es ara del canton de La Nauta Val d'Aude (Quilhan).

Demografia

modificar
modificar « persona »
 v · d · m 
Evolucion demografica
Populacion comunala actuala (2013): 111, totala: 115
 

1793 1800 1806 1821 1831 1836 1841 1846 1851
380 359 373 395 448 398 394 413 408

1856 1861 1866 1872 1876 1881 1886 1891 1896
379 335 340 345 310 291 271 278 253

1901 1906 1911 1921 1926 1931 1936 1946 1954
243 243 225 207 193 201 191 148 126

1962 1968 1975 1982 1990 1999 2006 2007 2008
101
103
95
93
83
94
107
109
114
116
2009 2010
115
117
114
117
Fonts
Base Cassini de l'EHESS - Nombre retengut a partir de 1962 : Populacion sens comptes dobles - Sit de l'INSEE
 
Evolucion de la populacion 1962-2008


  • En 2018 la populacion èra de 125 abitants e la densitat èra de 17,66 ab/km².

Lòcs e monuments

modificar

Personalitats ligadas amb la comuna

modificar

Véser tanben

modificar

Ligams extèrnes

modificar
  1. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 394, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f486.item.texteImage
  2. Jean Roux, Dictionnaire toponymique des communes de Dordogne, ed. Novelum-IEO-Lo Congrès, p. 435
  3. Abbé Sabarthès, Dictionnaire topographique du département de l'Aude, 1912, p. 443, legir en linha https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k110095d/f535.item.texteImage